υπερβαίνει τις νότες
νότες καμωμένες από τον μίτο τής αράχνης
καραδοκούν να κλείσουν στους ιστούς
τα διάφανα μελλούμενα
τα χνώτα βαριά
η ευωχία τελείωσε
πάνω στις γραμμές που χαρακτηρίζουν τις νότες
η αποσύνθεση
σε ένα παλιό καφέ
στο βλέμμα που αρνήθηκες
στα λόγια τα μετέωρα
στα χέρια που έγιναν αλυσίδες
στην γραμμή τους, που άλλαξε το πεπρωμένο
ένας χαμένος χρόνος
στο σεργιάνι των ματιών
έκλεισε την αυλαία
με μια υπόκλιση
ανεπίδοτος
πάνω στα ανήλιαγα
ένα σώμα από άκρατο οίνο
και εσύ ακόμα ένα παιδί
με νήματα από ωκεανούς
με ρίζες από αγκάθια
χάνεσαι στην δίνη
που εσύ επέλεξες
άνθινος καθώς φυσάει η ανεμοσυρμή
για ποιο παιδί
μέσα σου να κλάψεις
ι.λ
Η φωτογραφία είναι από το διαδίκτυο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου