να αποσυνδέσω ετούτη την άνοιξη από το φόβο,
τον ήλιο που κρύβεται στη σφιγμένη χούφτα
σαν κουρασμένο χελιδόνι που έχει χάσει το δρόμο του
κάνοντας κύκλους γύρω από τον εαυτό του,
την αντάρα της θάλασσας στο στομάχι μου
που με ρίχνει μια στην ξέρα και μια σε απάνεμο λιμάνι,
την χαρά αραιωμένη με στάσιμα απόνερα
λάμποντας πάνω τους δειλά ένα φεγγάρι που μικραίνει.
Θα βάλω στα μαλλιά μου σκουριές από αστέρια
και βροχές χορευτικές αντάξιες της μνήμης
αντάξιες των εφηβικών μελαγχολιών
που επιζούσαν από τον έρωτα για τα ταξίδια προσεχώς
κι από φιλιά κάτω απ΄ανθισμένα όνειρα.
Φωτογραφία : Ντίνα Γεωργαντοπούλου
Πανέμορφο!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή