ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΣΙΛΑΚΟΣ " Ονείρου απόπλους " - Γ΄ Βραβείο στους 33ους Πανελλήνιους Ποιητικούς Αγώνες Δελφών

Ξεμακραίνει τούτη η σχεδία , μισοκαρφωμένη ,
λειψή από καρφιά και σανίδια .
Δυο μαδέρια από κατεδάφιση όλο και όλο το σκαρί .
Φύλλα κίτρινα στολισμένη , με τις ρίζες ρηχές
και με μια σχισμένη σημαία , ίδιο κουρέλι
τυλιγμένη στα κομμένα πόδια.
Πιο κει το κεφάλι δαφνοστεφανωμένο ,πεταμένο
σ’ ένα σάπιο τελάρο από ψαριά στο σκοτάδι.

Αραιά και που κελεύσματα από την στεριά ,
άνισος αγώνας ,σπασμένα κουπιά , ανάποδες ρότες
κατά τα βράχια , κατά του μηδενός τον ορίζοντα.
Ένα μανιάτικο μοιρολόι σχίζει της πέτρας τα φτερά,
μια κρητική μαντινάδα πενθεί του έρωτα τη λήθη.
Μαυροφορεμένα πουλιά τρυπώνουν στις στέγες ,
έρημα τα σπίτια από ψυχές .
Κι’ αυτός ο άνεμος αγκαλιά με τη βροχή
όλο κλαίνε από μοναξιά που τους έλαχε
στην ακατοίκητη ζωή να φυλάνε διαχωριστικές.

Είναι και αυτές οι εμμονές που πετάνε άγκυρες με φως
από τις πληγές του ήλιου για τους απάνεμους δρόμους .
Είναι και αυτές οι ζωγραφιές των παιδιών που φυτεύουν
πράσινο στο τσιμέντο και λουλούδια στις κάνες των όπλων.
Είναι και αυτό το γαλάζιο των ματιών που δεν ξεθωριάζει
στον χρόνο όσα βλέμματα με απόγνωση και αν μπήξουν .
Είναι και τούτο το χώμα ανάκατα με μάρμαρο και αίμα
που δεν αφήνει το όνειρο δάκρυα και στάχτες να γενεί .

Αχ πόσο θέλω να ξαναδώ τα ανθισμένα χαμόγελα,
τους χορούς στις πλατείες με τα τσιγγάνικα βιολιά,
τις γειτονιές του βράχου με τα λευκά περιστέρια,
το περιβόλι της Παναγιάς να περπατούν οι αγγέλοι.
Αχ πόσο θέλω έτσι ν’ αποσώσει τούτο το όνειρο.

Κώστας Βασιλάκος

Η φωτογραφία ανήκει στον Κώστα Βασιλάκο και  είναι από την εκδήλωση.