Είμαι ένα κοχύλι,
όστρακο της μοίρας
χρώμα στο βυθό.
Στάξε μου στα χείλη,
μια σταγόνα μέλι,
για ν’ αναστηθώ.
Άρωμα και κύμα
κάθε κοίταγμά σου,
ίχνος τρυφερό,
μέσα στη σκιά σου
έγινα πορφύρα
ψάχνω να σε βρω.
Πυρκαγιά στα χείλη,
διψασμένα μέλη,
όστρακο σκληρό,
η ζωή τώρα έγινε κουρέλι,
Δως μου το φιλί σου
για ν’ αναστηθώ.
ΓΕΡΟΓΙΑΝΝΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου