ΑΓΓΕΛΙΝΑ ΣΠΟΝΤΗ "Στη μνήμη της Κικής Δημουλά"

Giulia Tomai art

Και τώρα που έφυγες
Πώς ορφάνεψε η ποίηση,
Πού αφήνεις τις λέξεις
Τα ρήματα και τα πνεύματα,
Όλα θα ψάχνουν το ταίρι τους,
Τα ομώνυμα
Τα συνώνυμα
Τα στίγματα έρημα.
Κι εσύ τεχνίτη,
τη σμίλη σου έπαψες,
Λευκό το χαρτί
Σε μιαν άκρη
Θα αδημονεί να τσαλακωθεί
Με τις ρίμες σου,
Όλα στριμωγμένα στο άλμπουμ,
Η ζωή σου
Η πνοή σου
Οι μέρες μας,
Σε μια θυμηση ναφθαλινη
Θα κολυμπούν.
Δεν είναι που δεν σε αποχαιρετησα
Είναι που τα λόγια μου νηστεψα
Για να χορτασω από σένα,
Κι όλο σε πινω
Κι όλο μασουλάω τις σκέψεις σου
Και ψευδιζω το αχόρταγο,
Όσες ζωές κι αν αποθηκευσες
Στα πατάρια σου
Δεν σε χορταινω,
Αντίο ποιητή,
Δεν θα σε χορτασω ποτέ.

ΑΓΓΕΛΙΝΑ ΣΠΟΝΤΗ

Η φωτογραφία είναι από το pinterest