ΓΕΥΣΕΙΣ ΖΩΗΣ Σαν κυδώνι γλυκό....
Εκείνο το πρωί περίμενα τηλέφωνο σπάζοντας αμύγδαλα για γλυκό. Μου αρέσει στο τριφτό κυδώνι λίγο αμύγδαλο, του δίνει γεύση. Όπως δίνει γεύση το αλάτι, ο δυόσμος, η κανέλα, ένα χαμόγελο, μια καλή κουβέντα. Αυτή όμως η συγκεκριμένη κουβέντα σήμερα αργούσε πολύ. Η συνηθισμένη μας ώρα είναι 11-12 το πρωί, ενίοτε το απόγευμα και σπανίως το βράδυ....
Κλείνοντας το μάτι της κουζίνας σχημάτισα ανυπόμονα τον αριθμό της.
- Έλα πού είσαι; Ανησύχησα!
- Γεια σου...Αχ, έχω έναν πονοκέφαλο..Τώρα μόλις σηκώθηκα να μαγειρέψω.
- Μπορείς να μιλήσεις ή να κλείσω; Ήθελα να μάθω για τη χθεσινή συναυλία, μα αν δεν μπορείς, πάρε με αργότερα.
-Όχι ! Όχι! Μην κλείνεις !!
Δεν ξέρω ποια χημεία αναπτύσσεται μεταξύ μας και αυτομάτως επέρχεται έστω και προσωρινή ανακούφιση στα καθημερινά μικροπροβλήματα. Η συζήτηση ανάβει και οι μονάδες στο τηλέφωνο παίρνουν την ανιούσα ....
- Τι μαγειρεύεις σήμερα;
- Ψάρι πλακί με μαϊδανό, σκορδάκι και ντοματούλες.
- Να του βάλεις και πιπερίτσες, δίνουν γεύση.
- Πότε έρχονται τα παιδιά ;
- Την Παρασκευή, πρώτα ο Θεός.
- Εμένα το Σάββατο. Τα έχω επιθυμήσει. Πες μου τώρα για την "Τόσκα". Έμαθα ήταν μαγεία. Δεν βλέπεις στην επαρχία εύκολα τέτοιες παραστάσεις.
Η περιγραφή της συναυλίας γίνεται με κάθε λεπτομέρεια Ξεχνιέται ο πονοκέφαλος, η μικροαδιαθεσία, γελούμε και κλείνουμε εμφανώς ευτυχισμένες.
- Άντε τα λέμε αύριο πάλι...
Αύριο ίσως είμαστε πιο σοβαρές. Μας απασχολήσουν θέματα υγείας, οι σχέσεις με τους δικούς μας και η προσφορά που σε συγκεκριμένη στιγμή δεν βρήκε ανταπόκριση. Αλλά και οι ατελείωτες φιλολογικές μας συζητήσεις περί ποιήσεως και πεζογραφίας που καλύπτουν ένα μεγάλο κομμάτι των πνευματικών μας αναζητήσεων.....
................................................
Μελίρρυτες, αλήθεια, και αναντικατάστατες οι ώρες της φιλικής μας κουβέντας!!!. Ανάγκη και όαση ψυχής.!!!
Αναρωτιέμαι, καμιά φορά, αν, μιλώντας για ανθρώπινες σχέσεις μεταχειριζόμαστε βαρύγδουπες έννοιες και φωναχτά παραδείγματα, αποφεύγοντας να εκτιμήσουμε την αξία και το κέρδος της ανθρώπινης επαφής στα συμβάντα της απλής καθημέρας.
Στο μοίρασμα της καρδιάς σε μικρά μικρά κομματάκια κυδώνι γλυκό. Στο δούναι- λαβείν της χαράς και της λύπης με ένα τηλεφώνημα, ένα χαμόγελο, μια φιλική κουβέντα που είναι αναμφίβολα οι ωραιότερες και....νοστιμότερες γεύσεις ζωής....
..........................................
Αν φυλακίζοντας τα αισθήματα της αποξένωσης και του εγωΙσμού μπορούμε να πούμε......
" Σήμερα έχω ανάγκη να σου μιλήσω"
"Αύριο θα είμαι εδώ και το ξέρεις"
....................
χαρούλα φράγκου 13/2/2020
Η φωτογραφία είναι από το https://gr.pinterest.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου