Υπάρχει πάντα ένα κομμάτι ουρανού
να χύνεται από τις ρωγμές
να γίνεται βλέμμα στη θάλασσα
Χαρταετούς να φτιάχνει
για χέρια παιδικά, ανύποπτα
Πόσο γαλάζιο για την αθωότητα!
Κει που χαράζουν οι στιγμές
κι ανατέλλουν τα χέρια με τους ήλιους
σε κλεισμένα παράθυρα
Υπάρχει πάντα ένα κομμάτι ουρανού
να γίνεται σχεδία στο φεγγάρι
τραβώντας για τη νοσταλγική πανσέληνο
Κι η άνοιξη μια χρυσαλλίδα
να φτιάχνει τα μεταξωτά της
Υπάρχει πάντα ένα κομμάτι ουρανού
που πόνος γίνεται κι ύστερα μέρα
και μια βροχή να καθαρίζουνε τα μάτια
Υπάρχει ακόμα ένα κομμάτι ουρανού
στο βλέμμα σου να ανατείλω.
ΞΖ
Φωτογραφία : Ξανθίππη Ζαχοπούλου , Δυτική Κρήτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου