Τρίτη 18 Φεβρουαρίου 2020

Η ΓΗ ΣΤΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΕΧΝΗ


 Eugène Delacroix - Sketch for Peace Descends to Earth, 1852 

Νικηφόρος Βρεττάκος -Μη μου σκοτώνετε της γης το ποίημα

Μη μου σκοτώσετε το νερό.
Μη μου σκοτώσετε τα δέντρα.
Μη μου ξεσκίστε αυτές τις θείες σελίδες
που τις γράψανε τ΄ασύλληπτο φως
κι ο ασύλληπτος χρόνος
κι όπου σταθώ με περιβάλλουν.
Μη μου σκοτώσετε της γης το ποίημα!…
Επιστρατέψετε την αιωνιότητα,
ανάβοντας το άστρο: «Αγάπη».
Επιστρατέψετε την αιωνιότητα,
ανάβοντας ψηλότερα απ΄όλα,
πάνω απ΄το έτοιμο βάραθρο,
το άστρο: «Ανθρώπινο μέτωπο!».
Σας παρακαλούμε:
Αφήστε μας τα πράγματα.
Μη μας τα καίτε.
Αφήστε τα έντομα να βρίσκουνε τ΄άνθη τους.
 Margaret Gohn / Earth & Roses
Paul Celan - {Μαύρη γη}

Μαυρηγή, μαύρη γη
εσύ, των ωρών
μήτρα
απελπισία:

κάτι που γεννήθηκε
απ’ το χέρι σου
και την πληγή του
κλείνει τους κάλυκές σου.»
Μετάφραση: Χρήστος Γ. Λάζος
 Margaret Gohn / Earth & Roses
Woody Guthrie - Αυτή η γη είναι δική σου

Αυτή η γη είναι δική σου, αυτή η γη είναι δική μου
Απ’ την Καλιφόρνια μέχρι το νησί της Νέας Υόρκης
Απ’ τα κοκκινόδεντρα δάση μέχρι τα νερά του Ρεύματος
Του Κόλπου Αυτή η γη φτιάχτηκε για εσένα και για εμένα
Καθώς περπατούσα στις στροφές της εθνικής οδού
Είδα από πάνω μου τον απέραντο ουρανό
Είδα κάτω την χρυσή κοιλάδα
Αυτή η γη φτιάχτηκε για εσένα και για εμένα
Περιπλανήθηκα, σουλατσάρισα και ακολούθησα τα ίδια μου τα βήματα
Στην λαμπερή άμμο των αδαμάντινων ερήμων αυτής της χώρας
Και άκουγα παντού γύρω μου την ίδια φωνή
Αυτή η γη φτιάχτηκε για εσένα και για εμένα
Όταν ο ήλιος πρόβαλλε φωτεινός και πήγαινα περίπατο
Και τα σιτοχώραφα μου έγνεφαν και τα σύννεφα της σκόνης κυλούσαν
Καθώς η ομίχλη διαλυόταν μια φωνή έψαλλε
Αυτή η γη φτιάχτηκε για εσένα και για εμένα
Καθώς συνέχιζα να περπατώ είδα μια επιγραφή
Έγραφε «Απαγορεύεται Η Διέλευση»
Αλλά στην άλλη πλευρά δεν έλεγε τίποτα
Εκείνη η πλευρά φτιάχτηκε για εσένα και για εμένα
Στη σκιά του καμπαναριού είδα τους συνανθρώπους μου
Δίπλα στο κτίριο της Πρόνοιας είδα τους συνανθρώπους μου
Και καθώς στέκονταν εκεί πεινασμένοι στάθηκα και εγώ και ρώτησα
Αυτή η γη έχει φτιαχτεί για εσένα και για εμένα;
Δεν υπάρχει κανείς που να μπορεί να με σταματήσει
Καθώς περπατώ στη λεωφόρο της ελευθερίας
Δεν υπάρχει κανείς που να μπορεί να με κάνει να γυρίσω πίσω
Αυτή η γη φτιάχτηκε για εσένα και για εμένα»
(απόδοση στα ελληνικά: Θάνος Μαντζάνας)
 Margaret Gohn / Earth & Roses

Κική Δημουλά -ΓΗ ΤΩΝ ΑΠΟΥΣΙΩΝ!

Τώρα θα κοιτάζεις μία θάλασσα. Η διάθεση να σε εντοπίσω
στη συστρεφόμενη εντός μου γη των απουσιών
έτσι σε βρίσκει:
πικρή παραθαλάσσια αοριστία. Εκεί δεν έχει ακόμα νυχτώσει
κι ας νύχτωσε τόσο εδώ
των τόπων οι κρίσιμες ώρες
σπάνια συμπίπτουν.
Κάτι σαν φως και ούτε φως,
η ώρα του εαυτού σου έχει πέσει. Χορεύουν φύκια
κάτω απ το τζάμι του νερού.
Τα ρηχά, έχουν κι αυτά
τα βάσανά τους και τα γλέντια τους. Τώρα θα έχουν λύσει τα μαλλιά τους
οι αγνές ησυχίες τριγύρω
με τη σιωπή σου θα τις κάνεις
γυναίκες σου εκπληρωμένες.
Ξαπλώνουν δίπλα σου.
Η σκέψη σου στερεώνει σκαλοπάτια στον αέρα
κι ανεβαίνει. Σε κρατάει στο ράμφος της.
Που ξέρω εγώ τα ευαίσθητα σημεία του πελάγους
για να σε καταλάβω; Θα κοιτάζεις μία έρημη θάλασσα.
Το βλέμμα σου δεν παραλλάζει
από πλαγιά που γλυκά
και με ανακούφιση σκουραίνει
κατρακυλώντας μες στην απομάκρυνση.
Αναπνέεις με το στέρνο των μακρινών ηρεμιών,
που έχω γι αυτές διαβάσει
στους πολύτομους κόπους που έδεσα.
Σ’ ένα αβαθή σου στεναγμό βούλιαξε ένα βαπόρι.
Δεν θα ήτανε βαπόρι. Θα ήτανε σκιάχτρο
στα υγρά περβόλια της φυγής
να μην πηγαίνουν οι διαθέσεις
να την τσιμπολογάνε. Η τερατώδης του πελάγους δυνατότητα,
η κίνηση του πλάτους,
φθάνει στα πόδια σου αφρός,
ψευτοεραστής στα πρώτα βότσαλα.
Τούς σκάει ένα φιλί και ξεμεθάει. Τώρα, θα σου έχουν πει ό,τι είχαν να σου πουν
Οι αναδιπλώσεις των κυμάτων
και θα επιστρέφεις κάπου.
Θα παίρνεις κάποιο χωματόδρομο,
μία άλλη άπλα,
αλλού γυμνή κι αλλού ντυμένη με βλάστηση. Η σκέψη σου, μετά από τόση θάλασσα,
κατέβηκε από γλάρος,
βάζει το δέρμα της προσαρμογής και χάνεται.
Όπου είναι θάμνος, πράσινη
όπου σκοτεινό, σκοτεινή.
Εκεί που οι καλαμιές σπέρνουν ψιθύρους,
ψιθυριστή,
όπου περνάει ρίζα, ριζωμένη
όπου κυλάει ρυάκι, ρέουσα
κι όπου δαγκώνει η πέτρα, πέτρινη.
Στην ψυχή σου δεν φθάνει κανείς
ούτε δια ξηράς ούτε δια θαλάσσης.
Αυτό το δισκίο,
το ακουμπισμένο στο μαύρο ατμοσφαιρικό τραπέζι,
πού το περνάς κι εσύ, όπως κι οι άλλοι, για φεγγάρι,
ασ’ το, δεν είναι φεγγάρι.
Είναι το βραδινό μου χάπι
το ψυχοτρόπο…»
(Κική Δημουλά, Ποιήματα, Ίκαρος)
Mother Earth. A painting by Jeness Cortez Perlmutter.
T.S Eliot  - Η Ρημαγμένη Γη. 
Aπόσπασμα

Τι είπε η βροντή 
 Ύστερα από το φως των δαυλών πυρρό σε κάθιδρα πρόσωπα 
 Ύστερα από την ψυχρή σιωπή στους κήπους 
 Ύστερα από την αγωνία σε πετρότοπους 
 Οι κραυγές και το κλάμα
 Φυλακή και μέγαρο και αντήχηση 
 Ανοιξιάτικης βροντής πάνω σε απόμακρα βουνά 
 Εκείνος που ζούσε είναι τώρα νεκρός 
 Εμείς που ζούσαμε τώρα πεθαίνουμε 
 Με λίγη υπομονή.

Εδώ δεν έχει νερό παρά μόνο βράχια 
 Βράχια και διόλου νερό κι αμμουδερός δρόμος 
 Ο δρόμος στριφογυρίζοντας ψηλά ανάμεσα στα βουνά 
 Που είναι βουνά από βράχια χωρίς νερό 
 Αν είχε νερό θα σταματούσαμε να πιούμε 
 Αναμεσίς στα βράχια δεν μπορείς να σταματήσεις
 ή να σκεφτείς 
 Ο ιδρώτας στεγνός και τα πόδια μέσα στην άμμο 
 Αν είχε νερό τουλάχιστο αναμεσίς στα βράχια 
 Νεκρό βουνίσιο στόμα με χαλασμένα δόντια 
ανήμπορο να φτύσει

Εδώ δεν μπορείς να σταθείς 
μήτε να γείρεις μήτε και να καθήσεις 
 Δεν είχε ούτε καν σιωπή στα βουνά 
 Μόνο βροντή ξερή και στείρα χωρίς βροχή
 Δεν είχε ούτε καν μοναξιά στα βουνά 
 Παρά ξαναμμένα πρόσωπα σκυθρωπά 
καγχάζουν και γρυλίζουν 
 Μες΄από εξώθυρες χαμόσπιστων
 από σκασμένη λάσπη 

Αν είχε νερό 
 Και διόλου βράχια 
 Αν είχε βράχια 
 Και νερό μαζί 
 Και νερό Μια πηγή 
 Μια γούρνα ανάμεσα στα βράχια 
 Αν είχε μόνο τον ήχο του νερού 
 Όχι του τζίτζικα 
 Και χορτάρι ξερό να ψάλλει 

Αλλά ήχο νερού πάνω από βράχο 
 Όπου η μοναχική τσίχλα κελαηδάει 
ανάμεσα στα πεύκα 
 Ντρίπ ντρόπ ντρίπ ντρόπ ντρόπ ντρόπ 
 Αλλά δεν έχει νερό 

Μετάφραση: Κλείτος Κύρου Εκδόσεις:Ύψιλον 
Πηγή: www.lifo.gr
Pangaea Oxide Earth k Madison Moore


PAUL ELUARD - Η γη είναι μπλε…

Η γη είναι μπλε σαν πορτοκάλι
Δεν είναι λάθος δεν ψεύδονται οι λέξεις
Δεν σας αφήνουν τραγούδια άλλα να πείτε
Γύρω-γύρω από φιλιά κι άλλα φιλιά
Οι σαλεμένοι ακούγονται και οι σαλοί εραστές
Κι εκείνη εκεί με το στόμα της σα βέρα του γάμου
Μ’ όλα τα μυστικά και τα χαμόγελα φτιαγμένη
Και με ένδυμα λαμπρό για να της αφεθούν οι αμαρτίες
Που δεν πιστεύεις ότι ναι όντως γυμνή είναι.
Καταπράσινες ανθίζουνε οι σφήκες
Φαγωμένη η αυγή στο κολλάρο
Μ’ έναν κολιέ από πορτοπαράθυρα
Φτερούγες ανοιχτές σκεπάζουν τα φύλλα
Έχεις ακέριαν του ήλιου τη χαρά
Και τον ήλιον όλο στης γης τη φλούδα απάνω
Και στις ατραπούς τις μακριές της ομορφιάς σου.
Paul Eluard
Απόδοση στα ελληνικά: Γιώργος Κεντρωτής
Hieronymus Bosch, The Garden of Earthly Delights

ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ – ΤΟ ΜΟΝΟΓΡΑΜΜΑ
(απόσπασμα)
Έχω δει πολλά και η γη μες απ’ το νου μου φαίνεται ωραιότερη
Ώραιότερη μες στους χρυσούς ατμούς
Η πέτρα η κοφτερή, ωραιότερα
Τα μπλάβα των ισθμών και οι στέγες μες στα κύματα
Ωραιότερες οι αχτίδες όπου δίχως να πατείς περνάς
Αήττητη όπως η Θεά της Σαμοθράκης πάνω από τα βουνά
της θάλασσας
Έτσι σ’ έχω κοιτάξει που μου αρκεί
………………………………………………..
Μόνος και ας είναι ο ήλιος που κρατείς ένα παιδί
νεογέννητο
Μόνος, και ας είμ’ εγώ η πατρίδα που πενθεί
Ας είναι ο λόγος που έστειλα να σου κρατεί δαφνόφυλλο
Μόνος, ο αέρας δυνατός και μόνος τ’ ολοστρόγγυλο
Βότσαλο στο βλεφάρισμα του σκοτεινού βυθού
Ο ψαράς που ανέβασε κι έριξε πάλι πίσω στους καιρούς τον Παράδεισο !
 Jo MARCH Gone to Earth
ΑΝΔΡΕΑΣ ΕΜΠΕΙΡΙΚΟΣ - ΓΗ

Με ηδονή αναμοχλεύουμε τα χώματά μας
Σπέρνοντας στις γυναίκες και στη γη
Λέγοντας: Γη γη γηγενής, γη μάνα γη
Γη γη πατρίδα μας παντού στην οικουμένη
Γη της καρδιάς μας
Γη του πέους μας
Γη της ψυχής μας
Άνευ ολέθρων, δίχως μιάσματα και δίχως ζήλεια γη
Γη άνευ όφεων εδεμική
Γη αθωότητας και γη ευδαιμονίας
Γη γηγενής στο αίμα μας (δικαιοσύνη)
Άνευ ορίων άνευ όρων γη
Σφύζουσα γη του γίγνεσθαι (μεγαλωσύνη)
Γη γη του μέλλοντος υπάρχεις ήδη
Στο αίμα μας
Στο σπέρμα μας
Και στ’ άσματά μας.

Love for the Earth, Paintings by Lisete Alcalde

Ν.ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ –Αλέξης Ζορμπάς 

(απόσπασμα)

Δοκίμασα να δώσω στο σύντροφό μου να καταλάβει τι είναι ο ιερός τρόμος:
-Είμαστε σκουληκάκια μικρά μικρά, Ζορμπά, αποκρίθηκα, απάνω σ' ένα φυλλαράκι γιγάντιου δέντρου. Το φυλλαράκι αυτό είναι η γης μας∙ τ' άλλα φύλλα είναι τ' αστέρια που βλέπεις να κουνιούνται μέσα στη νύχτα. Σουρνόμαστε απάνω στο φυλλαράκι μας, και το ψαχουλεύουμε με λαχτάρα∙ τ' οσμιζόμαστε, μυρίζει, βρωμάει∙ το γευόμαστε, τρώγεται∙ το χτυπούμε, αντηχάει και φωνάζει σαν πράμα ζωντανό.
Μερικοί άνθρωποι, οι πιο ατρόμητοι, φτάνουν ως την άκρα του φύλλου∙ από την άκρα αυτή σκύβουμε, με τα μάτια ανοιχτά, τα αυτιά ανοιχτά, κάτω στο χάος. Ανατριχιάζουμε. Μαντεύουμε κάτω μας το φοβερό γκρεμό, ακούμε ανάρια ανάρια το θρο που κάνουν τα φύλλα του γιγάντιου δέντρου, νιώθουμε το χυμό ν’ ανεβαίνει από τις ρίζες του δέντρου και να φουσκώνει την καρδιά μας. Κι έτσι σκυμμένοι στην άβυσσο, νογούμε σύγκορμα, σύψυχα, να μας κυριεύει τρόμος. Από τη στιγμή εκείνη αρχίζει...
Σταμάτησα. Ήθελα να πω: «Από τη στιγμή εκείνη αρχίζει η ποίηση», μα ο Ζορμπάς δε θα καταλάβαινε και σώπασα.

 Kevin Sloan Painting

Βύρων Λεοντάρης - Εν γη αλμυρά

Αγριομυρίκη εν τη ερήμω
επικατάρατος εν γη αλμυρά…
Έτσι το θέλησα και μη ρωτάς
Κι αν τώρα θλίβομαι είναι που σ’ αφήνω

στους πέντε δρόμους δίχως να ’χω πει
για σένα όσα σου άξιζαν και δίχως
να σε δοξάσει ένας μου στίχος
Τόσο βαθιά τόσο πολύ

σε σώπασα μέσ’ στη ζωή μου
Δεν ήτανε για να φανερωθεί
ούτε με ουράνια λόγια να ειπωθεί
αυτό το μυστικό που ήσουν κι ήμουν

Σε όσους με ποιήματα τα αισθήματα μετρούν
τι θα ’χεις από μένα να τους δείξεις;
Μια τέτοια αγάπη… δίχως αποδείξεις…
Και ποιος αυτός ο Βέρνερ Λέιο θα ρωτούν

Με τι καρδιά με τι πνοή είχα πάρει
τη ζωή… Μα δεν την άλλαξα· ούτε εσύ
Γι’ αυτό λοιπόν «χαμένη υπόθεση»
ο ποιητής Βύρωνας Λεοντάρης
 Kevin Sloan Painting

Μαχμούντ Νταρουίς -Στη γη υπάρχει κάτι που αξίζει να το ζήσεις

(απόσπασμα)

Στη γη υπάρχει κάτι που αξίζει να το ζήσεις
Ο ερχομός του Απρίλη
Η μυρωδιά του ψωμιού την αυγή
Οι απόψεις μιας γυναίκας για τους άντρες
Το τραγούδι μιας γυναίκας
Τα γραπτά του Αισχύλου
Ο φόβος στα μάτια ενός τυράννου
Ο πρώτος έρωτας
Η χλόη πάνω στη πέτρα
Η πρώτη νότα της φλογέρας σαν σε ταξιδεύει στις αναμνήσεις
Στη γη υπάρχει κάτι που αξίζει να το ζήσεις
Το τέλος του Σεπτέμβρη
Μια γυναίκα να κλέβει χρόνια μετά τα σαράντα
Το άρωμα του ροδάκινου στα χείλη μιας γυναίκας
Μια ώρα ήλιου στη φυλακή
Τα συνθήματα ενός λαού για τους χαμογελαστούς μάρτυρες(…)»
Μετάφραση: Νασίμ Αλατράς
Kevin Sloan Painting

Τσεζάρε Παβέζε -  Κόκκινη γη

Κόκκινη γη μαύρη γη,
εσύ έρχεσαι απ’ τη θάλασσα,
απ’ τη φρυγμένη βλάστηση,
όπου λέξεις αρχαίες
κι αιμάτινος μόχθος
και γεράνια στα βράχια-
δε γνωρίζεις τι φέρνεις
από θάλασσα λέξεις και μόχθο,
εσύ, πλούσια σαν μνήμη,
σαν τ’ άνυδρα χώματα,
συ σκληρή και γλυκύτατη
λέξη, αρχαία από αίμα
συσσωρευμένο στα μάτια˙
νεαρή, σαν καρπός
που εποχή είναι και μνήμη-
αναπαύεται η ανάσα σου
κάτω απ’ τον αυγουστιάτικο τον ουρανό,
το βλέμμα σου ελιές
που γλυκαίνουν τη θάλασσα,
και συ ζει ξαναζείς
δίχως έκπληξη, σίγουρη
σαν τη γη σκοτεινή
σαν τη γη, πατητήρι
των ονείρων και των εποχών
που αναδύεται μες στο φεγγάρι
πανάρχαιο, όπως
τα χέρια της μάνας σου
η χύτρα της τζάκι.»

(Τσέζαρε Παβέζε, Τα ποιήματα, εκδ. Printa)
"Google Earth I," by Carles Azcon Jutgla,

Τσεζάρε Παβέζε -{Είσαι σαν κάποια γη}

Είσαι σαν κάποια γη
που κανένας ποτέ δεν ονόμασε.
Δεν περιμένεις τίποτα
μόνο την λέξη
που θ’ αναβλύσει
απ’ το βάθος
σαν καρπός στα κλαριά.
Ένας άνεμος σε προλαβαίνει.
Στεγνά και μαραμένα πράγματα
σε κατακλύζουνε και φεύγουν με τον άνεμο.
Μέλη και λόγια αρχαία. Τρέμεις
μέσα στο καλοκαίρι.
Μετάφραση: Χρύσα Προκοπάκη
Magical Earth by Genevieve Esson

Κωστής Παλαμάς - Ύμνος της Γης

Είδα πως πέθανα και πως βρέθηκα σε μιαν άλλη
σφαίρα ωραιότερη σαν ολόδροση χρυσαυγή.
Είχε όσους έχει κόσμους κι η γη μας κι όσα έχει κάλλη,
όμως δεν ήταν, εκείνη, η γη.

Θύμιζε μόνο τη γη μας όπως μια θυγατέρα
δεκάξι χρόνων, μυριανθισμένη τριανταφυλλιά,θαμπά 
θυμίζει τη μαραμένη της τη μητέρα
με τ’ ασπροπλούμιστα τα μαλλιά.

Δεν καταλάβαινα καμιά θύμηση μες στο νου μου
από την πρώτη μου την πατρίδα και τη ζωή·
κανείς αντίλαλος μες στα βάθη του λογισμού μου,
μες στην καρδιά μου καμιά βοή

από τους έρωτες δεν απόμενε, ούτε από μίση·
γλύκες, και πίκρες, γνώμες και πλάνες, έγνοιες, χαρές,
τα χωματένια φορέματά τους τα ’χαν αφήσει,
πορφυροτύλιχτες, λαμπερές.

Κι ήταν ωραία, κι όχι σαν όνειρα που διαβαίνουν,
όχι σαν ίσκιοι που μας ξιπάζουν· με φτερωτά
που μας ξεφεύγουν και με λιοπύρια που μας μαραίνουν
δεν είχαν τίποτες όμοιο αυτά.

Είχαν τ’ αγνώριστο κάλλος πὄχει πλάση παρθένα
απ’ τα πειράγματα των ανθρώπων κι απ’ τον καιρό,
και σάμπως νά ηταν κι από την Τέχνη ζωγραφισμένα
πάνου στο μάρμαρο το σκληρό.

Την Ομορφάδα με σκήπτρο αντίκριζα να διαβαίνει,
και Νόμος ήτανε και βασίλισσα δυνατή,
και σαν τον Έρωτα με σαΐτες αρματωμένη
έβλεπα εμπρός μου την Αρετή.

Μες στο κεφάλι μου ο νους και μέσα η καρδιά στα στήθια
όλα στεφάνι Δικαιοσύνης τρισφωτεινό
φορούσαν όλα, λαγαριασμένα, γιομάτ’ αλήθεια.
Ίδιο μονάχα τον ουρανό,

ίδιο μονάχα εκείνον έβλεπα, νύχτα μέρα,
κοσμοσπαρμένο και μυριοπρόσωπο, αρμονικό,
με αυγούλες, βράδια, μεσημεριάσματα, τον αιθέρα·
κάθε άστρο κι ένα του μυστικό.

Κι όταν τ’ αστέρινο Άπειρο πρόβαλλε, από το χέρι
της βουβής Νύχτας με αργή φροντίδα ξεσκεπαστό,
μέσ’ απ’ την άγνωστη αυτή πατρίδα στα ουράνια μέρη
γύρευα έν’ άστρο τρεμουλιαστό.

Γύρευα έν’ άστρο· κι όταν αχνόλαμπρο το θωρούσα,
χώρια από τ’ άλλα, κι όλο μια γλύκα να λάμπει εκεί,
δάκρυζα, μ’ έπιανε καρδιοχτύπι, το λαχταρούσα
με μια λαχτάρα θρησκευτική.

Όχι σαν άστρο τα μάτια το ’βλεπαν τα δικά μου,
όχι σαν κόσμο, κι όχι σαν ξένου φωτός πηγή,
μα σάμπως νά ησουν αστερωμένη εσύ, καρδιά μου!
κι εκείνο τ’ άστρο λέγοταν Γη.
Mother Earth by Lourents Oybur

Τίτος Πατρίκιος  - Γη και θάλασσα

Η γη είναι καλή με τους χειμώνες της, τα δάση,
τις μεγάλες πολιτείες, τα χωράφια, τα εργοστάσια…
Η θάλασσα είναι καλή με τα υπερωκεάνια,
τα κοπάδια τα χέλια που ψάχνουν τις πόρτες των ποταμιών,
με τις βαρκούλες στα μικρά λιμάνια, τις φουρτούνες,
τα πουλιά που χτενίζουν τα άγρια μαλλιά της…
Δες τα παιδιά καθώς τις ζωγραφίζουν
μ’ ένα χοντρό καταγάλαζο κραγιόνι.
Η γη κι η θάλασσα μητέρα
ενώνουν τους ανθρώπους.
Απόσπασμα από το ποίημα του Τίτου Πατρίκιου
«Γη και θάλασσα», στο βιβλίο Ποιήματα Ι, 1943-1953, εκδ. Κέδρος
Planet Earth Painting by Olivia Adina Turcanu

Ζυλ Συπερβιέλ - Ο καημός της γης

Μια μέρα σαν θα πούμε :  Ήταν ο καιρός του ήλιου,
Θυμόμαστε φώτιζε και το πιο μικρό κλαδί ,
Και τη γερασμένη γυναίκα όσο και την εκστατική παιδούλα ,
Ήξερε να δίνει στ’ αντικείμενα το χρώμα τους μόλις απάνω τους ακουμπούσε , Ακολουθούσε το άλογο καθώς έτρεχε και σταματούσε μαζί του,
Ήταν ο αλησμόνητος καιρός που βρισκόμαστε στη Γη ,
Κοιτάζαμε περίγυρα με τα μάτια μας που γνωρίζανε
Τ’ αυτιά μας καταλάβαιναν την κάθε απόχρωση του αιθέρα ,
Κι όταν το βήμα του φίλου προχωρούσε το ξέραμε ,
Μαζεύαμε ένα λουλούδι όπως ένα γυαλιστερό χαλίκι ,
Τον καιρό που δεν μπορούσαμε ν’ αδράξουμε τον καπνό…
Α! Είναι το μόνο που τα χέρια μας θα πιάνανε τώρα. »
(Ξένη ποίηση του 20ου αιώνα, ελληνικά γράμματα)



Earth Portrait Painting by Dan Haraga

Robert E. Frost - Προς τη γη

Στα χείλη μου άγγιξε γλυκά ο έρωτας.
Τόσο όσο μπορούσα να αντέξω.
άλλοτε αυτό φαινόταν και πολύ
με τον αέρα τότε ζούσα.

Το κύμα γλύκας που με προσπερνούσε
ήταν μήπως μυρωδιά μόσχου
που ανέδυαν τα κρυμμένα κλήματα
από το λόφο το σούρουπο;

Με τύλιξαν και με πόνεσαν
κλαδιά από αγιόκλημα
που όταν τα κόβεις σου ποτίζουν
με δροσιά τους κόμπους των δαχτύλων σου

Ποθούσα έντονη γλύκα
αλλά στη νιότη μου έμοιαζε μονάχα τόσο έντονη.
Όμως το πέταλο του ρόδου
με τρύπησε κρυφά

Τώρα, χαρά που να της λείπει αλάτι δεν υπάρχει
Που να μην πάλεψε πολύ
με πόνο, κούραση και λάθη.
Αποζητώ την κηλίδα αυτή…

..από τα δάκρυα, το σημάδι
της πιο τρανής αγάπης
Το φλούδι του γαρύφαλλου που
γίνεται γλυκόπικρο όταν
το κρατάς στο στόμα

Όταν αποτραβώ το χέρι
είναι σημαδεμένο, μουδιασμένο
ακουμπώντας με δύναμη
πάνω απ’ τα χόρτα, ή τα χαλίκια

Όμως δε μου φτάνει αυτός ο πόνος.
Χρειάζομαι βάρος και δύναμη πολλή.
Να νιώσω τη γη, όσο τραχιά είναι
σ’ όλο μου πάνω το κορμί.

 Inherit The Earth by Arlissa Vaughn

 ΑΡΓΥΡΗΣ ΧΙΟΝΗΣ

i. ΣΚΑΒΩ ΤΗ ΓΗ, κι όπως την τσάπα κατεβάζω, ”Χά!” κραυγάζω, δύναμη στο χτύπημά μου για να δώσω, στα κουρασμένα μπράτσα μου κουράγιο.
Η γη με ένα “άχ!” μου αποκρίνεται, μ’ έναν βαθύ αναστεναγμό ανακούφισης, καθώς την λευτερώνω από την πετσιασμένη κρούστα της.
Και χά το χά και άχ το άχ με χί μπροστά ή με χί πίσω, με πόνο κι ανακούφιση, σιγά σιγά, η γη κι εγώ την άνοιξη στον πάνω κόσμο ξαναφέρνουμε
(Στο υπόγειο. Αθήνα, Νεφέλη, 2004)

Planets Image Nine by John Lautermilch

ii  
Το πιο ωραίο δένδρο
Φυτρώνει κάτω από τη γη
Κάτω απ’ τα πόδια μας βαθιά
Μέσα στο χώμα μες στην πέτρα
Ωριμάζουν οι καρποί του
Θρεμμένοι απ’ έναν άλλο ήλιο
Πάντ’ αναφτό στης γης το κέντρο
Ωραίοι καρποί οι πιο ωραίοι
-διαμάντια και ρουμπίνια και αμέθυστοι-
Μεγάλος πειρασμός για όσους ξέρουν
Πως είναι εκεί το δένδρο
Για όσους δεν βαδίζουν πάνωθέ του ανυποψίαστοι
Κι είναι πολλοί αυτοί που σκάβουν
Αυτοί που ανοίγουν σήραγγες και σέρνονται
Στης γης τα σπλάχνα για να βρούνε
Τους υπέροχους καρπούς και επιστρέφουν
Φέρνοντας στο φως μια χούφτα πέτρες
Σκουριασμένες πέτρες ή δεν επιστρέφουν
Μα χάνουν το μυαλό τους και το δρόμο
Και μένουνε στης γης τα σπλάχνα αρουραίοι
Ασπάλακες ασβοί σκουλήκια

ΑΡΓΥΡΗΣ ΧΙΟΝΗΣ, E. ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΕΣ (από την ποιητική συλλογή ΤΥΠΟΙ ΗΛΩΝ, Εκδόσεις Εγνατία Σειρά ΤΡΑΜ/λογοτεχνία 1978)
New Heaven and EarthPaintings by John Lautermilch


Στράτης Μυριβήλης Το τραγούδι της γης (1937)

"Το τραγούδι της γης" (1937) είναι ένα από τα λυρικά έργα του Στράτη Μυριβήλη. Σύμφωνα με κριτική πάνω στο έργο "όλα τα εκθαμβωτικά χρώματα πού διαθέτει η παλέτα του, μαζί με το εξαιρετικά πλούσιο και πάντα εκφραστικό, πάντα παραστατικό του λεξιλόγιο, ο Mυριβήλης τα έχει σπάταλα διαχύσει σ' αυτό το τραγούδι που είναι ένας ύμνος στη γη και στην καρπερότητά της. Mας μεταδίδει μια μέθη, μια έκσταση διονυσιακή.

Παρουσίαση

Έτσι θάναι, γιαυτό ο Θεός μας περιμένει με αγαλλίαση να σκύψουμε ν' αφουγκραστούμε το χτυποκάρδι του μέσα σε όλα τα όντα και τα πράγματα της γης και τουρανού. Είναι κλεισμένη η θεϊκή ουσία μέσα στο κουκούτσι τους, όπως η μυγδαλόψιχα μέσα στο πετρωμένο τσόφλι. Βρήκανε στάρι στους τάφους των Φαραώ. Το σπείρανε και φύτρωσε. Μια στάλα φλογερή από τη θεία πυρκαγιά λούφαζε το λοιπόν μέσα σε τούτο τ' αποξεχασμένο σπειρί. Ένα τιποτένιο σταροκούκουτσο είταν και περίμενε τρείς χιλιάδες πεντακόσια χρόνια το πλήρωμα του χρόνου. Να σπάσει τη χρυσή φασκιά, να ξεμυτίσει τις φύτρες, να βυζάξει τον ήλιο και της γης, να χορτάσει την προαιώνια δίψα του. Αυτή η δίψα, που περιμένει την ώρα της, καταλαγιασμένη μιαν αιωνιότητα, είναι ένα ψίχουλο από την ουσία του Θεού.

Απόσπασμα - Ο επίλογος του έργου

 Love for the Earth,
Paintings by Lisete Alcalde
Ας σβήσει το τραγούδι.
Ας σβήσει σιγαλινά το τραγούδι.
Ας καταλαγιάσουν οι φωτιές, ας μαραθούν οι ξανθές φλόγες, ας ρίξουν τα φτερά τους τα μελτέμια.
Στάχτη χιονίζει στα ξανθά κεφάλια, χρυσόσκονη πασπαλίζεται στην πράσινη κόμη των δασών.
Αγαπημένοι, θα πεθάνουμε ένα βράδυ, και ο νους μας, που αστράφτει από τη ματιά του Θεού, θα σκοτεινιάσει σαν την απονύχτερη εκκλησία.
Έτσι θα πεθάνουμε ένα βράδυ, όταν το φως της ζωής θα χαμηλώνει στον ορίζοντά μας όπως το μάτι της αδειανής λάμπας.
Και την ίδιαν ώρα μιλιούνια νέες ζωές θα ξεκινούν ανυπόμονα από τις καρπισμένες μήτρες.
Αμέτρητα χεράκια θα ψάχνουνε να πιάσουν το γαλάζιο φως, αυτό που θα βασιλεύει αξημέρωτα μέσα στα πηγμένα μάτια μας.
Θα νάρθει η αφεύγατη ώρα. Και μεις πρέπει να κλειδώσουμε δυνατά τα δόντια, να καταπιούμε, περήφανοι και πεισματάρηδες, ετούτον το μικρό στοχασμό.
Θα σταθεί ακίνητο το βλέφαρό μας, όπως το ματόφυλλο των αγαλμάτων. Θα πετάξει η ματιά μες από τα μαραμένα ματόκλαδά μας, όπως φεύγει μια πεταλούδα μες από το πεθαμένο άνθος.
Και πάλι τα κυκλάμινα θα ξεφυτρώνουν κάτω από τα χινοπωριάτικα χαμόδεντρα. Και πάλι οι κύανοι θα σκάζουν τα μαβιά τους άστρα μέσα στανοιξιάτικα χωράφια.
Θα λείπουμε εμείς από την πρωτομαγιά και το τριαντάφυλλο θανοίξει ανάμεσα στα λουλούδια, τόσο νέο και τόσο αγνό, όπως την πρώτη μέρα της Δημιουργίας, που άνθισε μέσα στη φούχτα του Θεού.
Σαν πέφτει η νύχτα, πάλι το τραγούδι της θάλασσας θα ξεδιπλώνει αργά και μεγαλόπρεπα τις στροφές του.
Οι μελαγχολικές ωδές των νερών θα έρχουνται πάλι από ταπόμακρα του πελάγου, καβάλα στα σκοτεινά και αόρατα κύματα.
Μα δε θάμαστε πια στην αμμουδιά της ακρογιαλιάς, που τόσες φορές κράτησε ζεστές λακκούβες από τα κορμιά μας.
Κ’ εμείς θα είμαστε πεθαμένοι, πεθαμένοι για πάντα ανέλπιδα, όλους τους αιώνες των αιώνων.
Δε θάχουμε μερίδιο στο πανηγύρι της ζωής μηδ’ όσο κείνο το ταπεινό σαλιγκάκι, που λουφάζει, τυφλό, κουφό και βουβό, στο βυθό του ακίνητου νερού.
Οι γυναίκες θα ανθίζουνε πάντα ωραίες. Σαν βραδιάζει θανοίγουν, νυχτολούλουδα, τα μεγάλα τους μάτια και θα κοιτάζουν ένα γύρω με αγάπη, ποθητές και καλές, σαν όλα μαζί ταγαθά του Θεού.
Μα σε καμιάς τα μάτια μέσα δε θα καθρεφτίσουμε πια το είδωλο της δικής μας μορφής.
Οι μελωδίες μας θα έχουνε ξεψυχήσει, πεθαμένα πουλιά που πάγωσε το θάλπος της ζωής κάτω από το πούπουλό τους.
Όμως τα βιολιά της χαράς θα τεντώνουνε πάντα καινούριες χορδές πάνω στον παλιό καβαλάρη.
Οι μηλιές θα γέρνουνε κάθε καλοκαίρι φορτωμένες τους κόκκινους καρπούς. Και πάνω σε κανένα μήλο δεν θάναι πατημένη η κοφτερή σφραγίδα από τα δόντια μας.
Και όταν τα χείλη μας θα πανιάσουν, ξεθωριασμένα σαν τα μαραμένα ρόδα, αδέρφια, το σύκο της ζωής θα είναι πάλι φουσκωμένο από τριανταφυλλί μέλι!...

Αγαπημένοι,
Ας προφτάσουμε καν να τραγουδήσουμε βροντερά, όλοι μαζί, το υπέρτατο τραγούδι των τραγουδιών, το τραγούδι της Γης.
Η ψυχή μας ας εξορμήσει σαν ένα βόλι που φεύγει και σφυρίζει. Ας αδειάσει σα μια αναστάσιμη ντουφεκιά, τραβηγμένη χαρωπά στο αδειανό γαλάζιο.
Ας φύγει ταψηλού πάνω στα άγρια φτερά μιας ζητωκραυγής. 

Only One Earth 120-1996Paintings by John Lautermilch

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ 


Η Γη της Επαγγελίας - Promised Land


Aμερικανική ταινία, σκηνοθεσία Γκας Βαν Σαντ με τους: Ματ Ντέιμον, Φράνσις Μακ Ντόρμαντ, Τζον Κραζίνσκι, Χαλ Χόλμπρουκ


Ο Στιβ και η Σου, πωλητές μιας εταιρείας φυσικού αερίου, προσπαθούν να πείσουν τους κατοίκους μιας αγροτικής κωμόπολης να τους παραχωρήσουν τα δικαιώματα γεώτρησης. Πληγέντες από την ύφεση, οι τελευταίοι μοιάζουν έτοιμοι να δεχτούν πρόθυμα, οι ενστάσεις ενός γηραιού δασκάλου και η παρουσία ενός οικολόγου ακτιβιστή όμως θα τους ανατρέψουν τα σχέδια.




 Love Earth is a piece of digital artwork by Maryam Morrison
ΕΚΦΡΑΣΕΙΣ 
Γην και ύδωρ...


Η απαίτηση για γην και ύδωρ συμβόλιζε ότι αυτοί που παραδίδονταν στους Πέρσες παραιτούνταν από κάθε δικαίωμα πάνω στη Γη τους και στα αγαθά της. Δίνοντας γην και ύδωρ αναγνώριζαν την περσική εξουσία πάνω σε όλα, ακόμα και οι ζωές τους άνηκαν στον Βασιλιά των Περσών. Μετά από αυτή την αναγνώριση, ακολουθούσαν διαπραγματεύσεις για τις υποχρεώσεις και τα προνόμια των υποτελών. Όταν οι Πέρσες αγγελιαφόροι απαίτησαν από τον Βασιλέα Λεωνίδα στην Σπάρτη γη και ύδωρ, οι Σπαρτιάτες τους πέταξαν σε ένα βαθύ πηγάδι, λέγοντάς τους πως θα τα βρουν εκεί.

Η φράση Γη και ύδωρ, ακόμα και στα νέα Ελληνικά, συμβολίζει την υποταγή άνευ όρων σε ένα κατακτητή.
Σύμφωνα με τον σύγχρονο ιστορικό JM Balcer, η σημασία της γης και του ύδατος είναι ότι ήταν σύμβολα Ζωροαστρίας και αντιπρόσωπος της υποταγής στην περσική αυτοκρατορία. «Οι περσικοί προσηλωτές ταξίδεψαν σε ολόκληρη την Ελλάδα απαιτώντας την αναγνώριση της Περσικής Σουζέριντα και των Ζωροαστρικών συμβόλων της γης και του ύδατος, τα σημάδια της υποταγής …».
https://arxaia-ellinika.blogspot.com/
 Jim Warren | The Beautiful Moods of Mother Earth

Οπου γης και πατρίς

Τη φράση «όπου γη και πατρίς» τη χρησιμοποιούμε για να δηλώσουμε πως ο άνθρωπος μπορεί να ζήσει σε οποιοδήποτε σημείο της γης και να αγαπήσει τον καινούριο τόπο όπου εγκαταστάθηκε.

Η έκφραση προέρχεται από ένα στίχο του λατίνου ποιητή Πακουβίου, ενώ αναφέρεται και στον Κικέρωνα.

Η αρχική όμως διατύπωση της έκφρασης, όπως την αναφέρει ο Κικέρωνας, είναι η εξής «Όπου καλώς, εκεί η Πατρίς» και σημαίνει ότι η πατρίδα για κάθε άνθρωπο, είναι ο τόπος εκείνος, στον οποίο περνάει καλά.

 Earth - The Elements Drawing Amy S Turne
Γαία πυρί μιχθήτω 

Γαία πυρί μιχθήτω σημαίνει "χώμα και φωτιά ας αναμιχθούν".

Η πλήρης φράση αποδίδεται σε ανώνυμο αρχαίο Έλληνα τραγικό: "ἐμοῦ θανόντος γαῖα μιχθήτω πυρί" (= μετά το θάνατό μου, χώμα και φωτιά ας αναμιχθούν) (Τραγικών Αδέσποτα 513). 

Με την αυτή έννοια συνεχίζεται και σήμερα η χρήση της σε ένδειξη πλήρους αδιαφορίας. Συγκεκριμένα η φράση κληροδοτήθηκε ως τις μέρες μας αυτή τη σημασία, «ας γίνει ό, τι θέλει», και υποδηλώνει την απόλυτη αδιαφορία για τις συνέπειες των πράξεών μας. Συνώνυμη νεοελληνική έκφραση είναι το "στάχτη και μπούρμπερη".
https://e-didaskalia.blogspot.com/
 Franz Rösel von Rosenhof Earth after the Fall of Man


« στον ουρανό σε γύρευα και στη γη σε βρήκα » : Για κάτι που έρχεται χωρίς να το περιμένω .
« κινώ γη και ουρανό » : Χρησιμοποιώ όλα τα μέσα για να πετύχω κάτι .
« ν’ ανοίξει η γη να με καταπιεί »: Όταν ντρέπομαι να αντικρύσω τους άλλους.
« άνοιξε η γη και τον κατάπιε »: Για κάποιον που εξαφανίστηκε με μυστηριώδη τρόπο χωρίς ν’ αφήσει ίχνη .
« χάνομαι από το πρόσωπο της γης »: Εξαφανίζομαι , απουσιάζω για μεγάλο χρονικό διάστημα.
« καμένη γη »: α) Η πολεμική τακτική με την οποία ο στρατός που υποχωρεί καταστρέφει οτιδήποτε μπορεί να χρησιμεύσει στον εχθρό , π.χ. καλλιέργειες , γέφυρες κ.ά. 
β) Ως πολιτική έκφραση δηλώνει την κατεστραμμένη οικονομία μιας χώρας.


Earth Heart by Tree Whisper Art
ΜΟΥΣΙΚΗ 


Mαρία Δημητριάδη - Έτσι πρέπει να γίνει
Στίχοι: Wolf Biermann
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Πρώτη εκτέλεση: Μαρία Δημητριάδη

Έτσι κι αλλιώς η γη θα γίνει κόκκινη
Ή κόκκινη από ζωή ή κόκκινη από θάνατο
Θα φροντίσουμε εμείς γι’αυτό
Έτσι πρέπει να γίνει
Έτσι θα γίνει

Στους μπουρζουάδες
Κριτική να κάνουμε
αυτό δε φτάνει
Του γουρουνιού του αστισμού
Να κόψουμε πρέπει τα πόδια
Έτσι πρέπει να γίνει
Έτσι θα γίνει

Η ελευθερία για μας
Είναι μια ωραία γυναίκα
Έχει υπογάστριο και υπεργάστριο
Δεν είναι κάνα χοντρογούρουνο αστικό
Έτσι πρέπει να γίνει
Έτσι θα γίνει

Ούτε ένας χαφιές
Δουλειά να μη βρίσκει
Κι έτσι στρατιά ολάκερη
Θε νά’χουμε ανέργων
Χριστούλη μου όμορφη πού’ναι
Η προφητεία αυτή
Έτσι πρέπει να γίνει
Έτσι θα γίνει
Earth Love by Juli Cady Ryan
Text: Wolf Biermann
Musik: Thanos Mikroutsikos
Uraufführung: Maria Dimitriadi

1 So oder so, die Erde wird rot:
Entweder lebenrot oder todrot
Wir mischen uns
da bißchen ein
- so soll es sein

4 Die Freiheit ist
ein schönes Weib
sie hat ein' Unter-
und Oberleib
sie ist kein fettes Bürgerschwein
- so soll es sein ...

6 Dem Bourgeois
auf die Finger schaun
- das genügt nicht!
Auf die Pfoten
haun wolln wir
das fette Bürgerschwein
- so soll es sein...

8 Kein Spitzel
findet da
Arbeit mehr
Das gibt
ein Arbeitslosenheer
Mensch, ist das schön
zu prophezein!
-so soll es sein-

The Birth Of Planet Earth by Marko Lulic




Σωτηρία Λεονάρδου – Τραγούδι της Γης

 Στίχοι: Βασίλης Ελευθερίου Μουσική: Βαγγέλης Φάμπας Στο Πεκίνο η Kwan Yin Του οικτιρμού τρέφει το πυρ και στου Καναδά τους βράχους Ο Προστάτης Μιχαήλ Από την παλιά Κεΰλάνη Ο αναστεναγμός μας φτάνει Ως τη λίμνη Τιτικάκα Της Νοτίου Αμερικής Στο Chateau de Liberte Δάσκαλε μου μπενετέ Κι από το Wyoming Συ Κομφούκιε σοφέ Πέρα από την Τρανσυλβανία Τις Ινδίες, το Κασμίρ Η αγάπη, η σοφία Και η αγία θέληση Αναστάσεως Παλαιστίνη Αχ Μαρία και Ιησού Κούβα και Τζαμάικα Φως του Ιώχρωμου πυρσού Κρήτη και Αιθιοπία Φάρος κι άκτιστος ναός Και στην Έρημο η αλήθεια Το συμπαντικό μας φως
Earth Day 16 Painting by Ivy Burley 

Γη της λεμονιάς, της ελιάς 
Στίχοι: Λεωνίδας Μαλένης Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης Πρώτη εκτέλεση: Γρηγόρης Μπιθικώτσης Γη της λεμονιάς, της ελιάς γη της αγκαλιάς, της χαράς γη του πεύκου, του κυπαρισσιού των παλικαριών και της αγάπης Χρυσοπράσινο φύλλο ριγμένο στο πέλαγο Γη του ξεραμένου λιβαδιού γη της πικραμένης Παναγιάς γη του λίβα, τ' άδικου χαμού τ' άγριου καιρού, των ηφαιστείων Χρυσοπράσινο φύλλο ριγμένο στο πέλαγο Γη των κοριτσιών που γελούν γη των αγοριών που μεθούν γη του μύρου, του χαιρετισμού Κύπρος της αγάπης και του ονείρου Χρυσοπράσινο φύλλο ριγμένο στο πέλαγο
Earth Mask by Kerry Ciotti 


 Ελένη Τσαλιγοπούλου - Η γη μας Δίσκος: Κάτω από ένα κουνουπίδι Μουσική: Μάνος Λοΐζος Στίχοι: Γιάννης Νεγρεπόντης Copyright: 1995 Δισκογραφική εταιρία: Minos Είν' η γη μας ένα άστρο μες στα τόσα χίλια μύρια κι όπως λέει κι ο μπαμπάς μου είναι τ' άστρα εκατομμύρια. Μοιάζει με τα παραμύθια η κυρα-αστρονομία, μα το πιο σπουδαίο απ' όλα ειναι που 'ναι η αλήθεια. Ο μπαμπάς μου λέει κι άλλα θα μας μάθει η δασκάλα, πως η γη είναι σαν μήλο και γυρνάει γύρω απ' τον ήλιο. Μοιάζει με τα παραμύθια η κυρα-αστρονομία, μα το πιο σπουδαίο απ' όλα ειναι που 'ναι η αλήθεια.

Η Γη Της Επαγγελίας – Βιολέτα Ίκαρη Μουσική: Βιολέτα Ίκαρη/Δώρα Πολιτοπούλου Στίχοι: Βιολέτα Ίκαρη Ενορχήστρωση : Βαγγέλης Καραπέτρος

Καπνοί θολά τοπία, εκούσια συνουσία Εγώ και η βροχή Πες μου που να χωρέσω και πώς να συγχωρέσω του πόθου την οργή Συνάντησα τις μοίρες μα μου ‘πανε και εκείνες πως δεν είχανε δει όλα τα καμωμένα, τα ηλιοζωγραφισμένα να σφάζει μια αστραπή Και στροβιλίζομαι στα σύννεφα χορεύοντας χαϊδεύω τη βροχή επαγγελίες ακούω σε ποιήματα μα εσύ ανήκεις σε μια ξένη γη Κρυφά μύθους κεντάω σ’ όνειρα σεργιανάω και κάνω προσευχή τους όρκους μην πατήσεις και μην με μηδενίσεις στην άλλη μας ζωή Και στροβιλίζομαι στα σύννεφα χορεύοντας χαϊδεύω τη βροχή επαγγελίες ακούω σε ποιήματα μα εσύ ανήκεις σε μια ξένη γη

Κώστας Χατζής - Πλανήτης Γη

Στίχοι: Σώτια Τσώτου Μουσική: Κώστας Χατζής Πριν από χρόνια σ’ ένα μακρινό μου ταξίδι σε μια έρημη ακτή κάπου στην Αφρική συνάντησα έναν ταξιδιώτη από άλλον πλανήτη που μέσα στο διάστημα είχε χαθεί Με ρώτησε πώς το λένε αυτό το αστέρι που από κακή του τύχη είχε βρεθεί Του είπα είναι ο τρίτος πλανήτης από τον ήλιο και πώς εμείς τον λέμε Γη Με κοίταξε με αληθινή απορία μου είπε νόμιζε πώς ο πλανήτης αυτός είχε χαθεί τα μακρινά τους αστεροσκοπεία είχαν σημειώσει μια μεγάλη καταστροφή Τότε του μίλησα για τη Χιροσίμα και για το Ναγκασάκι μ’ έπιασε το παράπονο κι έκλαψα σαν παιδί Του είπα 6.000 χρόνια οι άνθρωποι πολεμάνε, κύριε άνθρωπος μ’ άνθρωπο, λαός με λαό μαζί Του είπα 6.000 χρόνια οι άνθρωποι πολεμάνε, κύριε αλλά η γη ακόμα ζει ακόμα ζει, ακόμα ζει Αυτός μου μίλησε για το μακρινό του πλανήτη Μου είπε πως τον κυβερνάνε 12 σοφοί Μετά με ρώτησε για τις δικές μας κυβερνήσεις πόσοι σοφοί κυβερνάνε τη γη Εδώ του είπα είναι αλλιώς τα πράγματα, κύριε δεν κυβερνάνε πάντοτε σοφοί Πολλές φορές κυβερνάνε οι αλητήριοι αρκετές φορές κυβερνάνε κι οι τρελοί Τότε του μίλησα για το Νέρωνα και για τον Χίτλερ για τα στρατόπεδα συγκεντρώσεως και για τους ναζί του είπα πώς σκοτώνανε οι ΕΣ ΕΣ τους ανθρώπους χίλιους χίλιους σαν τα πρόβατα, κύριε αλλά η γη ακόμα ζει, ακόμα ζει, ακόμα ζει Κοίταξε γύρω του τη θάλασσα, τα πανέμορφα δάση Μου είπε είναι το πιο όμορφο αστέρι που έχω δει Με ρώτησε αν μπορούσε να κόψει ένα κλωνάρι από ένα δέντρο και μια πέτρα να πάρει μαζί του για να θυμάται τη Γη Πήρα την πέτρα από τα χέρια του και τη φίλησα με αγάπη Απόρησε και με ρώτησε γιατί Του είπα δεν υπάρχει μια πέτρα σε αυτόν τον πλανήτη, κύριε ανθρώπινο αίμα να μην έχει ποτιστεί Πολύ αίμα έχει χυθεί εδώ πάνω, κύριε αλλά η γη ακόμα ζει, ακόμα ζει, ακόμα ζει
Josephine Wall - Tree Of Peace



Θοδωρής Κοτονιάς - Μάνα Γη Μουσική - Στίχοι: Θοδωρής Κοτονιάς Thodoris Kotonias - Mana Gi Στίχοι : Σκοτώνουνε τη μάνα γη κι ο ουρανός θυμώνει. Μαυρίζει αστράφτει και βροντά και ρίχνει μαύρο χιόνι. Σκοτώσανε κι ένα παιδί πριν γεννηθεί ακόμη. Το προσκυνούν οι άγγελοι και Του ουρανού οι νόμοι. Αφέντη πόσο να χαρείς το αίμα μου ακόμα. Στο τραγουδάω μη ξεχνάς το χώμα πάει στο χώμα. Ο άνθρωπος θ΄αγαπά πάντα με το ένα χέρι. Στο άλλο χέρι θα κρατά του φόβου το μαχαίρι. Δεν έχει τίποτα χαθεί τίποτα δεν τελειώνει. Μονάχα ένας να σωθεί όλο τον κόσμο σώνει…

Brian Crain – Earth
"Four Elements 3 Earth," by Elena Kotliarker. 

Το τραγούδι της γης, Μάλερ




Ένα εκπληκτικό γλυπτό της Μητέρας Φύσης να περιστρέφει τη Γη εμπνευσμένο από την καταστροφή στην Ταϊλάνδη

Ίσως οι αρχαίοι να ήξεραν κάτι περισσότερο όταν έφτιαχναν αγάλματα σαν προσφορές ειρήνης στους θεούς. Ο Ιταλός γλύπτης Lorenzo Quinn σκέφτηκε κάτι ανάλογο όταν έφτιαξε τη συλλογή γλυπτών «The Force of Nature» (Η δύναμη της Φύσης). Κάθε ένα από τα σχεδόν 2.5 μέτρα γλυπτά απεικονίζει τη Μητέρα Φύση σε μια στάση που αψηφά τη βαρύτητα, περιστρέφοντας τη Γη γύρω της.



«Αφότου είδα τις ρημαγμένες ακτές της Ταϊλάνδης και τον τυφώνα που έπληξε τις Νότιες Πολιτείες αποφάσισα να δημιουργήσω ένα γλυπτό αφιερωμένο στη Μητέρα Φύση,» εξηγεί ο Quinn στην ιστοσελίδα του. «Αυτό θα θυμίζει, τα πρώτα αγάλματα που φτιάχτηκαν σαν προσφορές ειρήνης στους θεούς με την ελπίδα να σταματήσουν το θυμό τους.»



Ελαφρώς διαφορετικές εκδοχές αυτού του κομματιού έχουν εμφανιστεί σε ολόκληρο των κόσμο, συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Πολιτειών, της Αγγλίας, του Μονακό και της Σιγκαπούρης. Παρόλο που είχε μια σύντομη καριέρα στην υποκριτική, ο Quinn πλέον φτιάχνει σχεδόν αποκλειστικά, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει, «έργα τέχνης για τον εαυτό μου και για τους ανθρώπους που θέλουν να κάνουν μια βόλτα στα όνειρά μου.»
https://www.tilestwra.com/












Αναρτήθηκε από στις
Ετικέτες

3 σχόλια:

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)