ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΕΥΘΥΜΙΟΥ " Ατιτλο "

Painting by  Karol Bak 

Στρώνω κήπους να διαβείς,
αγιόκλημα στα χέρια μονάχα
να πιαστείς.
Τα κόκκινα χαλιά ματώνουν,
κεντημένα καρφιά
όψη άκακης αίγλης.
Στα λευκόδρομα βήματα
ολόλευκα κρίνα γέρνουν τ`άρωμα,
υποταγμένο μύρο των πόρων
Φως αόρατων συνοδοιπόρων.
Αγάπη Αγία,
θαυμαστό βλεμμάτων απόκοσμο,
ακριβοθώρητο κάλεσμα άηχων φωνών.
Πάνω σε σύννεφα ιππεύεις,
έζωσες όνειρα χαλινάρια,
στον λουλακί ουρανό,
που αρνήθηκε να υποταχθεί.
Ομιχλώδες τοπίο,
ο Πήγασος ανήσυχος,
ποθεί δρομολόγια των ήλιων,
πνιγμένα σε ερωτευμένες
θάλασσες.
Αφρού λουλουδιασμένου γέννημα
Εσύ,
κύμα χρυσόδετο αγίων πόθοι,
μοσχοβολούν θέωση.
Πιεσμένο ατσάλι η αντοχή
σπάζουν του κόσμου οι καθρέφτες,
σμιλεύεται η καρδιά από λόγχες
"πληγωμένων"
Άκου:
πώς γελούν οι μαχαιριές
αναλγησία απονεκρώνει τον πόνο.
Αρχαίο βιβλίο,αδιάβαστο,
ο θεός.
Έρωτας μαγεμένος δάκρινα βέλη,
Ένθρονο κάθε ύψος σε θέλει
κι εγώ παιδί του χάους,
άδεια ικεσία.
Φόρεμα η λύπη κέντησε
κόκκινο,
σαν των ανθρώπων τα ζητούμενα.
Ευλαβικά αγγίζει η αιωνιότητα,
αγάπη ζεσταίνει το άσπιλο
του κορμιού.
Σεβάσμιο ιερό νεανικού καιρού.
Ιερές παραξενιές ζητωκραυγάζουν
εκστάσεις,
Ξετυλίγεται η γνώση,
αργά,
σε ιερό αναίμακτο,
βουβό
στερημένο οδύνης.
Σφαγιάζεται η βεβαιότητα
τυλιγμένη χιτώνες λευκούς.
Εσύ περγαμηνή επικυρωμένης
θείας,τέλειας τρέλας,
ντύθηκες Σωφροσύνη,
Ιερό υγρό επιθανάτιας Ιεροσύνης.
Οδεύεις στο άχρονο
Υποκλίσεις προσφέρουν Έρωτα,
στη στεφανωμένη θηλυκότητα
στάσιμες ώρες τόκου...
Ολοκληρώθηκες Απόλυτο θαύμα.
Οι νεκροί ,
που περίμεναν σε ακολουθούν.
Μαζί τους κι εγώ...---
Κωνσταντίνα Ευθυμίου