ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΔΕΛΗ " Η Αγία Ζώνη "

Μέσα στο παλιό μπαούλο της γιαγιάς, την βρήκα. Λουσού ήταν από πάντα και Κωνσταντινοπολίτισσα, η μακαρίτισσα. Μ' άρεσε αν και δεν είχε καμιά αξία ιδιαίτερη. Πώς μου ' ρθε κι εμένα και την έβαλα σε ένα μικρό γυάλινο κουβούκλιο, πλάι στη φωτογραφία του Τάκη απ' το στρατό, πάνω στη σερβάντα. Στο σαλόνι. Έκανε κοντράστ το παλιό, με τον νεαρό ( τότε ) εγγονό της. Έρχονται επίσκεψη κάτι ξαδέλφια του, από χρόνια ξεχασμένα. Μετά τα πρώτα χαριεντίσματα, η ξαδέλφη κολλάει το μάτι της στη ζώνη. Σταυροκοπιέται, γονατίζει, κλαίει συγκινημένη. -- Έχετε τέτοια ευλογία σπίτι σας, κρυφή απ' τα μάτια του κόσμου; Μόνο για εσάς; Ντροπή Χριστιανοί. Μένω μαλάκας. Ο Τάκης είναι από παλιά. Μη σας κουράζω. Ισχυρίζονταν πως είναι η Άγια Ζώνη της οσίας Ιριγόνης, που σφαγιάστηκε απ'τους Τούρκους( τότε παλιά ) κι άγιασε ( μετά ). Πως το είχε ακούσει απ' τη δική της γιαγιά, πως η δική μας τη βούτηξε από έναν ναό ( ; ) πάνω στην αναμπουμπούλα του διωγμού κι έτσι βρέθηκε στην κατοχή της ( και στο μπαούλο αργότερα, που νάταν μαύρη η ώρα κι η στιγμή ). Εγώ να σκίζω τα ιμάτια μου για το λάθος της κι ο Τάκης σαν σφυρίζει σαν όχεντρα στ' αυτί μου " σκάσε, πετύχαμε τζακ-ποτ ". Κι αφού κατ' επιταγήν της εξαδέλφης την ψάλαμε στην εκκλησία ( τη ζώνη λέω), τοποθετήθηκε κάτω από εικόνισμα, μ' αναμμένο μόνιμα καντηλάκι και ένα σπίτι, κέντρο διερχομένων. Μην σας πω τι τράβηξα. Η ξαδέλφη δεν το βούλωσε φυσικά να μείνει οικογενειακή κληρονομιά το μυστικό της γιαγιάς του Τάκη μου.( μόνο κλέφτρα δεν μας την είπαν την εκλιπούσα) Άρχισαν να περιδιαβαίνουν για προσκύνημα κι ευλογία απ' όλα τα μήκη και πλάτη της ενδοχώρας, διάφοροι λυπημένοι. Γέροι με καροτσάκια, νιες με στέφανα κρυφοτυλιγμένα σε σατένια, παιδάκια που τα σέρναν μανάδες να ηρεμήσουν( μετά το προσκύνημα οι αρχιδιάβολοι ), ένας τυφλός ιερέας που έπεσε πάνω στο γυάλινο και παρ' ολίγον να το κάνει ανάμνηση που καταχτυπούσε την κεφάλα του μπας και βρει τη ' γειά του... Τι να σας λέω;;;; Και να τα πεσκέσια, λάδι παρθένο για το καντήλι με τους τενεκέδες ( ένας έφερε και φέτα), να τ' άλευρα πρώτης σύνθλιψης για λειτουργιές, να τα λεφτά κολλημένα πάνω στο κουβούκλιο μπας και φιλοτιμηθεί η " αγία " και κάνει το θαύμα της, τι φρούτα ( για να ' μαστε καλά εμείς και το εύρημά μας ). Καλέ ένας βλάχος έφερε κάποτε κι ένα αρνάκι νιόγεννο, να το σφάξουμε λέει προς τιμήν της για το καλό της οικογένειάς του. Ποιοί;;;; Εμείς!!! Που σκοτώνουμε κατσαρίδα κι όταν την πιάνουμε με τη χαρτοπετσέτα, έχουμε ενοχές. Τι κοτόπουλα , τι κεντήματα έργα τέχνης μιλάμε( μην κρυώνει η αγία)....Ο Τάκης μου έριχνε λάδι στη φωτιά κι η φήμη εξαπλώνοταν, όλως φυσικώς ανά το πανελλήνιο. Ούτε μέρα , μηδέ νύχτα ησυχάζαμε. Άσε που μυρίστηκαν ψητό οι παραπλήσιες ενορίες και μας κάνανε τσαμπουκάδες να μας την πάρουν. Ήτο λέγανε, θρησκευτική κληρονομιά. --- Θα σε χωρίσω ρε κανίβαλε( του ' πα μια μέρα του Τακός).Αυτό είναι απάτη καραμπινάτη.Δεν με γουστάρω με ριγωτή ρόμπα στην ψειρού. Μετά άπειρους καυγάδες κι αψιμαχίες κι αφού του έκοψα τα συζυγικά, εκεί συνήλθε ο Τάκης μου. Έπρεπε όμως να μας καλύψουμε. Η υστεροφημία μας βλέπεται... Άσε που έτσι και μαθεύοταν η μαιμουδιά θα μας ζήταγαν πίσω τα πεσκέσια και το " κασέρι" ( € ) κι άντε τώρα εσύ μ' ένα ψωρομισθό του Τακούλη κι ένα μικρό ενοίκιο από μια τρώγλη στο Πέραμα ( προίκα μου) να τα ισοφαρίσεις. Βρε θα μας κλείνανε μέσα λέμε, εκτός των άλλων. Έτσι λοιπόν αποφασίσαμε να δούμε...Όραμα!!! Πως η οσία ζήταγε τη γαλήνη της. Έτσι (ολάκερο κονβόι μιλάμε), με δόξες και τιμές μεταφέρθηκε η " άγια ζώνη " σ' ένα μακρυνό μοναστήρι που δέχτηκε μετά χαράς ( αλοίμονο ) να την φιλοξενήσει. Στου διαβόλου το μάτι το ησυχαστήριο με 3-4 γριές μοναχές που ούτε μιλιόντουσαν μεταξύ τους απ' τη βαρεμάρα τους πια.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ: Το μοναστήρι εκτρέφει πλέον( σωστά το έγραψα) 20 μοναχές. Με ηγουμένη, γραφείο, αίθουσα φιλοξενίας επισκεπτών και τα ρέστα. Κάποιος τρελαμένος ξεπεσμένος αντικέρ υπέγραψε για τη γνησιότητα και την παλαιότητας της ζώνης κι αυτό παραμένει κορνιζαρισμένο πάνω απ' την πολυθρονάρα της ηγουμένης ( δια πάσα αμφιβολία). Ήρθε και την ευλόγησε κι ένας πονηρομάτης αρχιμαντρίτης( κι αυτό σωστά το γράφω.Υλικά οικοδομών είχε παλιά ο χαριτωμένος) Τα πούλμαν δεν βρίσκουν ν' αράξουν ( όσα καταφέρνουν ν' ανέβουν στα κατσάβραχα). Έξω απ' τη μονή ( δεν είμεθα κι οίκος εμπορίου) στη σειρά τα μαγαζάκια με ευλογημένα μπιχλιμπίδια κι οι πιστοί να συρρέουν αδιακόπως για προσκύνημα. Ο Τάκης με μουτζώνει ακόμα κι εγώ είμαι ν' απορήσω πως ρε γαμώτο γίνονται θαύματα με τη ζώνη της γιαγιάς; Γιατί γίνονται αδέλφια. Το είδα με τα μάτια μου. Πολλάκις!!! Και καταλήγω πως τελικά Η ΠΙΣΤΗ ΣΟΥ ΣΕΣΩΚΕ ΣΕ. Βοήθειά μας!

Η φωτογραφία είναι από https://artsantiquesmagazine.blogspot.com/