ΕΛΕΝΗ ΤΑΪΦΥΡΙΑΝΟΥ "Σε θυμάμαι πάντα..."

Τρέμει το χέρι μου,
τα γράμματα χορεύουν στο χαρτί
σαν μεθυσμένα σωριάζονται πάνω του
με κοιτάζουν με τόση απόγνωση...

Και αυτό το γράμμα που ξεκίνησα να σου γράφω
δεν ξέρω αν θα καταφέρω να το τελειώσω,
ένας κόμπος μου φράζει το λαιμό
δεν προλαβαίνω να σου πω όσα θέλω
και ο κόμπος αρχίζει και με πνίγει.
Κι είναι τόσα πολλά αυτά που θέλω να σου πω...

Κοίτα τι έπαθα τώρα...
Αυτό το "σε θυμάμαι" έπεσε μέσα σε μία λίμνη
που σχηματίστηκε από το δάκρυ μου
καθώς στάζει πάνω στο χαρτί...
Ζητάει απεγνωσμένα βοήθεια,
το μελάνι του θόλωσε
και απλώνεται επικίνδυνα προς τις άλλες λέξεις
απειλή να τις μουτζουρώσει...

Και εγώ στέκω ακίνητη με τρεμάμενο χέρι
να τη βλέπω να υποφέρει,
και με ένα αφόρητο σπαραγμό
θα σκίσω πάλι το χαρτί...

Πάλι το γράμμα δεν θα τελειώσω,
ξανά και ξανά το "σε θυμάμαι"
θα πνίγεται μέσα σε μία λίμνη δακρύων
προτού προλάβει το "Πάντα" να το σώσει...

17/2/2020
Ελένη Ταϊφυριανού.