Όλος μου ο κόσμος
τούτο το παράθυρο.
Κοιτάζω απέναντι.
Βλέπω εσένα.
Τα μάτια σου
για τη ζωή μου λένε
που αθέλητά της κλείστηκε
μέσα σε λίγα τετραγωνικά
σ’ όνειρα περιορισμένα.
Σου λέω πως
δεν είσαι μόνος.
Έχεις εμένα
κι ας είμαστε μακριά.
Πρώτη φορά
οι σκέψεις μας
είναι σαν ένα.
Δεν είσαι μόνος
μες σ’ αυτή τη φυλακή.
Έτσι κι αλλιώς
το ξέρεις πως
οι άνθρωποι ανταμώνουν
κει που τελειώνει ο φόβος,
εκεί που αρχίζει η σιωπή.
Μην κλείνεις το παράθυρο.
Μείνε κοντά μου.
Εσύ
που χίλιες φορές
αναμετρήθηκες με το θάνατο,
πρέπει να το πιστέψεις
πως πάλι θα νικήσουμε.
Φτάνει
το δρόμο προς την άνοιξη
μαζί να τον βαδίσουμε.
Χ.Μ.
Εξαιρετικό!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή