Αγωνιώ για τις στιγμές που φύγαν,
με ανοιχτά χέρια ικετεύω
να νιώσω την έκσταση του άγνωστου.
Αντηχούν τα λόγια των καλοθελητών
αυτών που παρασιτούν
και ευημερούν στο πλάϊ μας.
Υπομένω τη γλοιώδη υφή των λόγων τους
ώσπου να'ρθουν τα ουράνια τόξα .
Αντιστέκομαι στις άκρατη χλιδή
μιας ευτυχίας εφήμερης.
Η ψυχή μου γέμισε συναίσθημα
πλούτη αναλλοίωτα στο πέρασμα των αιώνων...
συνεχίζω αγνοώντας τα καθιερωμένα,
πως να γίνω ο "ευυπόληπτος"
στα παλάτια τα χτισμένα στην άμμο,
εικόνες απατηλές που κλονίζονται συθέμελα
χωρίς τον κάματο της ψυχής .
Carpe.
Υπέροχο !!!!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή