Και μετά, από τις πολλές φωνές,
Κάθισε σε εκείνο το κομμάτι στην άκρη του ουρανού
και στο γκρέμισμα των βράχων.
Και μη μιλάς αγνάντευε
μη μιλάς νιώσε
μη μιλάς ανάσανε, ανάσαινε την μυρωδιά
από το τέλος του κόσμου,
ανάσαινε την ζωή σου που φεύγει
με το ταξίδι του άνεμου
και κουρελιάζει τις μέρες σου,
τα χρόνια σου τις στιγμές και τις ανάσες σου .
Τώρα ποια, ποιος να αναγνωρίσει την δικιά σου ψυχή;
Μέσα σε τόση θολούρα παρελθόντων στιγμών
που ταξιδεύουν και χάνονται.
Που ανασαίνουν και πονούν.
Πες μου που ακριβώς είναι η αρχή
και που το τέλος του κόσμου?
Πες μου εγώ και εσύ που ακριβώς στεκόμαστε.
Και αν υπάρχει θέση για την φιλοδοξία και το εγώ μας.
Δες πως κομματιάζονται οι σκέψεις και τα όνειρα,
όταν η ζωή φτάνει στις άκρες της.
Και μετά πόσα να κοστίζει μια ανάσα αναρωτήθηκες ποτέ
Άραγε αξίζει να γκρέμισμα του κόσμου για ένα ΕΓΩ ΜΑΣ ?
( Απόσπασμα )
ΠΑΣΧΑΛΙΑ ΛΙΤΣΑ ΚΥΠΡΑΙΟΥ Π.Π.Κ.
12/6/2018
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου