Λείπει ο ξυπόλητος άνεμος
και οι δοξολογίες των δέντρων,
δεν ακούγονται στις κοιμισμένες Πολιτείες,
αφήνοντας τα ωσαννά των πουλιών,
εις τα ηλεκτροφόρα καλώδια να σκοτώνονται
των μη ακουόντων...
Και η αγάπη που όλα τα συνέχει,
εξώκειλε σε αβαθή αισθήματα
και πλέον δεν ημπορεί να περπατήσει
επί του όρους των Ομιλιών,
την θεία Ουσία εγκαταλείποντας,
έρμαιο των παραχαρακτών,
έτσι που οι νέες και οι νέοι
μη ξέροντας που να τοποθετήσουν τον πήχη,
λιποταχτούν προς τα παλαιά ύψη,
την ορμή τους χαρίζοντας
εις τις θεμελιωμένες χαράδρες της υποτέλειας...
Και οι άσαρκοι της φτώχειας,
πάντα ταπεινωμένοι παρασύρονται
κάτωθεν της δόξας των Ισχυρών,
αποποιούμενοι την προσωπική τους ευθύνη...
Κάθιδρος ο ποιητής
ακολουθεί τις λέξεις,
αντί να οδηγεί τα νοήματά τους...
Η Εικαστική φωτογραφία είναι της Εξαιρετικής ζωγράφου
Ελένης Γκόγκου, που από καρδιάς θερμά ευχαριστώ,
για την παραχώρηση
Νίκος Δημογκότσης
Εξαιρετικής έμπνευσης και απόδοσης!! Συγχαρητήρια στον κ.Δημογκότση και στο blog σας!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή