Η Αψίδα της Παλμύρας - Τώρα κατεστραμμένη
Αψίδες θριάμβου
τις πόλεις βαραίνουν,
οι σταματημένες ώρες
διάψευση βαθιά.
Ιαχές δοξαστικές
και πομπές μεγαλειώδεις
ταλανίζουν έρημες λεωφόρους.
Τα πρόσωπα οστεωμένα,
η θάλασσα οργισμένη,
τα σούρουπα υγρά.
Πρόωρα γεννημένες ώρες
μεγαλώνουν βρέφη
με τη θλίψη του καιρού στα μάτια.
Οι αψίδες θριάμβου
πόσο μάταιες γι’ αυτά!
Χρόνος διάφανος κι αγίνωτα φεγγάρια
φώτισαν φωτογραφίες
που τους έδειχναν προτομές ασάλευτες.
Μια μελωδία μαρτυρούσε απολιθωμένα πουλιά στο στέρνο τους,
κι ένα παράσημο στο στήθος τους έσταζε αίμα μαύρο και ωκεανό.
Ξαφνικά ακούστηκαν χειροκροτήματα
από εποχές γεμάτες λάβαρα και σημαίες
και μια βροχή καταρρακτώδης έδειχνε καθαρά το σχήμα τους
κάτω από υγρούς τάφους.
Κι αυτοί παρήλαυναν μπρος από μνημεία στεφανωμένα
και σωρός από σκελετωμένα κορμιά φιλιόντουσαν παράφορα
απέναντι από ανθρώπους με μαύρες κουκούλες.
Ανταριασμένα κύματα τους πλεύρισαν,
τραγούδι θλιμμένο ακούστηκε απ’ τους βράχους με τη βραχνή μιλιά,
ταράχτηκε η καρδιά των κοιμισμένων δίπλα τους συμπολεμιστών.
Το τελευταίο πλοίο της γραμμής
έφυγε μέσα στην ομίχλη,
να τους παραδώσει γράμματα πικρά
στην παγερή λησμονιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου