Deborah Klein - Moth Mask, 2008
Με κομμένη την αναπνοή
φοριέται της αναπόλησης η μάσκα.
Απανωτές οι δόσεις μιας ανάμνησης
του μη γενομένου
που λίγου έλειψε και να συμβεί
αφαιρούν προσωρινά
του στήθους το άγχος
κι όπως η μέθη προχωρά
κι όλα θωρούνται
από ψηλά
σα να 'ταν βιωμένα
το χέρι σου θαρρείς
πάνω σε ύλη ακουμπά
ιδρώνει η παλάμη
κι ας κάνει κύκλους στον αέρα.
Τα μάτια ανέφελα
περιεργάζονται την ομορφιά
το σώμα διάγει τον βίο του
ως θα 'πρεπε
από τον Λόγο άκριτα
και η ψυχή πεταλουδόσχημη
ν' ακινητεί
ανάμεσα στο Εδώ και το Εκεί
πριν τυλιχτεί μέσα στης λύπης
το λευκό χαρτί.
Σοφία Περδίκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου