Ιωάννα Αθανασιάδου - Δύο Ποιήματα

ΡΟΜΦΑΙΑ ΠΥΡΙΝΗ

Ρομφαία πύρινη ο πόλεμος,
κι ο Άδης μια θλίψη.
Ματωμένες προσευχές
σπαράσσουν τον αέρα.
Σώματα αμοιρολόγητα, άταφα,
στοιχειώνουν τις νύχτες.
Άρματα με νεκρούς πολεμιστές
γέμισε η πλατεία με τα θλιμμένα καλοκαίρια.
Παιδιά ξέπνοα ψαρεύουν με το καλάμι τους
στις κόκκινες απ’ το αίμα θάλασσες.
Σκιές του θανάτου φοβερές,
σφάγια αθώα, προδομένα,
η βροχή ασταμάτητη στα γυμνά τους κορμιά,
κι ο ήλιος ένα μαύρο σημάδι πια.
Ιωάννα Αθανασιάδου


ΠΟΛΕΜΟΣ

Αβυσσαλέος ο πόλεμος,
μάσκα σκληρή ο συνάνθρωπος
με τα όπλα της αδικίας
και το σκοτάδι στην όψη.
Τα βλέμματα βυθίζονται το ένα μέσα στο άλλο
την ώρα την τελευταία,
θύτης και θύμα
αιωρούνται για λίγο πάνω απ’ τον χρόνο,
νεκροί πριν ακόμη πεθάνουν,
ζωντανοί με τη γεύση της πίκρας,
κι έπειτα η φονική μαχαιριά
τους κάνει να σφιχταγκαλιαστούν φριχτά.
Ιωάννα Αθανασιάδου



Η φωτογραφία είναι από https://www.shutterstock.com/