στις συλλαβές των στίχων,
η μορφή σου χάδι
στο σμάλτο της ψυχής...
Βαφτισμένη,
στη κολυμπήθρα του φεγγαριού...
Ντυμένη,
από άναρχες ραψωδίες...
Πλανιούνται στην αναμονή
τα μυστικά,
αγκιστρωμένα στων ματιών σου
τις ράγες...
Στις κενές φράσεις του κόσμου,
η αγκαλιά σου καταφύγιο...
Ημερεύει καταιγίδες
και θύελλες...
Στις λίμνες των χειλιών σου,
σκιρτούν ιδρωμένα φωνήεντα,
ανεμοδείκτες στα απείθαρχα
λόγια σου...
Στο ψυχρό αγέρα της αυγής,
φλογερή εξαγνίστρια
τής μοίρας σου...
Στο παλμό της ερωτικής σου
αποκάλυψης,
οι σάρκινες σταλγματιές
τού πόθου σου,
αποτυπώματά για έναν αδούλωτο
ουρανό...
Ελπίδα η ύπαρξη σου
σ'έναν κόσμο που τρομάζει...
Στις υγρές προκυμαίες σου,
ξεντύνονται οι αυταπάτες
στα σινιάλα του κορμιού σου...
Το πάθος σου,
αχαλίνωτη φλόγα που σχίζει
τις νύχτες,
και ο πυρήνας της καρδιάς σου
αντίδωρο της ηδονής...
Η μήτρα της ζωής σου,
αναβλύζει νεογνές ανάσες
και το ομογάλακτο νέκταρ
από τα στήθη σου,
πηγή αγάπης...
ΓΥΝΑΙΚΑ...
Ένα σύμπαν,
γεμάτο από πάθη και συγκινήσεις,
που αναδύεται
μέσα από τα ασύνορα όνειρα,
με ανάσες αργές
και ανθίζει σαν μυστική προσευχή"...
(Marios Georgios Kamburakos)
08/03/2020...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου