photo Deborah Sheedy
της ψυχής αλλοπαρμένα
από έρωτα κεντημένα
με ξαγρύπνιες καμωμένα.
Ένα θλιμμένο διήγημα
παραπονεμένο ποίημα
παραπεταμένο μήνυμα,
που δεν βρήκε να μιλήσει
μια καρδιά ν΄ αγγίξει
κάπου ν΄ ακουμπήσει
για μια αγάπη μιλούσε
πως χάθηκε εξιστορούσε.
Ψάχνοντας περπατούσε
γράφοντας παραπατούσε
από στίχο σε στίχο
με μια μεθυσμένη πέννα
να φέρει το χρόνο πίσω
να πει λόγια ζαλισμένα
που ποτέ δεν είχαν ειπωθεί.
Μονότονα το χρόνο μετρούσε
τις στιγμές φυλλομετρούσε
που περάσανε τότε μαζί
κάπου κάποτε να θυμηθεί
το ποτό του έρωτα που χαν πιει
και από τότε το μόνο
που του απομένει
μια πέννα είναι να τρέχει
από λέξη σε λέξη
και να φανταστεί
τάχατες πως το τέλος
ήταν μια σπουδαία αρχή
πως όλα ήτανε ένα ψέμα
που δεν άγγιξαν κανένα
δεν χάθηκαν στη θλίψη
στου καιρού την επιμονή
στης καταιγίδας την οργή.
και να ονειρευτεί
«τώρα πια για πάντα μαζί
σ΄ ένα κόσμο με ξωτικά
που υφαίνουν μαγικά
κερνούν έρωτες σε κάθε γωνιά,
και από τότε χαμένοι
στου έρωτα τα μονοπάτια
για πάντα επιβεβαιωμένοι
μ΄ έναν όρκο σ΄ ένα φιλί».
Μ΄ αλλιώς η ζωή μοιρασμένη
άλλα αποφάσισε η ειμαρμένη
όλα βυθισμένα στη σιωπή
μονάχα δάκρυα και σκέψεις
στης μοναξιάς το μονοπάτι
ανάκατα σε μια γραμμή
για όσα τότε που έπρεπε…
μα δεν είχαν ειπωθεί.
Μ.Γ. …
Μιχάλης Γεωργούλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου