Παντ’ ανοιχτά, παντ’ άγρυπνα
τα μάτια της ψυχής
Διονύσιος Σολωμός
Leonardo da Vinci - Mona Lisa
τα μάτια της ψυχής
Διονύσιος Σολωμός
Λουίς Αραγκόν -Τα μάτια της Έλσας
Τόσο βαθιά τα μάτια σου που΄σκυψα να πιω πάνω
Κι είδα τους όλους ήλιους σ΄αυτά ν΄αντιφεγγούν
Και τους απελπισμένους να πέφτουν να πνιγούν
Τόσο βαθιά τα μάτια σου που εκεί τη μνήμη χάνω
Κάτω απο σύννεφο πουλιών μουντός ωκεανός
Και φέξιμο ύστερα ουρανών στα μάτια σου ανεφέλων
Το θέρος κόβει σύννεφα στις ρόμπες των αγγέλων
Πάνω απ’ τα στάχυα ο ουρανός τόσο είναι γαλανός
Πασχίζει η αύρα του γλαυκού τα νέφη ν’ αλαφιάσει
Τα μάτια σου πιό διάφανα στο δάκρυ τους υγρά
Που κι ο ουρανός ο απόβροχος ζηλιάρης τα θωρά
Γαλάζιο τόσο το γυαλί στο μέρος πού’ χει σπάσει
Μάνα των εφτά βάσανων σελαγισμέ μου υγρέ
Εφτά ρομφαίες πέρασαν το πρίσμα των χρωμάτων
Οι ωραίες μέρες έχουνε πικρό το χάραμά των
Η μελανόστικτη ίριδα στα μαύρα είναι πιό μπλε
Τα πονεμένα μάτια σου ρήγμα διπλό ανοιγμένο
Απ’ όπου μεταγίνεται το θαύμα σαν με μιάς
Οι Μάγοι οι τρεις αντίκρυσαν με χτύπο της καρδιάς
Το φόρεμα της Παναγιάς στη φάτνη κρεμασμένο
Λόγια στου Μάη τη μουσική και στον πολύ καημό
Θά’ φτανε κι ένα μοναχό στόμα να δώσει πλέρια
Μονάχα έν’ άπειρο στενό και θά’ πρεπαν στ’ αστέρια
Τα μάτια σου με των Διδύμων τον αστερισμό
Ούτε παιδί που εκστατικό θαυμάζει ωραίες εικόνες
Δε στήνει μάτια σαν κι εσέ μεγάλα φωτερά
Δεν ξέρω αν λες και ψέμματα σα γίνονται γλαρά
Άγριες θαρρείς απ’ τη βροχή κι ανοίγονται ανεμώνες
Να κρύβονται άραγε αστραπές μεσ’ τη λεβάντα αυτή
Που εντόμων μέσα της σφοδρός ερωτισμός ανάφτει
Στων διαττόντων πιάστηκα το δίχτυ σαν το ναύτη
Μεσαύγουστο από κύματα που’ χει άξαφνα αρπαχτεί
Τράβηξα αυτό το ράδιο απο ουρανίτη ουσία
Τα δάχτυλά μου καίγοντας σ’ απρόσιτη φωτιά
Κοντά μου είσαι παράδεισε κι ωστόσο είσαι μακριά
Περού μου είναι τα μάτια σου Γολκόνδη μου κι Ινδία
Κι ήρθε ένα βράδι που το σύμπαν έγινε κομμάτια
Σε βράχους που τους κόρωσαν οι ναυαγοί μα εγώ
Πάνω απ’ τη θάλασσα έβλεπα ζευγάρι λαμπερό
Τα μάτια της Έλσας τα μάτια της Έλσας τα μάτια
(Ανθολογία γαλλικής ποίησης, Καστανιώτης)
Freya's Tears by Gustav Klimt
Νικηφόροs Βρεττάκος -Τα μάτια της Μαργαρίτας
(Αφιερωμένο Στη Μαργαρίτα μου)
«Βρήκα μέσα στα μάτια σου τα βιβλία που δεν έγραψα.
Θάλασσες. Κόσμους. Πολιτείες. Ορίζοντες. Κανάλια.
Βρήκα τ’ αυτοκρατορικά όρη της γης κι απάνω τους
τις δύσες με τα κόκκινα σύννεφα. Τα μεγάλα
ταξίδια που δεν έκαμα βρήκα μέσα στα μάτια σου.
Βρήκα μέσα στα μάτια σου τους γελαστούς μου φίλους
που μου τους σκέπασεν η γης, η χλόη, το χιόνι, η νύχτα.
Τα λόγια που θα μου ’λεγαν βρήκα μέσα στα μάτια σου.
Βρήκα τους μελαγχολικούς γήλοφους της πατρίδας μας
να στέκονται μες στη σιωπή σα ν’ ακούσανε τη φωνή μου.
Έρχομαι! ως να τους φώναζα, «έρχομαι» να κουνάνε
τις ταπεινές τους κουμαριές, βρήκα μέσα στα μάτια σου.
Βρήκα μέσα στα μάτια σου τον πόλεμο τελειωμένο.
Πουλάκια και ήλιος στα κλαδιά! Το παιδικό μου σύμπαν
με τις χρυσές του ζωγραφιές, βρήκα μέσα στα μάτια σου.
Όσους σταυρούς δεν έμπηξαν στη γης μετά τις μάχες,
χιλιάδες, σ’ έναν κόκκινο κάμπο από παπαρούνες,
μακριές σειρές, ανώνυμους σταυρούς, πάνω και κάτω,
τους σταυρούς όλων των εθνών, βρήκα μέσα στα μάτια σου.
Βρήκα μέσα στα μάτια σου τις νύχτες να κυλάνε
μεγάλους ποταμούς σιωπής, όπως στα έξι μου χρόνια.
Της θλίψης την αστροφεγγιά βρήκα μέσα στα μάτια σου.
Βρήκα μέσα στα μάτια σου τον κόσμο να με θυμάται
κι όλα όσα αντίκρυσα παιδί να με φωνάζουν με τ’ όνομά μου.
Της δικαιοσύνης η σκηνή∙ την καλοσύνη που έγνεφε
να πλησιάσουν τα βουνά βρήκα μέσα στα μάτια σου.
Βρήκα την αιωνιότητα του ήλιου ανανεωμένη.
Τη χλόη να φέγγει των αρνιών τα πόδια. Την αυγή
να βάφει το άσπρο τους μαλλί. Στ’ άσπρα σαν την ειρήνη
ντυμένη τη μητέρα μου βρήκα μέσα στα μάτια σου.
Αν ήτανε όλα εδώ πιο απλά, όπως η «καληνύχτα»
κ’ η καλημέρα», όπως το φως στα τζάμια την αυγή,
αν ήτανε όλα εδώ πιο απλά, τότε, σ’ αυτόν τον κόσμο,
θε να ’χαμε ένα απέραντο σπίτι. Θε να ’μαστε άγγελοι.
Το αιώνιο μου παράπονο βρήκα μέσα στα μάτια σου.
Αύριο, όταν φύγεις, άνοιξε τα μάτια σου να ιδεί,
να ξέρει ο ήλιος, ο Θεός να ιδεί, όσα με γνώρισαν
όλα να ιδούν στα μάτια σου. Σου αφήνω αυτό που είμαι
να ιδούν ότι έμεινα ο πιστός του ανθρώπου. Την ψυχή μου,
αυτόν τον λαβωμένο Ιησού αφήνω μέσα στα μάτια σου.»
Harding Meyer art
Γκαίτε - Σ’ ένα ζευγάρι μάτια
Όταν γλυκολιγώνεσθε, ολόμαυρά μου μάτια
Γίνονται χίλια θρύμματα οι πύργοι, τα παλάτια
Και τούτος ο παλιότοιχος που την καρδιά μου κλείνει
-Συλλογισθήτε το λοιπόν- μπορεί γερός να μείνει;
Όταν γλυκολιγώνεσθε, ολόμαυρά μου μάτια
Γίνονται χίλια θρύμματα οι πύργοι, τα παλάτια
Και τούτος ο παλιότοιχος που την καρδιά μου κλείνει
-Συλλογισθήτε το λοιπόν- μπορεί γερός να μείνει;
The False Mirror by Rene Magritte
Μ.Γκανάς - Λιανοτράγουδο
Όταν στα μάτια σε κοιτώ
δε θέλω να τα κλείνεις,
γίνεσαι νύχτα βροχερή
κι απ’ έξω με αφήνεις.
Εγώ τον πόνο τον βαστώ
την πίκρα την αντέχω,
κλαίω γιατί σε ξέχασα
και όχι που δε σ’ έχω.
Τα μάτια τα ψιχαλιστά
βουρκώνουν μα δεν κλαίνε
και τα πολλά τους μυστικά
τα κρύβουν, δεν τα λένε.
Καλύτερα που δε μιλάς
τα λόγια μας ξεχνιούνται
όσα ποτέ δεν είπαμε
αυτά δε λησμονιούνται.
Τα μάτια σου τα καστανά
άλλα να μην κοιτάξουν
φοβάμαι μην ξενιτευτούν
και πάνε αλλού να κλάψουν.
Όταν στα μάτια σε κοιτώ
δε θέλω να τα κλείνεις,
γίνεσαι νύχτα βροχερή
κι απ’ έξω με αφήνεις.
Εγώ τον πόνο τον βαστώ
την πίκρα την αντέχω,
κλαίω γιατί σε ξέχασα
και όχι που δε σ’ έχω.
Τα μάτια τα ψιχαλιστά
βουρκώνουν μα δεν κλαίνε
και τα πολλά τους μυστικά
τα κρύβουν, δεν τα λένε.
Καλύτερα που δε μιλάς
τα λόγια μας ξεχνιούνται
όσα ποτέ δεν είπαμε
αυτά δε λησμονιούνται.
Τα μάτια σου τα καστανά
άλλα να μην κοιτάξουν
φοβάμαι μην ξενιτευτούν
και πάνε αλλού να κλάψουν.
Sad Eyes painting by paintedmonke
Μιχάλης Γκανάς - Σ’είδαν τα μου
Αύγουστος λέγανε πως ήτανε
κι έβρεχε όλη την δευτέρα
ποιος ήταν που ’πλένε την μέρα.
Κορίτσι πράμα κι είχες μάτια μου
στομώσει όλα τα γινάτια μου
κοίταζες κι έλαμπαν οι δρόμοι
λάμπαν εργάτες κι αστυνόμοι.
Άχαρα φαίνονταν τα χρόνια μου
και τα τριμμένα παντελόνια μου
έπεφταν γύρω μου σαν λέπια
και μ’έντυνες αστροπελέκια.
Τώρα τα ρίχνω καταπάνω μου
μ’ όλο το άχτι του παράνομου
δίχως να σου τάξω γάμο
βιάστηκα λίγο να τον κάμω.
Άχαρα φαίνονταν τα χρόνια μου
και τα τριμμένα παντελόνια μου
έπεφταν γύρω μου σαν λέπια
και μ’ έντυνες αστροπελέκια.
Τώρα τα ρίχνω καταπάνω μου
μ’ όλο το άχτι του παράνομου
δίχως να σου τάξω γάμο
βιάστηκα λίγο να τον κάμω.
Σ’ είδαν τα μάτια μου και σ’ είπανε
Αύγουστος λέγανε πως ήτανε
κ’έβρεχε όλη την δευτέρα
ποιος ήταν που ’πλένε την μέρα.
Mysterious Eyes Artwork By Yonatan Wondwosen
Μάταια κυνήγησα τα μάτια που ονειρεύονται στους άλλους τόπους.
Πολλές φορές βρήκα την άκρη μα όσες τη βρήκα χάθηκα μαζί της.
Είχαμε μια παρέα κάποτε τα πάντα είχαμε και τίποτα δεν είχαμε
ανάμεσα στα πλούσια δάχτυλά μας είχαμε φτωχά τσιγάρα
Τσιγάρα
Artist Alexey Kuchinsky
Οδυσσέας Ελύτης, [Έρμα ‘ν’ τα μάτια]
ΑΛΛ' ΑΚΑΤΑΝΟΗΤΑ ΔΕΝ
ακούει κανένας. Πάει
ψηλά ολοένα καιούμενο του Παραδείσου το πουλί. Κι όλες
οι Παναγίες οι ασημένιες, τίποτε. Αλλού γυρίστηκε η
φωνή και αθαυματούργητα έμειναν τα μάτια.
Έρμα 'ν' τα μάτια
Ένας κι εγώ στους χιλιάδες ανάμεσα φονιάδες πάω τους
αθώους κι ανίσχυρους. Τυλίγομαι το αρχαίο ρούχο και τα
πέτρινα πάλι κατεβαίνω σκαλοπάτια καλώντας και ξορκίζοντας
Έρμα 'ν' τα μάτια, που καλείς
Αιώνες τώρα πάνω από τα γαλάζια ηφαίστεια. Μακριά
στο σώμα και μακριά στο χώμα που πατώ πήγα να βρω ποιος είμαι.
Τις μικρές ευτυχίες και τ' αδόκητα συνα-
παντήματα θησαύρισα, και να με: ανήμπορος να μάθω τι
δίνω, τι μού δίνουν και περισσεύει το άδικο
Χρυσέ ζωής αέρα...
( Ο μικρός ναυτίλος)
Εμείς τη λέμε τη ζωή την πιάνουμε απ΄ τα χέρια
Κοιτάζουμε τα μάτια της που μας ξανακοιτάζουν
Κι αν είναι αυτό που μας μεθάει μαγνήτης, το γνωρίζουμε
Κι αν είναι αυτό που μας πονάει κακό, τόχουμε νιώσει
Εμείς τη λέμε τη ζωή, πηγαίνουμε μπροστά
Και χαιρετούμε τα πουλιά της που μισεύουνε.
Είμαστε από καλή γενιά.
Ήλιος ο Πρώτος
Κ. Π. Καβάφης - Γκρίζα
Κυττάζοντας ένα οπάλλιο μισό γκρίζο
θυμήθηκα δυο ωραία γκρίζα μάτια
που είδα· θάναι είκοσι χρόνια πρίν ….
…………………………………………………………….
Για έναν μήνα αγαπηθήκαμε.
Έπειτα έφυγε, θαρρώ στην Σμύρνη,
για να εργασθεί εκεί, και πια δεν ιδωθήκαμε.
Θ’ ασχήμισαν — αν ζει — τα γκρίζα μάτια·
θα χάλασε τ’ ωραίο πρόσωπο.
Μνήμη μου, φύλαξέ τα συ ως ήσαν.
Και, μνήμη, ό,τι μπορείς από τον έρωτά μου αυτόν,
ό,τι μπορείς φέρε με πίσω απόψε.
Δεν τα ηύρα πια ξανά — τα τόσο γρήγορα χαμένα….
τα ποιητικά τα μάτια, το χλωμό
το πρόσωπο…. στο νύχτωμα του δρόμου….
Δεν τα ηύρα πια — τ’ αποκτηθέντα κατά τύχην όλως,
που έτσι εύκολα παραίτησα•
και που κατόπι με αγωνίαν ήθελα.
Τα ποιητικά τα μάτια, το χλωμό το πρόσωπο,
τα χείλη εκείνα δεν τα ηύρα πια.
ΚΛΕΙΤΟΣ ΚΥΡΟΥ(απόσπασμα)
Θα ξαναγυρίσουμε
Oταν οι ελιές θα ντύνουν στο χρυσάφι τα γέρικα όνειρά τους
Oταν τα μελτέμια θα κινούν να χαϊδέψουν τις εφήμερες πεζολογίες του νησιού
Oταν δυο μάτια σκοπελίτικα θα φωτιστούν απ’ τη χαρά του γυρισμού
Τούτο το καλοκαίρι είτε το άλλο που θα ‘ρθει
Δεν έχει σημασία πότε
Μαρία Λαμπράκη { Ο Παράδεισος είναι στα μάτια...}
-Να με κοιτάς (είπες)
-Να κάθεσαι και να με κοιτάς-Τι θέλεις να δω;
Ο Παράδεισος είναι στα μάτια...
...Αυτό έκανα..
Κι έγιναν άξαφνα/ λίμνες τα μάτια σου
/που μέσα τους καθρεπτίζονται/
όλες οι αισθήσεις μου/ παραδομένες..
Δάγκωσα το μήλο της ''αμαρτίας''
και χάρηκα την ''πτώση'' μου....
Τώρα ξέρω τι σημαίνει
έκπτωτος άγγελος
Μα, δε φοβάμαι ...
Ο δικός μου Παράδεισος
είναι στα μάτια σου.
Σ' αυτό τον παράδεισο χάθηκα/
κι άνθισαν μέσα μου,
οι κήποι /της Βαβυλώνας
Τάσος Λειβαδίτης
i.Θα θυμᾶμαι πάντα τα μάτια σου, φλογερά και μεγάλα,
σα δύο νύχτες ἔρωτα, μες στον ἐμφύλιο πόλεμο
ρούσες γαλανομάτες
Όλες φιλί μου δώσανε η μια δε μου το δίνει
πολύ καημό μ’ αφήνει
Όταν τη βλέπω κι έρχεται απ’ το μεγάλο δρόμο
μαραίνομαι και λειώνω
Μου `βαλε πόνο στη καρδιά και δεν μπορώ να γιάνω
θα πέσω να πεθάνω
Θα πάρω την απόφαση να πάω στο χωριό της
στο σπίτι το δικό της
Και θα το πω στη μάνα της γαμπρό της να με κάνει
ν’ αλλάξουμε στεφάνι
Δυο μαύρα μάτια αγαπώ'
Δυο μαύρα μάτια αγαπώ
Σε ποιονε Χρύσω να το πω.
Μια βλαχοπούλα αγαπώ
πόχει του βουνού τη χάρη
και τη λάμψη απ’ το φεγγάρι.
Δυο μαύρα μάτια αγαπώ
σταμάτα ήλιε να στο πω.
Ήλιε μια κόρη λαχταρώ
με δυο χείλη φλογισμένα
πιο θερμά και από σένα.
Δυο μαύρα μάτια αγαπώ
το έμαθε όλο το χωριό
κι απ’ την πλατεία σαν περνώ
οι λεβέντες με καμάρι
λένε μπράβο παλληκάρι
Ξύπνα περδικομάτα
Ξύπνα περδικομάτα μου μωρέ,
κι `ρθα στο μαχαλά σου.
Χρυσά στολίδια σου `φερα μωρέ,
να πλέξεις στα μαλλιά σου.
Κι αν ήρθες καλοσώρισες μωρέ,
ας έκανες και κόπο.
Ήρθες και μας ομόρφυνες μωρέ,
τον άσχημο τον τόπο.
Δεν το `ξερα λεβέντη μου μωρέ,
πως ήρθε η αφεντιά σου.
Να πεταχτώ σαν πέρδικα μωρέ,
να `ρθω στην αγκαλιά σου.
Νάζια σου κάνω μάτια μου,
και να με συμπαθήσεις.
Το ακρινό παράθυρο,
απόψε μην το κλείσεις.
Κι αλλη μια χάρη σου ζητώ,
θα σε παρακαλέσω.
Στίχοι: Παραδοσιακό
Μουσική: Παραδοσιακό
1. Τάκης Καρναβάς
2. Βούλα Πάλλα
Μαύρα μά , καλέ κοντούλα,
μαύρα μάτια στο ποτήρι.
Μαύρα μάτια στο ποτήρι,
γαλανά στο παραθύρι.
Δώσ’ μου τα, καλέ κοντούλα,
δώσ’ μου τα να τ’ αγοράσω.
Δώσ’ μου τα να τ’ αγοράσω
κι ό,τι έχω ας το χάσω.
Δεν πουλιό , μωρέ λεβέντη,
δεν πουλιόνται αυτά με γρόσια
Δεν πουλιόνται αυτά με γρόσια,
μ’ εκατό και με διακόσα.
Θα τα δώ , μωρέ λεβέντη,
θα τα δώσω στον καλό μου
Θα τα δώσω στον καλό μου
και στον αγαπητικό μου.
Eκφράσεις με μάτια
άνοιξε τα μάτια σου : δες την πραγματικότητα, ξύπνα
βγάζω τα μάτια μου μόνος μου : με τα λάθη μου προκαλώ την καταστροφή μου
για τα μάτια (του κόσμου) : για να τηρηθούν τα προσχήματα
για τα μάτια σου μόνο : μόνο για χάρη σου
γυαλίζει το μάτι μου : έχω την όψη τρελού
γύρισε το μάτι μου : θύμωσα, εκνευρίστηκα, βγήκα εκτός εαυτού
δε μου γεμίζει το μάτι : δε μου φαίνεται ικανός, δε μου εμπνέει εμπιστοσύνη
έκανα μαύρα μάτια : πέρασε καιρός από τότε που...
έχω μάτι : έχω την ικανότητα να διακρίνω κάτι που δεν είναι προφανές
έχω τα μάτια μου δεκατέσσερα : προσέχω πάρα πολύ
έχω στο μάτι : εποφθαλμιώ
κάνω τα γλυκά μάτια : φλερτάρω
κάνω τα στραβά μάτια : κάνω πως δεν βλέπω ή πως δεν καταλαβαίνω
κλείνω τα μάτια μου : αδιαφορώ ή πεθαίνω
κόβει το μάτι του : είναι παρατηρητικός
με γυμνό μάτι : χωρίς οπτικό βοήθημα
με μισό μάτι : χωρίς συμπάθεια
με το μάτι : υπολογισμός χωρίς μέτρηση
μου άνοιξε τα μάτια : μου έδειξε το σωστό
μου χτύπησε στο μάτι : τράβηξε την προσοχή μου
μπαίνω στο μάτι κάποιου : ενοχλώ κάποιον ή τον κάνω να ζηλέψει
παίρνω τα μάτια μου (ή τον ομματιών μου) και φεύγω : αποχωρώ απογοητευμένος
ρίχνω στάχτη στα μάτια : αποπροσανατολίζω
στο μάτι του κυκλώνα : στο επίκεντρο της καταστροφής
τα μάτια σου τέσσερα/δεκατέσσερα : πρόσεξε!
το είδα με τα μάτια μου : ήμουν αυτόπτης μάρτυρας, ήμουν παρών όταν έγινε
το έχει σαν τα μάτια του : το προσέχει πολύ
το κακό μάτι : το βάσκανο και η ζήλια
τον έχω πάρει με κακό μάτι : τον έχω αντιπαθήσει
φάτε μάτια ψάρια (και κοιλιά περίδρομο) : χόρτασε με το μάτι αυτό που δεν μπορείς να αποκτήσεις
Βάλι, ο πιο τραγικός πίνακας που έκλεψαν οι Ναζί από Εβραίους
Μην τα φιλάς τα μάτια μου
Στίχοι: Άκης Πάνου Μουσική: Άκης Πάνου Ερμηνεία: Γρηγόρης Μπιθικώτσης Τον έρωτα φαρμάκωσε η μιζέρια Κομμάτιασε η φτώχεια την καρδιά Δεν ήρθανε για μας τα καλοκαίρια και έγινε η ζωή τόσο βαριά Θα κλείσω τα μάτια θ' απλώσω τα χέρια μακριά από τη φτώχεια μακριά απ΄τη μιζέρια θα πάρω την στράτα και εγώ τη μεγάλη θα κλείσω τα μάτια και όπου με βγάλει Πού να βρεθεί ντροπή να με κρατήσει στη λάσπη και στην ξύλινη σκεπή τη φτώχεια που μας έχει γονατίσει τη νιώθω μεγαλύτερη ντροπή Θα κλείσω τα μάτια θ' απλώσω τα χέρια μακρυά από τη φτώχεια μακρυά απ΄τη μιζέρια θα πάρω την στράτα και εγώ τη μεγάλη θα κλείσω τα μάτια και όπου με βγάλει **** Οι στίχοι αυτοί λογοκρίθηκαν καθώς θεωρήθηκαν κομμουνιστικού περιεχομένου. Στη συνέχεια το τραγούδι με παραλλαγμένους στίχους θα ερμηνευθεί από την Βίκυ Μοσχολιού.
Στίχοι & μουσική: Άκης Πάνου. Μπουζούκι: Γιώργος Τσιμπίδης. Πρώτη εκτέλεση: Βίκυ Μοσχολιού, δίσκος 45 στροφών, 1971. Το τραγούδι είχε ηχογραφηθεί παλιότερα (1967), με άλλους στίχους με τον Γρηγόρη Μπιθικώτση και τη Χαρούλα Λαμπράκη, λογοκρίθηκε από τη δικτατορία και ξανακυκλοφόρησε το 1971 με τη μορφή που έγινε περισσότερο γνωστό. http://www.youtube.com/watch?v=np1Na0... Σε πότισα το πιο γλυκό μου δάκρυ με πότισες τον πιο γλυκό καημό σε άγγιξα στου ονείρου μου την άκρη και στράγγιξα τον πρώτο στεναγμό. Θα κλείσω τα μάτια θ' απλώσεις τα χέρια να βρουν να φωλιάσουν λευκά περιστέρια αγάπη μου πρώτη αγάπη μεγάλη θα κλείσω τα μάτια κι όπου με βγάλει. Λαχτάρησα ζωή απ' τη ζωή σου λαχτάρησες το φως του αυγερινού στα σύννεφα περπάτησα μαζί σου κι ανοίξανε οι πόρτες τ' ουρανού. Θα κλείσω τα μάτια θ' απλώσεις τα χέρια να βρουν να φωλιάσουν λευκά περιστέρια αγάπη μου πρώτη αγάπη μεγάλη θα κλείσω τα μάτια κι όπου με βγάλει.
Μάτια μου μεγάλα
Ερμηνεία: Ανδρεάτος Γεράσιμος Μουσική: Παπαδημητρίου Δημήτρης Στίχοι: Γκανάς Μιχάλης Στα ίδια μέρη θα ξαναβρεθούμε Τα χέρια θα περάσουμε στους ώμους Παλιά τραγούδια για να θυμηθούμε Ονόματα και βλέμματα και δρόμους Χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια Που θυμάσαι και θυμάμαι Τίποτα δεν χάθηκε ακόμα Όσο ζούμε και πονάμε Χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια Μόνο τρόπο να κοιτάνε Κι αν αλλάξαν οι φίλοι μας λιγάκι Αλλάξαμε και μεις με τη σειρά μας Χαθήκαμε μια νύχτα στο Παγκράτι Αλλά βλεπόμαστε στα όνειρά μας
I've been watching you
For some time
Can't stop staring
At those oceans eyes
Burning cities
And napalm skies
Fifteen flares inside those ocean eyes
Yours ocean eyes
No fair
You really know how to make me cry
When you gimme those ocean eyes
I'm scared
I've never fallen from quite this high
Falling into your ocean eyes
Those ocean eyes
I've been walking through
A world gone blind
Can't stop thinking of your diamond mind
Careful creature
Made friends with time
He left her lonely with a diamond mind
And those ocean eyes
No fair
You really know how to make me cry
When you gimme those ocean eyes
I'm scared
I've never fallen from quite this high
Falling into your ocean eyes
Those ocean eyes
No fair
You really know how to make me cry
When you gimme those ocean eyes
I'm scared
I've never fallen from quite this high
Falling into your ocean eyes
Those ocean eyes
[Verse 1]
Sailing down behind the sun
Waiting for my prince to come
Praying for the healing rain
To restore my soul again
Just a toerag on the run
How did I get here?
What have I done?
When will all my hopes arise?
How will I know him?
[Chorus]
When I look in my father's eyes
My father's eyes
When I look in my father's eyes
My father's eyes
[Verse 2]
Then the light begins to shine
And I hear those ancient lullabies
And as I watch this seedling grow
Feel my heart start to overflow
Where do I find the words to say?
How do I teach him?
What do we play?
Bit by bit, I've realized
That's when I need them
πηγές
https://itzikas.wordpress.com/
https://pyroessa-artemusica.blogspot.com/
https://www.e-dromos.gr/
http://users.uoa.gr/
http://www.palmografos.com/
http://www.kavafis.gr/
http://eimaistahaimou.blogspot.com/
http://apenadi.blogspot.com/
http://dromoilogotexnias.blogspot.com/
https://genius.com/
παντήματα θησαύρισα, και να με: ανήμπορος να μάθω τι
δίνω, τι μού δίνουν και περισσεύει το άδικο
Χρυσέ ζωής αέρα...
( Ο μικρός ναυτίλος)
Amedeo Modigliani
Ο. ΕΛΥΤΗΣΕμείς τη λέμε τη ζωή την πιάνουμε απ΄ τα χέρια
Κοιτάζουμε τα μάτια της που μας ξανακοιτάζουν
Κι αν είναι αυτό που μας μεθάει μαγνήτης, το γνωρίζουμε
Κι αν είναι αυτό που μας πονάει κακό, τόχουμε νιώσει
Εμείς τη λέμε τη ζωή, πηγαίνουμε μπροστά
Και χαιρετούμε τα πουλιά της που μισεύουνε.
Είμαστε από καλή γενιά.
Ήλιος ο Πρώτος
Amedeo Modigliani | Girl with Blue Eyes
Κ. Π. Καβάφης - Γκρίζα
Κυττάζοντας ένα οπάλλιο μισό γκρίζο
θυμήθηκα δυο ωραία γκρίζα μάτια
που είδα· θάναι είκοσι χρόνια πρίν ….
…………………………………………………………….
Για έναν μήνα αγαπηθήκαμε.
Έπειτα έφυγε, θαρρώ στην Σμύρνη,
για να εργασθεί εκεί, και πια δεν ιδωθήκαμε.
Θ’ ασχήμισαν — αν ζει — τα γκρίζα μάτια·
θα χάλασε τ’ ωραίο πρόσωπο.
Μνήμη μου, φύλαξέ τα συ ως ήσαν.
Και, μνήμη, ό,τι μπορείς από τον έρωτά μου αυτόν,
ό,τι μπορείς φέρε με πίσω απόψε.
Head of a Young Blonde Girl with Blue Eyes - Jean Auguste Dominique Ingres
Κ. Π. Καβάφης - Μέρες του 1903Δεν τα ηύρα πια ξανά — τα τόσο γρήγορα χαμένα….
τα ποιητικά τα μάτια, το χλωμό
το πρόσωπο…. στο νύχτωμα του δρόμου….
Δεν τα ηύρα πια — τ’ αποκτηθέντα κατά τύχην όλως,
που έτσι εύκολα παραίτησα•
και που κατόπι με αγωνίαν ήθελα.
Τα ποιητικά τα μάτια, το χλωμό το πρόσωπο,
τα χείλη εκείνα δεν τα ηύρα πια.
Girl with Blue Eyes by Stanisław Wyspiański
ΚΛΕΙΤΟΣ ΚΥΡΟΥ(απόσπασμα)
Θα ξαναγυρίσουμε
Oταν οι ελιές θα ντύνουν στο χρυσάφι τα γέρικα όνειρά τους
Oταν τα μελτέμια θα κινούν να χαϊδέψουν τις εφήμερες πεζολογίες του νησιού
Oταν δυο μάτια σκοπελίτικα θα φωτιστούν απ’ τη χαρά του γυρισμού
Τούτο το καλοκαίρι είτε το άλλο που θα ‘ρθει
Δεν έχει σημασία πότε
Detail, Agnolo Bronzino, Portrait of Eleonora of Toledo with her son Giovanni
Μαρία Λαμπράκη { Ο Παράδεισος είναι στα μάτια...}
-Να με κοιτάς (είπες)
-Να κάθεσαι και να με κοιτάς-Τι θέλεις να δω;
Ο Παράδεισος είναι στα μάτια...
...Αυτό έκανα..
Κι έγιναν άξαφνα/ λίμνες τα μάτια σου
/που μέσα τους καθρεπτίζονται/
όλες οι αισθήσεις μου/ παραδομένες..
Δάγκωσα το μήλο της ''αμαρτίας''
και χάρηκα την ''πτώση'' μου....
Τώρα ξέρω τι σημαίνει
έκπτωτος άγγελος
Μα, δε φοβάμαι ...
Ο δικός μου Παράδεισος
είναι στα μάτια σου.
Σ' αυτό τον παράδεισο χάθηκα/
κι άνθισαν μέσα μου,
οι κήποι /της Βαβυλώνας
Konstantin Makovsky - Portrait of the Girl with a Blue Ribbon in a Hair
Τάσος Λειβαδίτης
i.Θα θυμᾶμαι πάντα τα μάτια σου, φλογερά και μεγάλα,
σα δύο νύχτες ἔρωτα, μες στον ἐμφύλιο πόλεμο
ii.…και τα μάτια σου βουρκώνουν, θαμπωμένα ξαφνικά
ἀπό τους παλιούς λησμονημένους θεούς και τις παντοδύναμες
παιδικές εὐπιστίες…
iii. Συχώρα μέ, ἀγάπη μου, που ζοῦσα πριν να σε γνωρίσω.
Μισῶ τα μάτια μου που πια δεν καθρεφτίζουν το χαμόγελό σου
ἀπό τους παλιούς λησμονημένους θεούς και τις παντοδύναμες
παιδικές εὐπιστίες…
iii. Συχώρα μέ, ἀγάπη μου, που ζοῦσα πριν να σε γνωρίσω.
Μισῶ τα μάτια μου που πια δεν καθρεφτίζουν το χαμόγελό σου
Daughter of the Hive by Lea Bradovich (American, 1955)
Τόλης Νικηφόρου - εκστατικά
σιγή
απέραντη σιγή
σαν από θάλασσα βαθιά
πολύ βαθιά
σιγή με λάμψεις
που συνθέτουν φως
ένα άλλο φως
πιο μαγικό
εκστατικό
μια νύχτα κι έναν ουρανό
μια δίψα
σιγή
που εκπέμπει μουσικές
που πλημμυρίζει χρώματα
κι όλα είναι απλά
μεθυστικά
όλα είναι τώρα
και ύστερα
και πριν
και πάντα
τα μάτια σου
Μαχμούντ Νταρουίς - Ρίτα
Ένα όπλο χώρισε τις ματιές μας
Τη Ρίτα αν γνωρίζει κανείς
γονατίζει και προσεύχεται για τα μελί της μάτια.
πόσο θυμάμαι όταν φίλησα τη Ρίτα σαν ήταν μικρή
Και θυμάμαι πως κρεμάστηκε πάνω μου
Η όμορφη μικρή γέμησε την αγγαλιά μου
Και θυμάμαι τη Ρίτα όπως θυμάται το σπουργίτι τη φωλιά του
Aχ Ρίτα αχ Ρίτα
Τι πήρε τα μάτια μου
Μακρυά από τα δικά σου
Εκτός από δύο μυστικά
Και τα μελί σου μάτια
Πρόβαλε το όπλο
Μια φορά κι έναν καιρό ω σιωπή της νύκτας
Το φεγγάρι μου έδιωξε μακριά
Το πρωί
Τα μελί της μάτια.
Cesare Pavese, «Ο θάνατος θα ‘ρθει και θα ‘χει τα μάτια σου»
(Verrà la morte e avrà i tuoi occhi)…
«Ο θάνατος θα ‘ρθει και θα ‘χει τα μάτια σου –
αυτός ο θάνατος που μας συντροφεύει
απ’ το πρωί ως το βράδυ, άγρυπνος
κρυφός, σαν μια παλιά τύψη
ή μια παράλογη συνήθεια. Τα μάτια σου
θα ‘ναι μια άδεια λέξη,
κραυγή που έσβησε, σιωπή.
Έτσι τα βλέπεις κάθε πρωινό
όταν μονάχη σκύβεις
στον καθρέφτη. Ω αγαπημένη ελπίδα,
αυτή τη μέρα θα μάθουμε κι εμείς
πως είσαι η ζωή κι είσαι το τίποτα.
Για όλους ο θάνατος έχει ένα βλέμμα.
Ο θάνατος θα ‘ρθει και θα ‘χει τα μάτια σου.
Θα ‘ναι σαν ν’ αφήνεις μια συνήθεια,
Σαν ν’ αντικρίζεις μέσα στον καθρέφτη
να αναδύεται ένα πρόσωπο νεκρό,
σαν ν’ ακούς ένα κλεισμένο στόμα.
Θα κατέβουμε στην άβυσσο βουβοί. »
(Τσέζαρε Παβέζε, Τα ποιήματα, εκδ. PRINTA)
Μαρία Πολυδούρη [ΚΑΙ ΣΤΑΘΗΚΑ ΜΠΡΟΣΤΑ…]
«…………………………………………………………………
Και στάθηκα μπροστά σε δύο μάτια με δίχως ταίρια,
ὡραῖα σα λωτολούλουδα, μάτια νοσταλγικά,
που μοῦ μηνοῦσαν την αὐγή, μα ὠιμένα ἦταν ἀστέρια
που μοῦ εἶχαν ρίξει λίγο φῶς κι᾿ αὐτό διαβατικά.»
Τζελαλαντίν Ρουμί - Ο αγαπημένος
....τα μάτια μου βλέπουν
Μόνο το πρόσωπο του Αγαπημένου.
Τι υπέροχη θωριά!
Για τη θωριά του αυτή είναι Αγαπημένος
Αλλά γιατί να ξεχωρίζω;
Ο Αγαπημένος βρίσκεται μες στη θωριά
Και η θωριά μες στον αγαπημένο
Δίχως να κοιτάζω
Μπορώ και βλέπω τα πάντα μέσα μου
Τα μάτια μου είναι άχρηστα
Τώρα που μπορώ να δω
Ολόκληρο τον κόσμο
Με τα δικά Του μάτια…
Γιώργος Σαραντάρης - Μιλώ....
Μιλῶ γιατί ὑπάρχει ἕνας ουρανός που με ἀκούει
Μιλῶ γιατί μιλοῦν τα μάτια σου
Και δεν ὑπάρχει θάλασσα δεν ὑπάρχει χώρα
Ὅπου τα μάτια σου δε μιλοῦν
Τα μάτια σου μιλοῦν ἐγώ χορεύω
Λίγη δροσιά μιλοῦν κι ἐγώ χορεύω
Λίγη χλόη πατοῦν τα πόδια μου
Ὁ ἄνεμος φυσᾶ πού μᾶς ἀκούει
Μίλτος Σαχτούρης
i..Κύματα Κυριακῆς τα μάτια μου
κύματα μοναξιᾶς τα χέρια μου
τρίζουν ἀπό ὕπνο ἀθῷο
τα δόντια μέσα στην καρδιά μου
ii Ὅταν κλείνω τα μάτια
ξεκινάει ἀπό μακριά
ἡ ἀγαπημένη ἔρχεται
και με κοιτάζει
ὅταν σβήνω το φῶς
ἔρχεται ὁ θάνατος και
μοῦ φιλᾶ τα χέρια.
i. Αγέραστο το βλέμμα της αθωότητας
κάποιων αγνών ανθρώπων
είναι στιγμές που σκέπτομαι πως είναι το βλέμμα του θεού
που προσμετρά της ύπαρξης μας το εγωιστικό ταξίδι
✦✦✦✦
ii. Πως με τρομάζει η σιωπή στα μάτια που βαλτώνει
που μέσα τους ναυάγησαν όνειρα και ελπίδες
θρύψαλα μιας ζωής που αθρήνητα
σκορπίστηκαν στον χρόνο
Πρόσωπα λέξεις αγγίγματα φιλιά
σε άνυδρη μνήμης γη σπαρμένα
προστρέχετε ικέτες τραγικοί στη νοσταλγία
για ένα δάκρυ της ψυχής εξιλαστήριο
την ένοχη σιωπή μου να λυτρώσετε
Αργύρης Χιόνης
i Βλέφαρα δεν έχουνε τα μάτια μας
Κοιτάμε κοιτάμε αδιάκοπα κοιτάμε
Ακόμα κι όταν τίποτα δεν βλέπουμε
ii Αργά αργά κι ανώδυνα τι το ’θελα
Τα μάτια να σηκώνω προς τον ήλιο
Με κέρινο μυαλό να κάνω όνειρα φωτιάς
Αυτά τα μάτια Δήμο μ’ τα όμορφα
Αυτά τα μάτια Δήμο μ’ τα όμορφα
τα φρύδια σ’ τα γραμμένα, γεια σ’ αγάπη μ’ γεια σου
τα φρύδια σ’ τα γραμμένα, σε κλαίν τα μάτια μου
Αυτά με κάνουν Δήμο μ’ κι αρρωστώ
με κάνουν και πεθαίνω, γεια σ’ αγάπη μ’ γεια σου
με κάνουν και πεθαίνω, σε κλαίν τα μάτια μου
Για πάρε Δήμο μ’ το σπαθάκι σου
και κόψε το λαιμό μου, γεια σ’ αγάπη μ’ γεια σου
και κόψε το λαιμό μου, σε κλαίν τα μάτια μου
Για μάσε Δήμο μ’ και το αίμα μου
σ’ ένα χρυσό μαντήλι, γεια σ’ αγάπη μ’ γεια σου
σ’ ένα χρυσό μαντήλι, σε κλαίν τα μάτια μου
Και σύρ’ το Δήμο μ’ στα εννιά χωριά
στα δέκα βιλαέτια, γεια σ’ αγάπη μ’ γεια σου
στα δέκα βιλαέτια, σε κλαίν τα μάτια μου
Κι αν σε ρωτήσουν Δήμο μ’ τι έχεις αυτού;
το αίμα της αγάπης, γεια σ’ αγάπη μ’ γεια σου
το αίμα της αγάπης, σε κλαίν τα μάτια μου
σιγή
απέραντη σιγή
σαν από θάλασσα βαθιά
πολύ βαθιά
σιγή με λάμψεις
που συνθέτουν φως
ένα άλλο φως
πιο μαγικό
εκστατικό
μια νύχτα κι έναν ουρανό
μια δίψα
σιγή
που εκπέμπει μουσικές
που πλημμυρίζει χρώματα
κι όλα είναι απλά
μεθυστικά
όλα είναι τώρα
και ύστερα
και πριν
και πάντα
τα μάτια σου
Henri Matisse - Portrait of Madame Matisse.
Μαχμούντ Νταρουίς - Ρίτα
Ένα όπλο χώρισε τις ματιές μας
Τη Ρίτα αν γνωρίζει κανείς
γονατίζει και προσεύχεται για τα μελί της μάτια.
πόσο θυμάμαι όταν φίλησα τη Ρίτα σαν ήταν μικρή
Και θυμάμαι πως κρεμάστηκε πάνω μου
Η όμορφη μικρή γέμησε την αγγαλιά μου
Και θυμάμαι τη Ρίτα όπως θυμάται το σπουργίτι τη φωλιά του
Aχ Ρίτα αχ Ρίτα
Τι πήρε τα μάτια μου
Μακρυά από τα δικά σου
Εκτός από δύο μυστικά
Και τα μελί σου μάτια
Πρόβαλε το όπλο
Μια φορά κι έναν καιρό ω σιωπή της νύκτας
Το φεγγάρι μου έδιωξε μακριά
Το πρωί
Τα μελί της μάτια.
Henri Matisse, The Blue Eyes, 1934
Cesare Pavese, «Ο θάνατος θα ‘ρθει και θα ‘χει τα μάτια σου»
(Verrà la morte e avrà i tuoi occhi)…
«Ο θάνατος θα ‘ρθει και θα ‘χει τα μάτια σου –
αυτός ο θάνατος που μας συντροφεύει
απ’ το πρωί ως το βράδυ, άγρυπνος
κρυφός, σαν μια παλιά τύψη
ή μια παράλογη συνήθεια. Τα μάτια σου
θα ‘ναι μια άδεια λέξη,
κραυγή που έσβησε, σιωπή.
Έτσι τα βλέπεις κάθε πρωινό
όταν μονάχη σκύβεις
στον καθρέφτη. Ω αγαπημένη ελπίδα,
αυτή τη μέρα θα μάθουμε κι εμείς
πως είσαι η ζωή κι είσαι το τίποτα.
Για όλους ο θάνατος έχει ένα βλέμμα.
Ο θάνατος θα ‘ρθει και θα ‘χει τα μάτια σου.
Θα ‘ναι σαν ν’ αφήνεις μια συνήθεια,
Σαν ν’ αντικρίζεις μέσα στον καθρέφτη
να αναδύεται ένα πρόσωπο νεκρό,
σαν ν’ ακούς ένα κλεισμένο στόμα.
Θα κατέβουμε στην άβυσσο βουβοί. »
(Τσέζαρε Παβέζε, Τα ποιήματα, εκδ. PRINTA)
Fajar P. Domingo art
Μαρία Πολυδούρη [ΚΑΙ ΣΤΑΘΗΚΑ ΜΠΡΟΣΤΑ…]
«…………………………………………………………………
Και στάθηκα μπροστά σε δύο μάτια με δίχως ταίρια,
ὡραῖα σα λωτολούλουδα, μάτια νοσταλγικά,
που μοῦ μηνοῦσαν την αὐγή, μα ὠιμένα ἦταν ἀστέρια
που μοῦ εἶχαν ρίξει λίγο φῶς κι᾿ αὐτό διαβατικά.»
Pablo Picasso
Τζελαλαντίν Ρουμί - Ο αγαπημένος
....τα μάτια μου βλέπουν
Μόνο το πρόσωπο του Αγαπημένου.
Τι υπέροχη θωριά!
Για τη θωριά του αυτή είναι Αγαπημένος
Αλλά γιατί να ξεχωρίζω;
Ο Αγαπημένος βρίσκεται μες στη θωριά
Και η θωριά μες στον αγαπημένο
Δίχως να κοιτάζω
Μπορώ και βλέπω τα πάντα μέσα μου
Τα μάτια μου είναι άχρηστα
Τώρα που μπορώ να δω
Ολόκληρο τον κόσμο
Με τα δικά Του μάτια…
Woman with Blue Eyes, 1908 by Kees van Dongen.
Γιώργος Σαραντάρης - Μιλώ....
