Ενα ποίημα της Ιταλίδας Ποιήτριας Irene Vella σε μετάφραση της Αγγελικής Γιαννοπούλου

Ήταν 11 Μαρτίου 2020, οι δρόμοι άδειοι, τα καταστήματα έκλεισαν,
οι άνθρωποι δεν έφυγαν ποτέ.
Αλλά η άνοιξη δεν ήξερε τίποτα.
Και τα λουλούδια συνέχισαν να ανθίζουν
Και ο ήλιος να λάμπει
Και γύρισαν τα χελιδόνια
Και ο ουρανός χρωματιστός ροζ και μπλε
Το πρωί ζυμώνουμε ψωμί
Σκοτείνιασε αργότερα και αργότερα και το πρωί
τα φώτα μπήκαν νωρίς από τα μισάνοιχτα παράθυρα
Ήταν 11 Μαρτίου 2020 τα αγόρια μελετούσαν συνδεδεμένα με την Gsuite
Το ραντεβού στην Tressette ακυρώθηκε το απόγευμα
Ήταν η χρονιά που μπορούσες να βγεις μόνο για ψώνια
Μετά από λίγο τα έκλεισαν όλα
Ακόμα και τα γραφεία
Ο στρατός άρχισε να φυλάει εξόδους και όρια
Γιατί δεν είχε μείνει χώρος για όλους στα νοσοκομεία
Και οι άνθρωποι αρρώστησαν
Αλλά η άνοιξη δεν ήξερε και τα λουλούδια συνέχιζαν να βγαίνουν
Ήταν 11 Μαρτίου 2020 όλοι μπήκαν σε καραντίνα υποχρεωτικά
Οικογένειες παππούδες και επίσης νέοι
Τότε ο φόβος έγινε αληθινός
Και οι μέρες όλες έμοιαζαν ίδιες
Η άνοιξη όμως δεν ήξερε και τα τριαντάφυλλα επέμεναν να ανθίζουν
Ανακαλύφθηκε ξανά η ευχαρίστηση να τρώμε όλοι μαζί
Για να γράψω αφήνοντας τη φαντασία ελεύθερη
Για να διαβάσω πετώντας με έμπνευση
Υπήρχαν και αυτοί που έμαθαν μια νέα γλώσσα
Ποιος πήγε να σπουδάσει και ποιος συνεχίζει την τελευταία εξέταση που έλειπε από τη διατριβή
Ποιος ήξερε ότι αγαπούσαν πραγματικά
με χωρισμένες τις ζωές τους
Ποιος σταμάτησε να συμβιβάζεται με την άγνοια
Ποιος έκλεισε το γραφείο και άνοιξε πανδοχείο μόνο με οκτώ κουβέρτες
Ποιος άφησε την κοπέλα του για να φωνάξει στον κόσμο αγάπη για τον καλύτερό του φίλο
Υπήρξαν και αυτοί που έγιναν γιατροί για να βοηθήσουν όποιον τους χρειαζόταν αύριο
Ήταν η χρονιά που καταλάβαμε τη σημασία της υγείας και της πραγματικής στοργής
Η χρονιά που ο κόσμος φαινόταν να σταματά
Και η οικονομία να υποχωρεί
Η άνοιξη όμως δεν ήξερε και τα λουλούδια έδωσαν τόπο στους καρπούς
Και μετά ήρθε η ημέρα της απελευθέρωσης
Βγήκαμε στην τηλεόραση και ο πρωθυπουργός είπε σε ενοποιημένα δίκτυα ότι η έκτακτη ανάγκη είχε τελειώσει
Και ότι ο ιός είχε χάσει
Ότι οι Ιταλοί όλοι μαζί είχαν κερδίσει
Έτσι βγήκαμε στο δρόμο
Με δάκρυα στα μάτια
Χωρίς μάσκες και γάντια
Αγκαλιάζοντας τον γείτονα μας
Σαν να ήταν αδερφός μας
Και τότε ήρθε το καλοκαίρι
Γιατί η άνοιξη δεν ήξερε
Και είχε συνεχίσει να είναι εκεί
Παρ ' όλα αυτά
Παρά τον ιό
Παρά το φόβο
Παρά το θάνατο
Γιατί η άνοιξη δεν ήξερε
Και δίδαξε σε όλους
τη δύναμη της ζωής.

Irene Vella
*
*
( ένα ποίημα από την ιταλίδα
Irene Vella
με μια δική μου απόπειρα μετάφρασης
τα νοήματα παραμένουν τα ίδια
η δύναμη και η ελπίδα αδιαπραγμάτευτες) Α.Γ.

Μετάφραση :Αγγελική Γιαννοπούλου ( Αρσινόη Βήτα)