στην κουπαστή του χρόνου έγειρα,
τις απειράριθμες στιγμές
να στοχαστώ.
Κάτω απ’ τ’ άστρα,
της νύχτας η μαγεία ξεχύθηκε
ποτίζοντας ψυχές με νέκταρ θεϊκό.
Η καρδιά ευφράνθηκε
με τρυφερά ακούσματα
από της τρίλιας και του γκιώνη
τη λαλέουσα έκφραση.
Και σαν ο Ήλιος ξεπέζεψε,
στολίδι φωτός ανέτειλε…
Κοινωνός στις ακτίνες του γίνομαι,
με χαρά ανθρώπους αγκαλιάζω,
λόγια αγάπης, ψιθυρίζοντας!
ΟΛΓΑ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΥ
Από το βιβλίο " Ιχνηλασίες "
Η φωτογραφία είναι από το https://co.pinterest.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου