ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΥΠΕΡΜΑΧΟΥ "Στερνή μου πτώση να σ ' είχα πρώτα"

Στη βράση κολλάει το κίνητρο,
στη βράση κι η προσπάθεια
για να τελεσφορήσει.
Ας πούμε για αφύπνιση.
Ας στέρξουμε λοιπόν
ν' αδράξουμε τη ζέση τους,
πρωτού μεσ' στη πυράκτωση καούν,
πρωτού γενούν δαυλός
και παρανάλωμα φωτός
και λιώσουν και χαθούν.
Ποιος θα μαζέψει ύστερα
τη στοιβαγμένη τέφρα τους
και που να τη φυλάξει.
Ποια τεφροδόχος,
θε να στριμώξει άραγε
την αιωνία μνήμη τους,
ποιος να τη μνημονεύει.
Τουλάχιστον πριν φθάσουμε
στο χείλος της ζωής,
ας προσπαθήσουμε
έστω και την υστάτη.
Για μια ενδοσκόπηση,
ένα ταξίδι, μια περιήγηση,
γιά μία καταβύθιση
στο πιο βαθύ εγώ,
αφού εγκλωβιστήκαμε,
θέλαμε δεν το θέλαμε
σε αυτοεγκλεισμό.
" Στερνή μου πτώση να σ ' είχα πρώτα"
θαρρώ θ' αναφωνήσουμε
αναδυόμενοι μετά,
από τον χρονοχώρο των βυθών,
στο πιο ρηχό νερό
που ρέει ασταμάτητα
σ' ένα ρευστό παρόν.

Χριστίνα Υπερμάχου
Η φωτογραφία
είναι από το διαδίκτυο.