ΑΝΤΩΝΗΣ ΨΑΡΡΟΣ " ΑΤΙΤΛΟ "

Ξύπνησαν τρομαγμένοι οι άρχοντες οι δικαστές
και οι ιερείς αυτού του κόσμου ...
Είδανε λέει στον ύπνο τους
πως ξάφνου έγινε παράδεισος η γης
'Ολα τα πλάσματα της
ζώα πτηνά άνθρωποι κι ερπετά
ζούσανε μονιασμένα
Ούτε μια έχθρα μήτε ένας πόλεμος
δεν σκότιζε τις σχέσεις των ανθρώπων
Είδαν ακόμα λέει πως δεν υπήρχαν φυλακές
χωρίς κλοπές κι εγκλήματα χορτάριασαν παντέρημες
αφού κανένας πια τον άλλον δεν μισούσε
Κρύος ιδρώτας έλουσε το μέτωπο τους
κι αν είναι αλήθεια αναρωτήθηκαν...
τότε τι κάνουμε εμείς ποιόν λόγο ύπαρξης
θα έχουμε σ' αυτήν την πλάση;
Άνοιξαν τότε ταραγμένοι τα κουμπιά
να δούνε και ν' ακούσουν τις ειδήσεις
Σεισμοί λιμοί πόλεμοι βιασμοί κι εγκλήματα
ξεχύθηκαν από την βρωμερή χοάνη
κι έτσι αγαλλίασε ξανά η ψυχή τους
Δόξα σοι Κύριε σταυροκοπήθηκαν γονυπετείς
ο διάβολος που πολεμάς υπάρχει ανάμεσα μας
κράτα γερά κι εμείς οι δούλοι σου οι ταπεινοί
θα κάνουμε ότι περνά απ το χέρι μας
μη τύχει και χαθεί ο νόμος η τάξη
Και γύρισαν πλευρό ξαλαφρωμένοι κι ευτυχείς
που τίποτα δεν άλλαξε την αρμονία του κόσμου.