ΜΑΝΤΛΙΝ Α. " ΑΠΟΛΗΞΗ "

Είναι κι οι Άνθρωποι,που κυριάρχησαν και κατέκτησαν τον Εαυτό τους,μέσα σε δυνατές συναισθηματικές καταιγίδες.

Εκείνοι που έκαναν τραμπάλα με την Αγάπη και τον Έρωτα.

Εκείνοι,που το μελάνι του πόνου,έγραψε το πιο όμορφο ποίημα στην ψυχή τους..

Εκείνοι που,έμαθαν να ζουν,γιατί μπορούν ν΄Αγαπούν..και χωρίς να' χουν τον Αγαπημένο-η τους δίπλα τους.Που δεν δυσανασχέτησαν με τις δυσκολίες που τους έφερε η ζωή κι επέλεξαν την δημιουργικότητα και την ενεργητικότητα αντί της αδιαφορίας,της παραίτησης και της αυτοκαταστροφής.

*

Είναι που έμαθαν,να μπορούν να ζουν,χωρίς να σκέφτονται πως τους οφείλεται ..κάτι.

Είναι που έμαθαν πως ο Εαυτός τους είναι ο καλύτερος φίλος τους.Είναι που έμαθαν μέσα από την διαδικασία της εξέλιξης τους,να βοηθούν και να συμμετέχουν με σεβασμό στον αξιοπρεπή πόνο του Άλλου,με βαθιά κατανόηση και υποστηρικτικό τρόπο. Που κατάφεραν ν ' ακούν και να καταλαβαίνουν..χωρίς κριτική διάθεση.

Είναι που έμαθαν πως ν'  ανακουφίζουν τον πόνο του Άλλου,με τον γλυκό τον λόγο.Είναι Εκείνοι  που η μεγαλοψυχία τους..που φτιάχτηκε από πληγές και λάθη...

*

Είναι οι Όμορφοι Άνθρωποι...που το πιο βασικό που έμαθαν,είναι ν ανταγωνίζονται τον Εαυτό τους μόνο..κι όχι τους Άλλους.

Είναι .....που σταμάτησαν να μετρούν τα χρόνια τους και να εκπληρώνουν μόνο..τα Όνειρα τους.

Είναι οι Ωραίοι χαμογελαστοί..που δεν έχουν ν αποδείξουν τίποτα σε κανέναν...παρά μόνο στους ίδιους.

Είναι οι Σπάνιοι..που τα κάνουν όλα,με την καρδιά τους!

Μαντλιν.