ΜΕΝΗ ΚΑΡΑΜΠΟΥΖΗ "Κ ύ μ α"

-Στην Άκρη της Ακρογιαλιάς ,
Όπως έσκαγε,Στο Στέρνο μου
η κραυγή των κυμάτων
-Και δονούσε την καρδιά μου ,
Ήθελα να 'μαι κύμα ,
-Περιδονούμενο κύμα να ‘μουνα
Από Ριπαίους Και Σφοδρούς Ανέμους
να παρασύρομαι ,
-Σε ναυάγια φαντάσματα των Ωκεανών,
δίχως κρύπτες θησαυρών και Αμφορέων ,
Να καταβυθίζομαι,

Και ν αναδύομαι από της
Λησμονιάς τους την λήθη,
-Και πάλι κύμα να ξαναγίνομαι ,
Ανέμελο κύμα Γαλήνιων θαλασσών ,
-Πάνω στην γαλήνη τους να επιπλέω ,
Και μες στον γλυκόηχο παφλασμό τους
Να ονειρεύομαι ,
-Αντίκρυ απ την φεγγοβολή
Των Αστεριών ,
-Πως είμαι κύμα ,ένα περιδονούμενο
Κύμα ,
Στην Άκρη της Ακρογιαλιάς.
Μ.Κ