ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΕΡΟΓΙΑΝΝΗΣ "ΓΥΝΑΙΚΑ"

Μάνα ολομόναχη τριγυρισμένη
από παλιές ασπρόμαυρες εικόνες
μουσκέψανε τα λόγια σου
την πέτρα της ψυχής μας.
Γραμμές θολές τα σύννεφα
πυκνώνουν κι αραιώνουν.
Το μέτωπό σου ακούμπαγες
στο νοτισμένο τζάμι
κι έπλαθες μες τη θλίψη τη ζωή.
Γιατί ζωή, μόνο οι γυναίκες πλάθουν.
Κι είναι απαλό το χέρι σου
στην κλίνη του συζύγου
τα βλέφαρά σου φωτεινά
και το χαμόγελο σου.
Σε είδα, χθες βράδυ, μες την ομίχλη
Μες τις νεκρές εικόνες
στης Παναγιάς το Δάκρυ
να μας χαρίζεις τη ζωή
και να μοιράζεις γέλιο.
Είδα γυναίκα ηλιόλουστη
να μας μοιράζει δίκιο.
Το χέρι σου άπλωσα
και μου ’βαλες τον ήλιο στη ζωή μου.
Μας οδηγείς μες την ζωή
σαν σύζυγος, σαν μάνα, σαν κορίτσι
Στα νοτισμένα δάκρυα,
φλογέρες της ειρήνης.
στο δίκιο και στον έρωτα
μας έδειχνες το δρόμο
γιατί είσαι δρόμος στη ζωή
και τη ζωή μοιράζεις.
ΓΕΡΟΓΙΑΝΝΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ.