Δημήτρης Βαρβαρήγος : Πίστη και Περηφάνια
Εκδόσεις : 24 γράμματα
Χρονολογία Έκδοσης : Ιανουάριος 2020
Είδος : Μυθιστόρημα
Αριθμός σελίδων : 516
Διαστάσεις : 21x14
ISBN: 13 9786185423834
Εκδόσεις : 24 γράμματα
Χρονολογία Έκδοσης : Ιανουάριος 2020
Είδος : Μυθιστόρημα
Αριθμός σελίδων : 516
Διαστάσεις : 21x14
ISBN: 13 9786185423834
Σύνοψη για το βιβλίο
Η Ζωή-Μαρία Μοντανάρι, τελευταία απόγονος της οικογένειας, σε βαθιά γεράματα, λίγο πριν πεθάνει, αφηγείται τη ζωή της. Η αφήγησή της ξεκινάει από τον παππού της, το Σαλιβέριο Μοντανάρι, και τη γιαγιά της, τη Μαρία-Ρόζα. Δυο νέους που αγαπήθηκαν παράφορα και, για να ζήσουν ελεύθεροι την αγάπη τους, έφυγαν από τη Φλωρεντία κι ήρθαν στη Ζάκυνθο. Στο νέο τόπο οργανώνουν τη ζωή τους. Ξέχειλοι από αγάπη και γεμάτοι όνειρα αποκτούν τρία παιδιά, τον Ντίνο (το μετέπειτα πειρατή Σαρακηνό), την Ασημίνα και το Γιώργο. Είναι η εποχή που η ζωή τους βρίσκει ένα ρυθμό. Αλλά όσα καλά χαρίζονται στη ζωή φαίνεται πως είναι δανεικά. Ο μεγάλος σεισμός του 1886 ρημάζει τον τόπο, το σπίτι τους καταστρέφεται. Άστεγοι αλλά όλοι μαζί και με ένα ακόμη παιδί στην κοιλιά της Μαρίας-Ρόζας, φεύγουν για την πρωτεύουσα, εκεί που τους είπανε πως τα όνειρα στεριώνουν. Το νέο τους σπίτι είναι στα Πετράλωνα. Εκεί γεννιέται το τέταρτο παιδί, ο Χαράλαμπος. Η ζωή τους και η δράση τους επηρεάζεται από τα κοινωνικοπολιτικά γεγονότα της εποχής τους. Ο Χαράλαμπος, αδύνατος και ραχιτικός, γίνεται άριστος τεχνίτης καπέλων. Μετά το θάνατο των γονιών του, για να ξεφύγει από τη συναισθηματική μοναξιά, νοικιάζει ένα δωμάτιο στο σπίτι του ξεπεσμένου οικονομικά Διονύση Μαρκέτη. Κατά τη διαμονή του εκεί γνωρίζει την Αθηνά, τη μικρότερη κόρη της πενταμελούς οικογένειας, αλλά και μικρότερή του κατά 14 χρόνια. Την ερωτεύεται παράφορα. Η Αθηνά όμως είναι ερωτευμένη με έναν ψαρά, που κι αυτός την αγαπάει, αλλά δεν τη ζητάει σε γάμο για να την προστατέψει από το ψυχικό του μένος απέναντι στις γυναίκες. Ο Χαράλαμπος μεγαλουργεί στη δουλειά του, κερδίζει χρήματα και τροφοδοτεί το σπίτι του ξεπεσμένου οικονομικά Μαρκέτη με τρόφιμα και καπέλα από το μαγαζί του για όλα τα μέλη της οικογένειας. Η αδιαφορία της Αθηνάς γι’ αυτόν τον πεισμώνει και αναπτύσσει στενή φιλία με τον πατέρα της, την κατάλληλη στιγμή δίνουν τα χέρια και συμφωνούν να του δώσει την Αθηνά για γυναίκα του. Ο γάμος γίνεται παρά την αντίθεση της Αθηνάς. Το νιόπαντρο ζευγάρι στεγάζει τα όνειρά του στο πατρικό σπίτι του Χαράλαμπου. Η Αθηνά για πολύ καιρό αρνείται να έρθει σε επαφή με το Χαράλαμπο. Αναπολεί τις στιγμές που είχε ζήσει με το Δημήτρη τον ψαρά κι έχει πάντα μια κρυφή ελπίδα ότι κάποια στιγμή θα φανεί να την πάρει. Ο Χαράλαμπος, φιλόξενος και γλεντζές, με το ιταλιάνικο ταμπεραμέντο του καλεί φίλους, μαγειρεύει και γλεντάνε, υπομένοντας με ευγένεια και σεβασμό την απόμακρη συμπεριφορά της Αθηνάς, δίχως την παραμικρή απαίτηση να συνδεθούν. Οι καλοί τρόποι του, η συνήθεια της καθημερινότητας και η βιολογική ανάγκη τελικά τους ενώνουν. Πρώτη γεννιέται η Ζωή-Μαρία (η αφηγήτρια του βιβλίου), ύστερα ο Γιάννης, ο Λάζαρος και η Ζαχαρούλα. Τα παιδιά μεγαλώνουν με όλα τα καλά. Ο Χαράλαμπος, δοτικός, συνεχίζει τα γλέντια και πίνει, μέχρι που ξεσπάει ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος. Τα δύο καπελάδικα κλείνουν, η πείνα, η δυστυχία και ο αλκοολισμός του Χαράλαμπου χαλούν την ισορροπία στο ανδρόγυνο. Στην αφήγηση περνούν περιστατικά που έζησε η οικογένεια στην κατοχή. Μετά το πέρας του πολέμου πεθαίνουν ο Χαράλαμπος και λίγο μετά και η Αθηνά. Η Ζωή-Μαρία αναλαμβάνει την κηδεμονία των αδελφών της. Με ψυχή πονεμένη από τα δύσκολα συμβάντα του πολέμου και την ορφάνια αφοσιώνεται στ’ αδέλφια της χωρίς να κοιτάζει την προσωπική της ζωή. Οι ανάγκες της νιότης της παλεύουν μέσα στην μεταπολεμική Ελλάδα. Η ομορφιά της δεν περνάει απαρατήρητη, παρ’ όλο που είναι ατημέλητη. Με το Θεμιστοκλή, ένα ρωμαλέο αγόρι, γεννιέται ένας δυνατός έρωτας. Η Ζωή μένει έγκυος. Ο φόβος ότι…
Οπισθόφυλλο
Αθήνα 1930, η Ζωή Μαρία Μοντανάρι, ένα κορίτσι γεννημένο μ’ ένα φιλί κι ένα τραγούδι, ήρθε στο φως να συμπληρώσει την ύπαρξη της με τη σάρκα του γένους της, στις ρίζες του μέλλοντος της. Ποιο το όνομά της, το φύλο της, η σκέψη της, η πορεία της. Tα πρέπει, τα πώς, τα γιατί, σε μια τράπουλα σημαδεμένη από τη Μοίρα. Ζει με την οικογένεια της τον μεσοπόλεμο γεμάτη στιγμές ευτυχίας μέχρι την κήρυξη του 2ου παγκόσμιου πολέμου και τα πέτρινα χρόνια της γερμανικής κατοχής. Οι δύσκολες συνθήκες και οι τεράστιες ευθύνες της στερούν το δικαίωμα να ονειρεύεται. Μια φονεμένη αρχή κι ένα εφηβικό τέλος την οδηγούν στην πρόωρη ενηλικίωση.
Ασυμβίβαστη, στην κόλαση που φανέρωνε η ζωή, αψήφησε τη σκιά της μοίρας που την ακολουθούσε στρέφοντας το βλέμμα της στον ουρανό, ώσπου ήρθε ο έρωτας να ανατρέψει τα πάντα στη ζωή της.
Ο πολυδιαβασμένος συγγραφέας ζωντανεύει την ανθρώπινη μοίρα στη μεσοπολεμική εποχή, στην Αθήνα. Θεματοποιεί τα γυρίσματα της ιστορίας με ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα γεμάτο περιπέτειες και ανατροπές, εμβαθύνοντας με ρεαλισμό στον ψυχικό κόσμο των ηρώων του. Πρόσωπα εύθραυστα και δυνατά, ευαίσθητα και ανένταχτα που αναδεικνύουν με τη δράση τους τη δύναμη της ανθρώπινης φύσης, εξιδανικεύουν την αισιοδοξία της νιότης, τους δεσμούς αίματος, τη φιλία, τον έρωτα την αγάπη και νικούν κάθε εμπόδιο.
Ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα γεμάτο ανατροπές, καλοδουλεμένους χαρακτήρες και ζωντανές εικόνες σαν ζωγραφικοί πίνακες
Αλκυόνη Παπαδάκη, συγγραφέας
Απόσπασμα από το βιβλίο
Αν η ζωή ξεκινάει με έναν πρόλογο, ας τον ονομάσουμε έτσι
η εκμυστήρευση
Όταν μετράς όνειρα περασμένα, βλέπεις πόσες επιθυμίες έχασες.
Όταν μετράς χαμόγελα, βλέπεις πόσες μέρες αφέθηκαν στη λύπη.
-Anima mia,.. είμαι άνθρωπος που αγάπησε και δεν φοβήθηκα τη ζωή. Η άτιμη, ζάχαρη είναι στα χείλη και σε αφήνει να την ξερογλείψεις. Δε λέω, δύσκολα έζησα, όμως αυτές οι δυσκολίες με μάθανε να είμαι δυνατή. Ευχαριστώ το Θεό για όσα μου έδωσε μέχρι σήμερα. Με αξίωσε να δω τον ουρανό, με άφησε ν’ αγγίξω τα αστέρια. Ένιωσα τη θάλασσα και τους αγέρηδες. Βέβαια, δεν ήταν εύκολα για μένα, όλο αναποδιές και θανάτους, αλλά έτσι είναι η ζωή, ανατρεπτική. Έτσι γνώρισα και τους ανθρώπους. Τώρα αυτό δεν ξέρω αν ήταν καλό, πάντως απόκτησα μεγάλη εμπειρία για το είδος μας. Με τη σοφία του χρόνου γνώρισα τον έρωτα και την αγάπη -όχι σε όλο τους το μεγαλείο-, αλλά ποιος τα έχει ζήσει έτσι αυτά τα δύο; Είναι τα πιο δύσκολα προβλήματα στη ζωή μας. Προέρχονται από τα συναισθήματα και δεν υπάρχει τίποτα πιο ευμετάβλητο στον άνθρωπο από αυτά. Τη μια στιγμή σε ανεβάζουνε στα ουράνια και την άλλη σε ρίχνουν στα τάρταρα.
Στη ζωή, η μοναδική λύση είναι να καταφέρεις να δεχτείς τη μοναξιά σου. Να σου πω την αλήθεια, ποτέ δεν μπορείς να την αποδεχτείς· κι όσοι λένε ότι μπορούν να ζουν μόνοι τους, λένε ψέματα, δεν είναι ευτυχισμένοι. Δύσκολα θέματα, άντε τώρα να βρεις άκρη.
Λοιπόν, οι γέροι σκλαβώνουν την ομορφιά που υπάρχει γύρω τους. Χάνουν τον προορισμό, λες και τους τυφλώνει το καινούριο. Το μόνο που τους νοιάζει είναι να γυρνάνε πίσω, όπως τ’ αποδημητικά πουλιά, στις πρώτες φωλιές τους. Ξεχνάνε ότι κάποτε υπήρξαν νέοι, αυθόρμητοι, παρορμητικοί και ξέγνοιαστοι. Τι άραγε, συμβαίνει στη ζωή τους κι αλλάζουνε τόσο πολύ; Μέχρι και τα σπίτια τους γίνονται ίδια μ’ αυτούς, πέφτουν στη λήθη, σαν να μην έχουνε τη δική τους ιστορία.
Πόσες ιστορίες κρύβουν οι άνθρωποι; Πόσα μυστικά κουβαλάνε που δε θα φανερωθούνε ποτέ. Μόνο τα σπίτια που έχουνε ζήσει γεγονότα, φανερά κι απόκρυφα, γνωρίζουνε. Όπως το σπιτάκι της οδού Εριγόνης 11, στα Πετράλωνα. Θα πρέπει να αναστέναζε θλιμμένα με όσα συνέβαιναν, γι’ αυτό τρίζανε οι τοίχοι και τα ξύλινα δοκάρια της στέγης.
Κάτι ακούγεται, τρίζει η σιδερένια εξώπορτα της αυλής, ακούω βήματα να σέρνονται βαριά και μεθυσμένα, πλησιάζουν. Τώρα ψάχνει να βρει την κλειδαρότρυπα, θα γκρεμίσει την πόρτα. Μεθυσμένος όπως πάντα, βρίζει κι αναθεματίζει θεούς και δαίμονες και κυρίως τη γριά Κατίγκω, τη γειτόνισσα της αυλής. Του άνοιγε η μάνα, πάντα αυτή τον υποδεχόταν, είτε ήταν μεθυσμένος είτε ξεμέθυστος. «Έλα, Χαράλαμπε, πέρασε μέσα. Μην κάνεις φασαρία, τα παιδιά!» Αυτό όταν ήταν μεθυσμένος. Όταν ήταν ξεμέθυστος, του έλεγε: «Καλώς τον!»
Τι ψυχή αυτή η γυναίκα! Τι γενναία ύπαρξη! Πόσες φορές δεν κατάπια το φόβο μου ακούγοντας τα ασυνάρτητα μεθυσμένα λόγια του! Είχα μια επιθυμία να χτυπήσω το κεφάλι μου στον τοίχο, αλλά ποτέ δεν το τόλμησα.
Πολύ οδυνηρά όλα αυτά για ένα παιδί που μόλις αρχίζει να αντιλαμβάνεται, τι ακριβώς παίζεται γύρω του. Ποια είναι η πραγματική ζωή. Για ένα παιδί που συνειδητοποιεί ότι πρέπει ν’ αρχίσει να σκέφτεται σαν μεγάλος.
Μα μια φωνή, άγνωστη, ξεπεταγόταν από μέσα μου και μου φώναζε σαν να με μάλωνε: «Πρέπει να ζήσεις, αυτός είναι ο σκοπός σου! Σε κανένα δεν ανήκει η ζωή σου, μόνο σε σένα».
Μια τόσο απλή αλλά σημαντική υπενθύμιση, βγαλμένη από τα όρια των αντοχών μου, που δεν ήθελαν να πέσουν άψυχες στην αδράνεια. Ήμουν μόλις στο ξεκίνημα και δεν άντεχα τη θλίψη, όμως με ανάγκαζε να κάνω υπομονή. Κουραζόμουνα κι έπεφτα ξερή για ύπνο, μα πάντα μετά τα μεσάνυχτα ξυπνούσα από τις φωνές του πατέρα μου.
«Αχ! μπαμπά, πόσο με τρομάζεις έτσι μεθυσμένος!»
Έστεκε στη μέση της κουζίνας καμπουριασμένος, με σαλιωμένο στόμα. Ζαρωμένος απ’ τις έγνοιες, αλλά με σκορπισμένη τη λογική. Μ’ έπιανε λύπηση για όλα. Για μένα, για τη μάνα, για τα αδέλφια μου, για τον ίδιο μου τον πατέρα.
«Αχ! μπαμπά, γιατί; Δεν είναι άμυνα αυτή. Γιατί πίνεις αυτό το πανάθλιο κρασί που σου χαλάει το αίμα; Εσύ στην αρχή… σε θυμάμαι, ήσουνα νηφάλιος, πάντα τραγούδαγες, μάς μαγείρευες, αγαπούσες όλο τον κόσμο. Τι σε άλλαξε; Γιατί τα καλοκαιριάτικα πρωινά τα έκανες χειμώνες; Θυμάσαι το σπίτι; Πόσο όμορφα ήταν άλλοτε εκεί μέσα;»
Φωτίζονταν οι μέρες μας από ευτυχία, όσο οι καρδιές μας ήταν ευτυχισμένες.
ΚΡΙΤΙΚΕΣ
Γράφει η Ζωή Μάγγελ, μέλος στη συντακτική ομάδα της εφημερίδας, Μορφωτικός της Πετρούπολης
Ο Δημήτρης Βαρβαρήγος, δικαίως είναι ένας επιτυχημένος κι αγαπημένος συγγραφέας χιλιάδων αναγνωστών. Τούτο επιβεβαιώνεται με το βιβλίο του «Πίστη και Περηφάνια» που μόλις κυκλοφόρησε (2020).
Μια γοητευτική ιστορία γεμάτη με αληθινά γεγονότα από την εποχή του μεσοπολέμου ως τον εμφύλιο και με χαρακτήρες ζωντανού, ενδιαφέροντες κι ευαίσθητους
Το βιβλίο ξεκινάει με έναν απολογισμό ζωής. Η Ζωή-Μαρία Μοντανάρι, τελευταία απόγονος της οικογένειας, σε βαθιά γεράματα, λίγο πριν πεθάνει, αφηγείται τη ζωή της. Η αφήγησή της ξεκινάει από τον παππού της, το Σαλιβέριο Μοντανάρι, και τη γιαγιά της, τη Μαρία-Ρόζα. Δυο νέους που αγαπήθηκαν παράφορα και, για να ζήσουν ελεύθεροι την αγάπη τους, έφυγαν από τη Φλωρεντία κι ήρθαν στη Ζάκυνθο.
Ο αγώνας των ηρώων του βιβλίου εδράζεται στην ταραγμένη εποχή του μεσοπολέμου. Μια ταραγμένη εποχή γεμάτη πολιτικά και βίαια γεγονότα με κορύφωση την Γερμανική κατοχή.
Ανθρωποκεντρική ιστορία μέσα πάντα από εύθραυστες συνθήκες ξετυλίγονται οι ζωές των ηρώων του βιβλίου με την συνεχή αναζήτηση τους για το ευ της ζωής, την πολυπόθητη ατομική ελευθερία και την αγνή ειρήνη μέσα σε μια νοσηρή κατάσταση του 30 που κορυφώνεται με τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο σε μια Αθήνα που ταλανιζόταν από την πείνα και τον θάνατο.
Ιστορία αληθινή, δοσμένη μέσα από μια συναισθητική αφήγηση για τη ζωή, τον πόλεμο, τον έρωτα, την αγάπη, τα όνειρα και τις ελπίδες των ανθρώπων που τη βίωσαν ως πρωταγωνιστές της.
Ένα μυθιστόρημα που αντικατοπτρίζει όσο τίποτε άλλο την εποχή του μεσοπολέμου μέχρι και την απελευθέρωση στην Αθήνα.
Το βιβλίο Πίστη και Περηφάνια, είναι το χρονικό μιας ατελεύτητης αγάπης για τη ζωή και τον άνθρωπο. Είναι μια ιστορία που αψηφά κάθε ενοχή για τα συμβάντα της ζωής και μοιράζει συναισθήματα συγκίνησης, σπαραγμού, στοργής, τρυφερότητας και συμπάθειας… γίνεται το χρονικό μιας ατελεύτητης αγάπης, μέσα σε ιστορικά γεγονότα της σύγχρονης Ελλάδας.
Απόσπασμα από το βιβλίο
«Η μελαγχολία είχε αντικαταστήσει το χαμόγελο. Δεν υπήρχε χώρος για όνειρα στη φριχτή επικράτεια του φόβου που ζούσαμε. Είχα καιρό να δω άνθρωπο να χαμογελάει. Γι’ αυτό απόρησα όταν είδα τη μάνα μου, που πάντα έκλαιγε, να χαμογελάει.
«Μαμά, είσαι καλά;» τη ρώτησα.
«Απορείς, κόρη μου, που χαμογελάω… Έμαθα ότι πίσω από το στρατόπεδο των χτικιάρηδων στο Ρουφ, οι Έλληνες μάγειροι που καθαρίζουν πατάτες πετάνε τα φλούδια έξω από τη μάντρα και τα μαζεύει ο κόσμος… πρέπει να πάω…»
Μιλούσε και συγχρόνως με βιαστικές κινήσεις τυλίχτηκε με το αραιοπλεγμένο σάλι, δεν είχε κάτι πιο χοντρό. Ήταν νηστική τρεις μέρες, μα η ελπίδα ότι κάτι θα έφερνε να φάμε της έβαζε φτερά στα πόδια.
«Να έρθω μαζί σου;»
«Όχι, μείνε με τα μικρά», απάντησε και χάθηκε από τα μάτια μου.
Σαν πλησίασε τη μάντρα του στρατοπέδου, είδε μερικές δεκάδες ανθρώπους, άλλοι να περιμένουν κι άλλοι να σπρώχνονται με μανία για να πάρουν καλή θέση κοντά στη μάντρα και να προλάβουν ν’ αρπάξουν καμιά πατατόφλουδα.
Η Αθηνά λυπήθηκε που έβλεπε την κατάντια και την απογοήτευση των ανθρώπων, που γίνονταν άγρια θεριά για μια πατατόφλουδα. Καθώς κουνούσε το κεφάλι της με απόγνωση, η ματιά της έπεσε στην Ακρόπολη, που αιώνες τώρα έμενε περήφανη να μαρτυρά την παλαιότερη δόξα της. Και τώρα η πείνα που είχε σκορπίσει η μπότα του κατακτητή είχε φέρει την εξαθλίωση, την αβεβαιότητα και το θάνατο ενός περήφανου λαού, μαζί και του λαμπρού πολιτισμού του.
Φωνές σταμάτησαν τις σκέψεις της. Κοίταξε δυο γυναίκες που μαλλιοτραβιόντουσαν για ένα φλούδι. Έσφιξε το σάλι γύρω από τους ώμους για να περιορίσει την ταραχή και τη θλίψη της. Η δύναμη που έβαλε έκανε τις κλωστές να τεντωθούν και κάποιες να σπάσουν, ανοίγοντας τρύπες σε αρκετά σημεία. «Είναι πολύ τυχεροί όσοι πέθαναν και δε ζουν αυτόν τον εξευτελισμό», σκέφτηκε και πήρε το δρόμο της επιστροφής.
Χωρίς την ελπίδα τώρα τα βήματά της ήταν βαριά και ο δρόμος για το σπίτι ατελείωτος.»
Ένα μυθιστόρημα χαρακτήρων, με ανθρώπινα ψυχικά γνωρίσματα που προσελκύουν και διατηρούν την προσοχή -αφυπνίζοντας τα συναισθήματα του αναγνώστη.
Ζωή Μάγγελ
Κριτικές
Αισθάνομαι πολύ τυχερή που ασχολήθηκα με την επιμέλεια ενός τόσο ξεχωριστού βιβλίου. Ο γρήγορος ρυθμός στην αφήγηση, οι εκρηκτικοί χαρακτήρες που δυναμικά προσπαθούν να επέμβουν στη μοίρα τους και να την αλλάξουν, άριστα δομημένοι από την έμπειρη γραφή του δημιουργού τους, συνθέτουν ένα έργο που θα διαβαστεί απνευστί, κατορθώνοντας να γοητεύσει και τον πιο απαιτητικό αναγνώστη.
Έχω την άποψη πως το «αθώο κόκκινο» θ’ αναδειχτεί στο χρόνο ένα κλασικό έργο της ελληνικής λογοτεχνίας.
Νιοβη, ποιήτρια – επιμελήτρια – ραδιοφωνικός παραγωγός Radio Symban Australia
❁
Η βιωμένη ιστορία -με άλλα λόγια η ιστορία έτσι όπως διαμόρφωσε τις ζωές καθημερινών ανθρώπων- αποτελεί πάντα ένα πολύ ενδιαφέρον υλικό για τη δημιουργία ενός λογοτεχνικού έργου.
Το σύγχρονο ιστορικό μυθιστόρημα αναζητά τους ήρωές του ανάμεσα σε ανθρώπους της διπλανής πόρτας.
Ο Δημήτρης Βαρβαρήγος δημιούργησε μια ολοζώντανη ηρωίδα που καθώς μας την φέρνει δίπλα μας, μπορούμε να ακούσουμε την αφήγησή της και μαζί με τα πάθη και τις χαρές των μελών μιας οικογένειας να γνωρίσουμε και τα σημαντικά γεγονότα που δημιούργησαν την Ελλάδα, από τα χρόνια λίγο μετά την ίδρυση του ελληνικού κράτους έως τα μέσα του 20ου αιώνα.
Μάνος Κοντολέων, συγγραφέας
❁
Ο Δημήτρης Βαρβαρήγος συγγραφέας με ισχυρά διαπιστευτήρια στον χώρο της λογοτεχνίας και με αναγνωστικό κοινό που τον ακολουθεί πιστά, βουτά για άλλη μια φορά την πένα του στο μελανοδοχείο του ιστορικού μυθιστορήματος και μας προσκαλεί να συνταξιδέψουμε. Ως δεινός συγγραφέας έχει τον τρόπο να μας εκπλήσσει πάντα. Σ’ αυτό το βιβλίο του η φαντασία, η θεματολογία, το ύφος και η γλώσσα που χρησιμοποιεί, πιστοποιούν πως η γραφή του αποτελεί προϊόν ταλέντου, γνώσης και έρευνας. Αυτό που χρειάζεται για να θεωρηθεί ακόμα ένα έργο του επιτυχημένο.
Γρηγόρης Χαλιακόπουλος, Συγγραφέας - Δημοσιογράφος
❁
Ο Δημήτρης βαρβαρήγος, μεγάλος δεξιοτέχνης του ιστορικού μυθιστορήματος, μας προσφέρει μια συναρπαστική αφήγηση για τις αθέατες όψεις ενός έρωτα που καθόρισε την ζωή τριών γενεών μιας οικογένειας σε μια τρικυμιώδη περίοδο της νεότερης Ελλάδας. Δημιουργώντας μια από τις πιο ελκυστικές λογοτεχνικές ηρωίδες επιτυγχάνει να συνθέσει το προσωπικό δράμα με τα πολιτικά γεγονότα που συντάραξαν την κοινωνική ζωή στον Ευρωπαϊκό Νότο.
Εύα Στάμου, ψυχολόγος – συγγραφέας.
❁
Μια αφήγηση εκατό χρόνων - γεμάτων από κοσμοϊστορικά γεγονότα της Ελλάδας - ξεδιπλώνεται μπροστά στα μάτια του αναγνώστη, καθώς παρακολουθεί την ιστορία τριών γενεών της οικογένειας Μοντανάρι, από το 1860 μέχρι σήμερα. Οι ήρωες του μυθιστορήματος, ενάντια σε κάθε τείχος που ορθώνεται μπροστά τους, βάζουν τον έρωτα πάνω από όλα και χτίζουν τη ζωή και τα όνειρά τους, όχι σύμφωνα με τις επιταγές της κάθε εποχής, αλλά με μοναδική αφετηρία την αγάπη.
Ένα μυθιστόρημα με πληθώρα ιστορικών στοιχείων, αλλά κυρίως ένας λογοτεχνικός ύμνος στη δύναμη του έρωτα!
Άννα Ετιαρίδου, ηθοποιός – σκηνοθέτης.
❁
Η αφηγηματική δεινότητα του Βαρβαρήγου είναι δεδομένη. Ο Δημήτρης σε τούτο το έργο δεν προσπαθεί να εξορκίσει τις δυσάρεστες καταστάσεις. Υπάρχουν πολλές και έντονες στο βιβλίο. Να τις περιγράψει, να τις μεταφέρει όσο καλύτερα μπορεί προσπαθεί και το καταφέρνει. Δεν ανήκει στους συγγραφείς που αποστασιοποιούνται απ’ την ένταση της εξιστόρησής τους. Αν ο αναγνώστης κλάψει δεν θα μου κάνει εντύπωση, αν θυμώσει, θύμωσα κι εγώ, να ξέρει, αν χαρεί θα χαρεί μαζί με τον συγγραφέα νομίζω. Έχοντας διαβάσει και άλλα βιβλία του συγγραφέα θεωρώ τη γραφή του «κινηματογραφική» αλλά και «θεατρική».
Καταιγιστικός ρυθμός, εικόνες με δύναμη τεράστια, χαρακτήρες έτοιμοι να ανέβουν στη θεατρική σκηνή. Προσοχή όμως η κινηματογραφικού τύπου μυθοπλασία του Βαρβαρήγου δεν εκφυλίζεται σε γραφή για τον κινηματογράφο, σε προθάλαμο σεναρίου, δηλαδή. Είναι μυθοπλασία στα ανώτερα επίπεδα, μυθοπλασία που σου λέει, έλα μαζί μου σε ένα υπέροχο ταξίδι στο χρόνο και στον χώρο, από τη Φλωρεντία και τη Ζάκυνθο μέχρι την Αθήνα, στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα, αλλά κυρίως στις ζωές των υπέροχων ηρώων του.
Μιχάλης Σπέγγος, συγγραφέας
❁
Ο Δημήτρης Βαρβαρήγος έχει βρει το Θαυμαστό συστατικό, δημιουργεί γράφοντας εικόνες το βιβλίο του, φαντάζει σαν μια θεατρική σκηνή όπου ο αναγνώστης γίνεται θεατής και παρακολουθεί τα τελετουργικά στοιχεία την δράση τους χαρακτήρες την σκηνογραφία σκηνοθέτης στο έργο του καταφέρνει να κάνει τον αναγνώστη να ταυτίζεται με τους ήρωες, να νιώθει, να λυπάται, να αγωνιά, να χαίρεται, να μαθαίνει και τέλος να ανακουφίζεται συναισθηματικά.
Ο συγγραφέας με έναν ευφυή τρόπο υφαίνει την πραγματική ιστορία με την φαντασία, τον ερωτά και την ζωή με τον θάνατο.
Μαθαίνεις από το πόνημα του. Εξελίσσεται ο ίδιος στην δίνη των καταστάσεων που διαδραματίζονται στο έργο του και σε παρασύρει μαζί του.
Δάσκαλος για τους τυχερούς.
Βίκυ Τσιάνικα δημοσιογράφος ΕΡΤ, θεατρολόγος, σύμβουλος ψυχικής υγείας .
❁
Ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα γεμάτο ανατροπές, καλοδουλεμένους χαρακτήρες και ζωντανές εικόνες σαν ζωγραφικοί πίνακες.
Αλκυόνη Παπαδάκη, συγγραφέας
❁
«Μια μπουκιά ο άνθρωπος, τι ιστορία!». Η ρήση που συνοψίζει την ουσία του βιβλίου και, φιλοσοφικά, της ζωής αποθεώνοντας την ύπαρξη στην μοναδικότητά της, στην πολυπλοκότητά της, στην έκπληξη της αναπάντεχης επιλογής της. Για άλλη μία φορά διαφαίνεται αυτό που είναι κοινός τόπος στη πνευματική δημιουργία και παραγωγή: η αξία του συγγραφικού ταλέντου δεν ιεραρχείται στη θήρευση και χρήση της λέξης (μόνο), όσο στη διείσδυση της ματιάς. Της ματιάς που εμβαπτίζεται και ανανεώνεται στην παύση του χρόνου, στην ιερότητα της σιωπής, στην περισυλλογή της παρατήρησης. Αυτή είναι η λογοτεχνία που τρέφει το πνεύμα και δομεί πολιτισμό. «Κρίνους ο λίθος έβγανε» και ευχαριστούμε για άλλη μία φορά τον συγγραφέα Δημήτρη Βαρβαρήγο για τα τόσο πολύτιμα δώρα, ψυχής, που απλόχερα μας προσφέρει.
Αγγελική Κομποχόλη, Φιλόλογος-Κριτικός Λογοτεχνίας-Δρ Πανεπιστημίου Αθηνών
❁
Δημήτρη μου καλησπέρα. Σήμερα τελείωσα το βιβλίο σου. Είναι από τα καλύτερα των τελευταίων χρόνων που έχω διαβάσει. Εξαιρετική ψυχογραφία, και ηθογραφία. Επίσης θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σαν ιστορική πηγή!!! Ιστορία ενός αιώνα περίπου που θίγει όλα τα μεγάλα προβλήματα της χώρας μας!!! Τι άλλο να πω; είναι τέλειοοοο!! Παρεμπιπτόντως την ίδια άποψη έχει και ο άντρας μου -ο οποίος δεν το έχει τελειώσει ακόμα -. Καλό μήνα να έχουμε
Γεωργία Κοτσοβόλου, φιλόλογος διαχειρίστρια του εξαιρετικού blog Homo Universalis.
❁
Ολοκλήρωσα το βιβλίο. Ήταν εξαιρετικό, μια κατάθεση ψυχής που με συγκίνησε. Οι ήρωες ήταν βαθιά σκιαγραφημένοι. Ήρωες που με προβλημάτισαν με την στάση τους, με θύμωσαν όπως η Ασημίνα, με συγκίνησαν με την πίστη και την περηφάνια τους, όπως η Αθηνά, πόσο δοτική και περήφανη! Οι σκηνές του λιμού στην κατεχόμενη Αθήνα ήταν σοκαριστηκές όπως ακριβώς και η πραγματικότητα της εποχής που περιγράφεται.
Σας ευχαριστώ πολύ για το ταξίδι που μου πρόσφερε το κείμενο σας! Εγώ θα παροτρύνω στους αναγνώστες να επιλέξουν το Πίστη και Περηφάνια καθώς στις σελίδες τους θα συναντήσουν ήρωες που θα τους βάλουν στην ψυχοσύνθεση τους και στον χωροχρόνο της ιστορίας τους, αβίαστα!
Δήμητρα Κωλέτη, διαχειρίστρια στο εξαιρετικό blog ΒιβλιοΑναφορές.
❁
Αγαπημένε δάσκαλε και πολύτιμε φίλε μου! Δέξου δυο λόγια από την ταπεινότητα μου, για το βιβλίο σου "ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ ΠΕΡΗΦΑΝΙΑ". Ένα υπέροχο, γλυκό ταξίδι είναι, μία επιστροφή σε χρόνια δύσκολα αλλά μυρωδάτα, από γνήσια αγάπη και ντροπαλούς έρωτες. Ένα στεφάνι αναμνήσεων είναι,-- που όσοι προλάβαμε να ζήσουμε στις μικρές καμαρούλες των γιαγιάδων μας, να παίξουμε κουτσό στις ήρεμες γειτονιές και να φάμε βρεγμένο ψωμί πασπαλισμένο με ζάχαρη, να τρέξουμε πίσω από το γαϊτανάκι και να γλυκαθούμε με γλειφιτζούρι κοκοράκι, για μας που η μπλε ποδιά με το άσπρο γιακαδάκι δήλωνε σεμνότητα και υπακοή,-- για μας λοιπόν αυτό το στεφάνι είναι σαν λευκός κρίνος καρφιτσωμένος στο μέρος της καρδιάς. Μέλι κι αλάτι γεύτηκα μέσα από αυτές τις σελίδες κι ένα δάκρυ άφησα να κυλήσει αβίαστα, μέχρι να στάξει στο μέτωπο των ηρώων σου έτσι καθώς διάβαζα, θέλοντας να τους φωνάξω: "Ναι! Με ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ ΠΕΡΗΦΑΝΙΑ το καράβι της ζωής ποτέ δεν αλλάζει πλεύση, πέραν αυτής που εμείς --και όχι μόνο η μοίρα -- ορίζουμε. Δημήτρη...Ο αναγνώστης αυτού του υπέροχου βιβλίου, πιάνει απ’ το χέρι τους ήρωες και ακροπατεί μαζί τους στο γεφύρι των πόθων, της λογικής, του παραλογισμού και των αναστεναγμών τους. Και πίστεψε με...Είναι τόσο όμορφη η διαδρομή μαζί τους. Σ’ ευχαριστώ φίλε μου! Καλοπόρευτο και πολυδιαβασμένο εύχομαι!
Λένα Φατούρου, συγγραφέας
❁
Γράφει ο Αλέξανδρος Μάγγελ, αναγνώστης.
Όταν μετράς όνειρα περασμένα, βλέπεις πόσες επιθυμίες έχασες.
Όταν μετράς χαμόγελα, βλέπεις πόσες μέρες αφέθηκαν στη λύπη.
Το βιβλίο «Πίστη και Περηφάνια», του Δημήτρη Βαρβαρήγου, μας μεταφέρει στην Αθήνα του 1930. Μια εποχή γεμάτη από κοινωνικοπολιτικά γεγονότα της νεότερης ιστορίας μας. Η πρωταγωνίστρια, η Ζωή Μαρία Μοντανάρι, ένα κορίτσι γεννημένο μ’ ένα φιλί κι ένα τραγούδι, ήρθε στο φως να συμπληρώσει την ύπαρξη της με τη σάρκα του γένους της, στις ρίζες του μέλλοντος της.
Ποιο το όνομά της, το φύλο της, η σκέψη της, η πορεία της. Τα πρέπει, τα πώς, τα γιατί, σε μια τράπουλα σημαδεμένη από τη Μοίρα. Ζει με την οικογένεια της τον μεσοπόλεμο γεμάτη στιγμές ευτυχίας μέχρι την κήρυξη του 2ου παγκόσμιου πολέμου και τα πέτρινα χρόνια της γερμανικής κατοχής. Οι δύσκολες συνθήκες και οι τεράστιες ευθύνες της στερούν το δικαίωμα να ονειρεύεται. Μια φονεμένη αρχή κι ένα εφηβικό τέλος την οδηγούν στην πρόωρη ενηλικίωση.
Ασυμβίβαστη, στην κόλαση που φανέρωνε η ζωή, αψήφησε τη σκιά της μοίρας που την ακολουθούσε στρέφοντας το βλέμμα της στον ουρανό, ώσπου ήρθε ο έρωτας να ανατρέψει τα πάντα στη ζωή της.
Μέσα στο ζοφερό μεταπολεμικό περιβάλλον, ο καταλύτης έρωτας ως κεντρικό στοιχείο του βιβλίου, επιφέρει τέτοιες απρόσμενες ανατροπές και δοκιμασίες που βιώνουν σε διαφορετικές χρονικές στιγμές, η Μαρία-Ρόζα και η Ζωή-Μαρία Μοντανάρι, κατά τη διάρκεια της προσωπικής τους πορείας που ποθούν να ζήσουν το ευ και το απόλυτο της ατομικής ελευθερίας· όσο και την αφοσίωση σε μια δοτική αγάπη γεμάτη πίστη και περηφάνια.
Η Ζωή-Μαρία Μοντανάρι, τελευταία απόγονος της οικογένειας, σε βαθιά γεράματα, λίγο πριν πεθάνει, αφηγείται τη ζωή της. Η αφήγησή της ξεκινάει από τον παππού της, το Σαλιβέριο Μοντανάρι, και τη γιαγιά της, τη Μαρία- Ρόζα. Δυο νέους που αγαπήθηκαν παράφορα και, για να ζήσουν ελεύθεροι την αγάπη τους, έφυγαν από τη Φλωρεντία κι ήρθαν στη Ζάκυνθο.
«Anima mia,.. είμαι άνθρωπος που αγάπησε και δεν φοβήθηκε τη ζωή. Η άτιμη, ζάχαρη είναι στα χείλη και σε αφήνει να την ξερογλείψεις. Δε λέω, δύσκολα έζησα,όμως αυτές οι δυσκολίες με μάθανε να είμαι δυνατή. Ευχαριστώ το Θεό για όσα μου έδωσε μέχρι σήμερα. Με αξίωσε να δω τον ουρανό, με άφησε ν’ αγγίξω τα αστέρια. Ένιωσα τη θάλασσα και τους αγέρηδες. Βέβαια, δεν ήταν εύκολα για μένα, όλο αναποδιές και θανάτους, αλλά έτσι είναι η ζωή, ανατρεπτική. Έτσι γνώρισα και τους ανθρώπους. Τώρα αυτό δεν ξέρω αν ήταν καλό, πάντως απόκτησα μεγάλη εμπειρία για το είδος μας. Με τη σοφία του χρόνου γνώρισα τον έρωτα και την αγάπη -όχι σε όλο τους το μεγαλείο-, αλλά ποιος τα έχει ζήσει έτσι αυτά τα δύο; Είναι τα πιο δύσκολα προβλήματα στη ζωή μας. Προέρχονται από τα συναισθήματα και δεν υπάρχει τίποτα πιο ευμετάβλητο στον άνθρωπο από αυτά. Τη μια στιγμή σε ανεβάζουνε στα ουράνια και την άλλη σε ρίχνουν στα τάρταρα.»
Το βιβλίο «Πίστη και Περηφάνια», αξίζει να διαβαστεί για τα ιστορικά συμβάντα που περνούν σαν υπομνήσεις μέσα στη μυθιστορία όπως τα βίωσαν οι ήρωες παράλληλα με τις δικές τους προσωπικές αναζητήσεις σ’ ένα ταξίδι μέσα στο χρόνο γεμάτο μυρωδιές περασμένων, όμορφων ημερών και παράφορων ερώτων.
Ατμοσφαιρική γραφή, γεμάτη συναισθηματικές περιγραφές, γοητευτικούς ήρωες που αγγίζουν τις ψυχές των αναγνωστών με τα σπουδαία μεγέθη της αλήθειας τους, ζωντανεύοντας εικόνες μιας πάλαι ποτέ ρομαντικής εποχής.
Αξίζει για το διάβασμα, μιας τρυφερής-αληθινής ανθρώπινης ιστορίας που καταφέρνει ένα ταξίδι μέχρι τα βάθη της ψυχής. Για τη συναισθηματική δοκιμασία των ηρώων και τη γλαφυρή αφήγηση σε μια εποχή συνεχών αλλαγών και ανατροπών που ταυτίζει και ανταμείβει τον αναγνώστη από τη βαθιά πίστη των πρωταγωνιστών που με τη διεισδυτική ματιά τους στην καθημερινά αναπόδραστη μοίρα της αφοσίωσης δίνουν το μήνυμα, πως τίποτα άλλο δεν αξίζει στη ζωή περισσότερο, εκτός απ’ την αλήθεια της αγάπης.
Συνέντευξη του Δημήτρη Βαρβαρήγου από την δημοσιογραφική ομάδα του Symban World Radio, Australia.
Κύριε Βαρβαρήγο μετά το μυθιστόρημα, «Ότι αγαπήσαμε πίσω έμεινε» ένα άκρως συναισθηματικό βιβλίο, τώρα επανέρχεστε με άλλο ένα με τίτλο «Πίστη και Περηφάνια».
Ακριβώς, ένα ακόμη μυθιστόρημα, η συνέχεια του προηγούμενου. Η ιστορία είναι αληθινή και η πλοκή που προκύπτει προέρχεται από τη δράση των χαρακτήρων του έργου που έρχονται να συνεχίσουν την πορεία της οικογένειάς τους μέσα στα πολιτικοκοινωνικά γεγονότα του μεσοπολέμου μέχρι τον εμφύλιο. Το κάθε βιβλίο αναφέρεται σε διαφορετικό χωροχόνο που δρουν οι ήρωες, δίχως αυτό να στερεί την αυτονομία του διαβάσματος στο καθένα ξεχωριστά.
Τα γεγονότα ήταν πολλά και σημαντικά και ήταν επιβεβλημένο να συνεχίσω το γράψιμο του δεύτερου τόμου για να καλυφθεί κάθε πτυχή του θέματος. Άλλωστε, από την ίδια την ιστορία αντλούσα έμπνευση που οδηγούσε εν θερμό την εξέλιξη, το ύφος και τον τρόπο γραφής της μυθιστορίας.
Πίστη και περηφάνια. Ο τίτλος του βιβλίου είναι αρκετά εμβληματικός για τους ήρωες σας. Πως τον επιλέξατε;
Η ζωή έχει πολλές χαρές όσο και ανηφόρες δύσκολες. Στις δυσκολίες δοκιμάζονται οι άνθρωποι -και οι χαρακτήρες του βιβλίου τις ξεπέρασαν έχοντας βαθιά στην καρδιά τους την μεγαλύτερη δύναμη. Την αγάπη. Μια δύναμη που αντλήθηκε από τα βάθη της ψυχής τους για να την προσφέρουν με άδολο τρόπο, πλημμυρισμένη από πίστη και περηφάνια;
Από πού αντλήσατε την ιδέα;
Από ένα άτυπο χαρτί γενεαλογικού δέντρου που βρέθηκε σε ένα συρτάρι. Το θέμα λοιπόν του βιβλίου είναι βασισμένο σε αληθινά γεγονότα από στιγμές πραγματικής ζωής, φαντασίας και πάθους στα όμορφα χρόνια της αθωότητας δυο νέων παιδιών που την έζησαν
Μέσα από μια τρυφερή κι άλλοτε σπαρακτική αφήγηση για τη ζωή τον πόλεμο, τον έρωτα, την αγάπη, τα όνειρα και τις ελπίδες των ανθρώπων που τη βίωσαν ως πρωταγωνιστές της περνούν και διάφορα ιστορικά γεγονότα που χαρίζουν τη νοσταλγία αλλοτινών ρομαντικών εποχών.
Μιλήστε μας λίγο για το θέμα του βιβλίου.
Τρεις σταθμοί. Φλωρεντία. 1860. Ζάκυνθος. Αθήνα 1930. Η Ζωή-Μαρία Μοντανάρι, τελευταία απόγονος της οικογένειας, σε βαθιά γεράματα, λίγο πριν πεθάνει, αφηγείται τη ζωή της. Η αφήγησή της ξεκινάει από τον παππού της, το Σαλιβέριο Μοντανάρι, και τη γιαγιά της, τη Μαρία-Ρόζα Καλτσέτι. Η ιστορία συνεχίζεται από τους απογόνους των πρωταγωνιστών, στην Αθήνα του 1930 έως και τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και τον εμφύλιο.
Πως θα χαρακτηρίζατε αυτό το βιβλίο σας;
Είναι πολύ άβολο κι επικίνδυνο να μιλάει ο συγγραφέας για το έργο του, ωστόσο τολμώ να πω ότι είναι ένα μυθιστόρημα χαρακτήρων, με ανθρώπινα ψυχικά γνωρίσματα που προσελκύουν και διατηρούν την προσοχή και αφυπνίζουν τα συναισθήματα του αναγνώστη, όχι μόνο από τις δράσεις των ηρώων αλλά και από τα ιστορικά συμβάντα που περνούν σαν υπομνήσεις μέσα από στη μυθιστορία όπως τα βίωσαν οι ήρωες παράλληλα με τις δικές τους προσωπικές αναζητήσεις.
Τι οφέλη θ’ αποκομίσει ο αναγνώστης από μια ιστορία αγάπης δύο νέων παιδιών;
Δύο θεωρώ πως είναι οι λόγοι. Πρώτος για τη συναισθηματική δοκιμασία των ηρώων και τη γλαφυρή αφήγηση σε μια εποχή συνεχών αλλαγών και ανατροπών που ταυτίζει και ανταμείβει τον αναγνώστη από τη βαθιά πίστη των πρωταγωνιστών όπου με τη διεισδυτική ματιά τους στην καθημερινά αναπόδραστη μοίρα της αφοσίωσης τους ο ένας στον άλλον δίνουν το μήνυμα, πως τίποτα άλλο δεν αξίζει στη ζωή περισσότερο εκτός απ’ την αλήθεια της αγάπης.
Και δεύτερο λόγος, για το διάβασμα, μιας τρυφερής-αληθινής ανθρώπινης ιστορίας που καταφέρνει ένα ταξίδι μέχρι τα βάθη της ψυχής.
Πόσο δύσκολο ήταν να γράψετε για ανθρώπους αληθινούς και να τους μεταφέρετε στο χαρτί;
Με δυσκόλεψε αρκετά το κείμενο μέχρι την τελείωση του, φοβόμουν μην ξεφύγει από την αλήθεια της ιστορίας και βέβαια πολλούς χαρακτήρες τους γνώριζα και δεν ήθελα άθελα μου -ούτε στο ελάχιστο να τους υποτιμήσω. Οι περιπέτειες των ηρώων καθώς ήταν αληθινοί με ενέπνευσαν με μια συναισθηματική επάρκεια όμοια με αυτή που νιώθουμε όλοι μας για τα αγαπημένα πρόσωπα στη ζωή μας. Οπότε το αποτέλεσμα ήταν να μου γεμίζουν τις σελίδες.
Πόσο χρόνο σας πήρε μέχρι να το τελειώσετε;
Τρία γεμάτα χρόνια, νύχτα και μέρα. Ήταν άλλο ένα όμορφο, σπουδαίο και συγκινητικό ταξίδι. Πολύ το χάρηκα.
Τώρα τι ετοιμάζετε;
Συνεχίζω να γράφω ένα θεατρικό έργο για μια σπουδαία γυναικεία προσωπικότητα.
Ενδιαφέρον ακούγεται. Καλή επιτυχία σε όλα.
Ευχαριστώ.
Δημήτρης Βαρβαρήγος
Εργογραφία
Ο Δημήτρης Βαρβαρήγος, γεννήθηκε στην Αθήνα. αποφοιτά από αγγλική σχολή λογοτεχνίας “awarded by the writing school” και γράφει σήριαλ για την τηλεόραση, θέατρο και λογοτεχνία
Το βιβλίο Υπατία παρουσιάστηκε στην κεντρική αίθουσα της Βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας στην Αίγυπτο το 2007.
Θεατρικά έργα:
«Υπατία» από την θεατρική ομάδα Ανάδρασις
«Λιπεσάνορες, τα χρόνια του φιδιού», Θέατρο Βαφείο Λάκης Καραλής 2 χρονιές
«Τρεις Βάλτοι, Μαρίνα Τσβετάγιεβα». Life & art Theater
«Τύψεις»
«Ο έρωτας και ο θάνατος».
Από τη θεατρική ομάδα “ΔΙΟΔΟΣ” ανέβηκαν τα έργα:
«Οι ανάγκες των αισθήσεων»
«Το όνειρο μιας αγάπης»
διασκευές από τα αντίστοιχα διηγήματα του Ζαχαρία Παπαντωνίου,
«Η Καλαμιά τ’ Αναπλιού» και «Το ψυχικό της Γατομάτως».
«Ένας Παππούς μα τι παππούς» από τη μουσική θεατρική σκηνή
«Τρεις Βάλτοι» θέατρο Life & art Theater 2016 – 2017
Μικρό Broadway 2018-2019
Από τις εκδόσεις Ν.Σ Μπατσιούλα κυκλοφορούν:
«Υπατία» μυθιστόρημα, 10η έκδοση, ιστορικό ιστορία που γυρίστηκε ταινία με τον τίτλο, agora. και θεατρικό έργο.
«Λιπεσάνορες», ιστορικό μυθιστόρημα 4η έκδοση, εκδόσεις Ν.Σ Μπατσιούλα, παίχτηκε θεατρικό στο Θέατρο Βαφείο.
Από εκδόσεις Άγκυρα
«Το υστερόγραφο μιας συγνώμης» 4η χιλιάδα, μυθιστόρημα.
«Ότι αγαπήσαμε πίσω έμεινε» 3η έκδοση, μυθιστόρημα
&
Τα εικονογραφημένα παιδικά βιβλία:
«Θεοδώρα, μια αληθινή αυτοκράτειρα»
«Διγενής Ακρίτας, ο ήρωας που έγινε θρύλος»
«Κωνσταντίνος Παλαιολόγος - Ο τελευταίος Αυτοκράτορας» και
« Η στάση του Νίκα - Η Μεγάλη εξέγερση»
ακολουθούν
«Η γοητεία της δεύτερης φύσης».
«Πάθος» εκδόσεις Όμβρος
«Με το ίδιο χρώμα η νύχτα και η σιωπή». Μυθιστόρημα 2η έκδοση
«Γυναίκες του Κόσμου». Μυθιστόρημα 2η χιλιάδα
«Είναι δύσκολη η αγάπη». Μυθιστόρημα 3η χιλιάδα
«Αδιέξοδοι έρωτες», διηγήματα 4η χιλιάδα, από τις εκδόσεις Gutenberg του Χρήστου Ε. Δαρδανού.
Το βιβλίο: «Ίμερος και Αστραία – Το μυστικό της σιωπηλής χώρας» από τις εκδόσεις Χατζηλάκος.
«Σ’ έχω», εκδόσεις Ελληνική πρωτοβουλία
«Η Μαγική τρέλα της Δημιουργίας» 4η έκδοση, Δοκίμιο Δημιουργικής Γραφής.
«Anima mia», μυθιστόρημα, 3η χιλιάδα, από τις εκδόσεις Εν τύποις
«Carpe diem-Amour fou» 2019 εκδόσεις Λυκόφως
Ποίηση:
«Πιστοποιητικό Ανυπαρξίας» Χρ. Δαρδανός. Gutenberg
Ο Δημήτρης Βαρβαρήγος, είναι:
*Ραδιοφωνικός παραγωγός στο σταθμό Symban World Radio στη Australia, με τον τίτλο, «Μέσα από Σένα», για το βιβλίο και τον πολιτισμό
*Πολιτιστικός εκπρόσωπος της Unesco λόγου, τεχνών κι επιστημών για την Πετρούπολη.
*Μέλος των “Ιστορικών συγγραφέων”.
*Στη συντακτική επιτροπή του λογοτεχνικού περιοδικού “Ρωγμές”
*Συντάκτης της εφημερίδας, “Μορφωτικός της Πετρούπολης”.
*Οργανωτής Λογοτεχνικών εκδηλώσεων
*Έχει συμμετάσχει ως εκπαιδευτής σε εργαστήρια δημιουργικής γραφής στους Δήμους Πετρούπολης, Αμοργού, Πάρου, Αταλάντης,
*Στον Μορφωτικό Όμιλο Πετρούπολης, στους εκδοτικούς οίκους Άγκυρα και Έναστρον.
mail: ddimitris51@yahoo.com
http://dimitrisbarbarigos.blogspot.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου