Ες χώραν Λευκιμμαίων ζήσαν οι παππούδες μας.
Εκεί η φυματίωση θέρισε πληθυσμό.
Τα καλύτερα νιάτα μετανάστες φύγανε.
Τα ακάλυπτα παιδιά με τα καράβια γυρνούσαν στους ωκεανούς.
Την ανάσα όμως κανείς δεν μας στέρησε.
Με τις ομορφιές στους ώμους
ξεγελούσαμε τη φτώχια .
Τα θρανία με γλυκύτητα δέχονταν τα ατσάλινα τρυφερά σώματα.
Η συναυλία της ζωής φιλούσε το καθαρό χώμα.
Έπινε το γάργαρο νερό.
Δοξαζε τον ευωδιαστο αέρα.
Όρισε μετά από χρόνια πολλά το χαρούμενο τραγούδι της ζωής να ανθοστολιζει την χώρα των Λευκιμμαίων.
Δ.Ι.
Η φωτογραφία είναι της Ιωαννέττας Δοκανάρη
Εκεί η φυματίωση θέρισε πληθυσμό.
Τα καλύτερα νιάτα μετανάστες φύγανε.
Τα ακάλυπτα παιδιά με τα καράβια γυρνούσαν στους ωκεανούς.
Την ανάσα όμως κανείς δεν μας στέρησε.
Με τις ομορφιές στους ώμους
ξεγελούσαμε τη φτώχια .
Τα θρανία με γλυκύτητα δέχονταν τα ατσάλινα τρυφερά σώματα.
Η συναυλία της ζωής φιλούσε το καθαρό χώμα.
Έπινε το γάργαρο νερό.
Δοξαζε τον ευωδιαστο αέρα.
Όρισε μετά από χρόνια πολλά το χαρούμενο τραγούδι της ζωής να ανθοστολιζει την χώρα των Λευκιμμαίων.
Δ.Ι.
Η φωτογραφία είναι της Ιωαννέττας Δοκανάρη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου