ΛΙΛΙΑΝΑ ΜΠΑΝΤΕΑ " Εκεί.."

Σήμερα το πρωί άνοιξα την πόρτα της ψυχής μου
Να μπει ο ήλιος, να φέρνει λίγη ζεστασιά,
ένα χάδι σαν μια προσευχή..
Έμεινα ολομόναχη πληγωμένη,
με πόνεσαν οι λέξεις σαν τα σκουριασμένα παλιομάχαιρα
που σκαλίζουν την πληγή βαθιά..
Ίσως και η σιωπή που αυτή τη φορά κατάπινε το χαμόγελο
αχόρταγη ζυγίζοντας τα άδικα.
Μέρες, βδομάδες έμεινα παγωμένη
εκεί.. στην άγρια πλευρά του άγριου
ελεύθερη στο άπειρο πουθενά..
Εκεί είναι άλλος κόσμος.. άλλη γη
Εκεί οι ακτίνες του ήλιου δεν κεντούν στο πρόσωπο το χαμόγελο
Ο ήλιος είναι απλώς μια κορνίζα..
Εκεί γλιστράς σε λασπωμένα όνειρα
που κάτω από το βάρος της μοναξιάς σωπαίνουν τελικά..
Εκεί στεγνώνει κάθε υγρή λέξη
που κάποτε ήταν στην θάλασσα αγάπης.
Εκεί κουβαλάς μια άδεια βαλίτσα στο σκοτάδι στα σπασμένα μονοπάτια
και το μάτι βαθαίνει από την απουσία..
Εκεί η νύχτα ρέει με φόβους και λύπες..
Ατέλειωτες φωνές που κουτσομπολεύουν το φως
σκάβοντας στο σκοτάδι..
Εκεί αγριεύει ο φόβος
Εκεί που δεν υπάρχεις εσύ ούτε ίχνη αγάπης..
Τρόμαξα... φοβήθηκα...
Σφίχτηκα στην ψυχή μου..
Ξαφνικά.. ένοιωσα κάτι ζεστό,
πολύ ζεστό να μου αγγίζει την καρδιά..
Μια ανάμνηση από την όχθη εκείνου του μακρινού καλοκαιριού μας
με άφησε με κομμένη την ανάσα μπροστά σε τούτη τη ζωή..

Τράβηξα με δύναμη την βαριά κουρτίνα της απόστασης
και βούτηξα στην μυρωδιά σου..
Σε συγχωρώ..γιατί σε αγαπώ..
Και αν δεν έχω μαρκαδόρο
με το δάκρυ της ψυχής μου θα υπογράφω
Σ' ΑΓΑΠΏ
Η ομορφιά ρυθμίζει τον παλμό..

Υπέροχη είναι η ζωή
όταν στην κορφή της
ο ήλιος τινάζει της ολόχρυσες ευχές που ράβουν χωρισμούς..

* Liliana Bantea *