Μιλῶ γιατί ὑπάρχει ἕνας ουρανός που με ἀκούει
Μιλῶ γιατί μιλοῦν τα μάτια σου
Και δεν ὑπάρχει θάλασσα δεν ὑπάρχει χώρα
Ὅπου τα μάτια σου δε μιλοῦν
Τα μάτια σου μιλοῦν ἐγώ χορεύω
Λίγη δροσιά μιλοῦν κι ἐγώ χορεύω
Λίγη χλόη πατοῦν τα πόδια μου
Ὁ ἄνεμος φυσᾶ πού μᾶς ἀκούει
The crying boy by Bruno Amadio
Μίλτος Σαχτούρης
i..Κύματα Κυριακῆς τα μάτια μου
κύματα μοναξιᾶς τα χέρια μου
τρίζουν ἀπό ὕπνο ἀθῷο
τα δόντια μέσα στην καρδιά μου
ii Ὅταν κλείνω τα μάτια
ξεκινάει ἀπό μακριά
ἡ ἀγαπημένη ἔρχεται
και με κοιτάζει
ὅταν σβήνω το φῶς
ἔρχεται ὁ θάνατος και
μοῦ φιλᾶ τα χέρια.
The crying boy - Giovanni Bragolin
epikouros sofista - Ατιτλο
i. Αγέραστο το βλέμμα της αθωότητας
κάποιων αγνών ανθρώπων
είναι στιγμές που σκέπτομαι πως είναι το βλέμμα του θεού
που προσμετρά της ύπαρξης μας το εγωιστικό ταξίδι
✦✦✦✦
ii. Πως με τρομάζει η σιωπή στα μάτια που βαλτώνει
που μέσα τους ναυάγησαν όνειρα και ελπίδες
θρύψαλα μιας ζωής που αθρήνητα
σκορπίστηκαν στον χρόνο
Πρόσωπα λέξεις αγγίγματα φιλιά
σε άνυδρη μνήμης γη σπαρμένα
προστρέχετε ικέτες τραγικοί στη νοσταλγία
για ένα δάκρυ της ψυχής εξιλαστήριο
την ένοχη σιωπή μου να λυτρώσετε
Pablo Picasso painting
i Βλέφαρα δεν έχουνε τα μάτια μας
Κοιτάμε κοιτάμε αδιάκοπα κοιτάμε
Ακόμα κι όταν τίποτα δεν βλέπουμε
ii Αργά αργά κι ανώδυνα τι το ’θελα
Τα μάτια να σηκώνω προς τον ήλιο
Με κέρινο μυαλό να κάνω όνειρα φωτιάς
Tony Tasset, The Eye Giant Eyeball in Pritzker Park, Chicago
ΔΗΜΟΤΙΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ
Αυτά τα μάτια Δήμο μ’ τα όμορφα
Αυτά τα μάτια Δήμο μ’ τα όμορφα
τα φρύδια σ’ τα γραμμένα, γεια σ’ αγάπη μ’ γεια σου
τα φρύδια σ’ τα γραμμένα, σε κλαίν τα μάτια μου
Αυτά με κάνουν Δήμο μ’ κι αρρωστώ
με κάνουν και πεθαίνω, γεια σ’ αγάπη μ’ γεια σου
με κάνουν και πεθαίνω, σε κλαίν τα μάτια μου
Για πάρε Δήμο μ’ το σπαθάκι σου
και κόψε το λαιμό μου, γεια σ’ αγάπη μ’ γεια σου
και κόψε το λαιμό μου, σε κλαίν τα μάτια μου
Για μάσε Δήμο μ’ και το αίμα μου
σ’ ένα χρυσό μαντήλι, γεια σ’ αγάπη μ’ γεια σου
σ’ ένα χρυσό μαντήλι, σε κλαίν τα μάτια μου
Και σύρ’ το Δήμο μ’ στα εννιά χωριά
στα δέκα βιλαέτια, γεια σ’ αγάπη μ’ γεια σου
στα δέκα βιλαέτια, σε κλαίν τα μάτια μου
Κι αν σε ρωτήσουν Δήμο μ’ τι έχεις αυτού;
το αίμα της αγάπης, γεια σ’ αγάπη μ’ γεια σου
το αίμα της αγάπης, σε κλαίν τα μάτια μου
fayum portrait
Όλες οι μελαχρινές
Όλες οι μελαχρινές και οι μαυρομάτεςρούσες γαλανομάτες
Όλες φιλί μου δώσανε η μια δε μου το δίνει
πολύ καημό μ’ αφήνει
Όταν τη βλέπω κι έρχεται απ’ το μεγάλο δρόμο
μαραίνομαι και λειώνω
Μου `βαλε πόνο στη καρδιά και δεν μπορώ να γιάνω
θα πέσω να πεθάνω
Θα πάρω την απόφαση να πάω στο χωριό της
στο σπίτι το δικό της
Και θα το πω στη μάνα της γαμπρό της να με κάνει
ν’ αλλάξουμε στεφάνι
fayum portrait
Δυο μαύρα μάτια αγαπώ'
Δυο μαύρα μάτια αγαπώ
Σε ποιονε Χρύσω να το πω.
Μια βλαχοπούλα αγαπώ
πόχει του βουνού τη χάρη
και τη λάμψη απ’ το φεγγάρι.
Δυο μαύρα μάτια αγαπώ
σταμάτα ήλιε να στο πω.
Ήλιε μια κόρη λαχταρώ
με δυο χείλη φλογισμένα
πιο θερμά και από σένα.
Δυο μαύρα μάτια αγαπώ
το έμαθε όλο το χωριό
κι απ’ την πλατεία σαν περνώ
οι λεβέντες με καμάρι
λένε μπράβο παλληκάρι
fayum portrait
Ξύπνα περδικομάτα
Ξύπνα περδικομάτα μου μωρέ,
κι `ρθα στο μαχαλά σου.
Χρυσά στολίδια σου `φερα μωρέ,
να πλέξεις στα μαλλιά σου.
Κι αν ήρθες καλοσώρισες μωρέ,
ας έκανες και κόπο.
Ήρθες και μας ομόρφυνες μωρέ,
τον άσχημο τον τόπο.
Δεν το `ξερα λεβέντη μου μωρέ,
πως ήρθε η αφεντιά σου.
Να πεταχτώ σαν πέρδικα μωρέ,
να `ρθω στην αγκαλιά σου.
Νάζια σου κάνω μάτια μου,
και να με συμπαθήσεις.
Το ακρινό παράθυρο,
απόψε μην το κλείσεις.
Κι αλλη μια χάρη σου ζητώ,
θα σε παρακαλέσω.
Στίχοι: Παραδοσιακό
Μουσική: Παραδοσιακό
1. Τάκης Καρναβάς
2. Βούλα Πάλλα
Μαύρα μά , καλέ κοντούλα,
μαύρα μάτια στο ποτήρι.
Μαύρα μάτια στο ποτήρι,
γαλανά στο παραθύρι.
Δώσ’ μου τα, καλέ κοντούλα,
δώσ’ μου τα να τ’ αγοράσω.
Δώσ’ μου τα να τ’ αγοράσω
κι ό,τι έχω ας το χάσω.
Δεν πουλιό , μωρέ λεβέντη,
δεν πουλιόνται αυτά με γρόσια
Δεν πουλιόνται αυτά με γρόσια,
μ’ εκατό και με διακόσα.
Θα τα δώ , μωρέ λεβέντη,
θα τα δώσω στον καλό μου
Θα τα δώσω στον καλό μου
και στον αγαπητικό μου.
Agnolo Bronzinο
Detail from Christ's Descent into Limbo.
άνοιξε τα μάτια σου : δες την πραγματικότητα, ξύπνα
βγάζω τα μάτια μου μόνος μου : με τα λάθη μου προκαλώ την καταστροφή μου
για τα μάτια (του κόσμου) : για να τηρηθούν τα προσχήματα
για τα μάτια σου μόνο : μόνο για χάρη σου
γυαλίζει το μάτι μου : έχω την όψη τρελού
γύρισε το μάτι μου : θύμωσα, εκνευρίστηκα, βγήκα εκτός εαυτού
δε μου γεμίζει το μάτι : δε μου φαίνεται ικανός, δε μου εμπνέει εμπιστοσύνη
έκανα μαύρα μάτια : πέρασε καιρός από τότε που...
έχω μάτι : έχω την ικανότητα να διακρίνω κάτι που δεν είναι προφανές
έχω τα μάτια μου δεκατέσσερα : προσέχω πάρα πολύ
έχω στο μάτι : εποφθαλμιώ
κάνω τα γλυκά μάτια : φλερτάρω
κάνω τα στραβά μάτια : κάνω πως δεν βλέπω ή πως δεν καταλαβαίνω
κλείνω τα μάτια μου : αδιαφορώ ή πεθαίνω
κόβει το μάτι του : είναι παρατηρητικός
με γυμνό μάτι : χωρίς οπτικό βοήθημα
με μισό μάτι : χωρίς συμπάθεια
με το μάτι : υπολογισμός χωρίς μέτρηση
μου άνοιξε τα μάτια : μου έδειξε το σωστό
μου χτύπησε στο μάτι : τράβηξε την προσοχή μου
μπαίνω στο μάτι κάποιου : ενοχλώ κάποιον ή τον κάνω να ζηλέψει
παίρνω τα μάτια μου (ή τον ομματιών μου) και φεύγω : αποχωρώ απογοητευμένος
ρίχνω στάχτη στα μάτια : αποπροσανατολίζω
στο μάτι του κυκλώνα : στο επίκεντρο της καταστροφής
τα μάτια σου τέσσερα/δεκατέσσερα : πρόσεξε!
το είδα με τα μάτια μου : ήμουν αυτόπτης μάρτυρας, ήμουν παρών όταν έγινε
το έχει σαν τα μάτια του : το προσέχει πολύ
το κακό μάτι : το βάσκανο και η ζήλια
τον έχω πάρει με κακό μάτι : τον έχω αντιπαθήσει
φάτε μάτια ψάρια (και κοιλιά περίδρομο) : χόρτασε με το μάτι αυτό που δεν μπορείς να αποκτήσεις
Τα διασημότερα "πράσινα μάτια" - H γυναίκα - εξώφυλλο του National Geographic & η ιστορία της
Η Σαρμπάτ Γκούλα ( γεννήθηκε ως Σαρμπάτ Μπίμπι, 20 Μαρτίου 1972) γενικώς γνωστή και ως η Αφγανή κοπέλα, είναι Αφγανή χωρική η φωτογραφία της οποίας έγινε διάσημη το 1985 μετά από την δημοσίευση της στο εξώφυλλο του περιοδικού National Geographic. Η φωτογράφηση είχε γίνει ένα χρόνο νωρίτερα, το 1984, σε καταυλισμό προσφύγων στο Πακιστάν, την περίοδο κατά την οποία το Αφγανιστάν τελούσε υπό Σοβιετική κατοχή. Στην φωτογραφία απεικονίζεται μια νεαρή κοπέλα με πράσινα μάτια και κόκκινο μαντήλι γύρω από το κεφάλι της να αντικρίζει με έντονο βλέμμα τον φωτογραφικό φακό.
Το άτομο που απεικονίζονταν στην φωτογραφία ήταν άγνωστο κατά την εποχή της δημοσίευσης και για αρκετά χρόνια μετέπειτα, όμως στις αρχές του 2002 έγινε δυνατή η ταυτοποίηση της ως η Σαρμπάτ Γκουλά
Η εθνικότητα της ήταν Παστούν, και οι γονείς της είχαν σκοτωθεί κατά την διάρκεια σοβιετικών βομβαρδισμών στο Αφγανιστάν όταν ήταν 6 ετών. Μαζί με την γιαγιά, αδερφό και τις τρεις αδελφές της μετακινήθηκαν στο Πακιστάν μέσω των ορεινών περασμάτων και κατέληξαν στον καταυλισμό προσφύγων κοντά στα σύνορα της χώρας το 1984. Η Γκούλα ήταν μια από τις μαθήτριες στο σχολείο που είχε στηθεί στον καταυλισμό προσφύγων Νασίρ Μπαγκ το 1984. Η φωτογραφία της πάρθηκε από τον Αμερικανό δημοσιογράφο Στηβ ΜακΚάρι (Steve McCurry), ο οποίος δεν κατέγραψε το όνομα της κοπέλας κατά την φωτογράφιση της.
Εξώφυλλο στο National Geographic
Ο τίτλος της φωτογραφίας ορίστηκε ως η Αφγανή κοπέλα (Afghan Girl), και εμφανίστηκε τον Ιούνιο του 1985 στο εξώφυλλο του National Geographic. Η εικόνα του προσώπου της με το έντονο βλέμμα των πράσινων ματιών της και το κόκκινο μαντήλι να είναι τυλιγμένο χαλαρά γύρω από το κεφάλι της, καθιέρωσαν την φωτογραφία αυτή σαν μια από τις πλέον αναγνωρίσιμες στην ιστορία του National Geographic.
Ο φωτογράφος προσπάθησε αρχικά κατά την δεκαετία του 1990 να την εντοπίσει ξανά, χωρίς επιτυχία.
Επανεντοπισμός
Τον Ιανουάριο του 2002 οργανώθηκε αποστολή από το National Geographic η οποία ταξίδεψε στο Αφγανιστάν για τον εντοπισμό της κοπέλας. Επισκέφτηκαν τον καταυλισμό προσφύγων ο οποίος υπήρχε ακόμα, και ρωτώντας τους παλαιούς κατοίκους και δείχνοντας τους την φωτογραφία, κατάφεραν να βρουν κάποιον ο οποίος γνώριζε τον αδερφό της Σαρμπάτ και την πόλη από την οποία κατάγονταν. Παράλληλα όμως εμφανίστηκαν και πολλές γυναίκες οι οποίες ισχυρίζονταν πως οι ίδιες ήταν η κοπέλα της φωτογραφίας, καθώς και πολλοί άντρες οι οποίοι ισχυρίζονταν πως η κοπέλα ήταν η σύζυγος τους.
Η ομάδα αναζήτησης τελικά εντόπισε την Σαρμπάτ σε μια απομακρυσμένη περιοχή του Αφγανιστάν. Ήταν πλέον 30 ετών και είχε επιστρέψει στο χωριό της από τον καταυλισμό προσφύγων στο Πακιστάν το 1992. Η ταυτότητα της εξακριβώθηκε και μέσω αναγνώρισης της ίριδας της σε σύγκριση με την φωτογραφία. Η ίδια θυμόταν την φωτογράφιση της, καθώς το 1984 ήταν η μοναδική φορά που είχε φωτογραφηθεί στην ζωή της, μαζί με τις φωτογραφίες του 2002 που πήρε η αποστολή για τις ανάγκες της ταυτοποίησης. Η Σαρμπάτ δεν είχε δει ποτέ προηγουμένως δει την φωτογραφία με την οποία είχε γίνει διάσημη στον υπόλοιπο κόσμο
Κατά την περίοδο που είχε μεσολαβήσει από την αρχική φωτογράφιση της μέχρι τον επανεντοπισμό της, είχε παντρευτεί τον σύζυγο της Ραμάτ Γκουλ, και είχε αλλάξει το επώνυμο της από Μπίμπι σε Γκούλα στην ηλικία των 13 ετών. Επέστρεψε στο χωριό της στο Αφγανιστάν στα μέσα του 1990. Όταν έγινε δυνατή η ταυτοποίηση της ως η κοπέλα της φωτογραφίας, η Σαρμπάτ είχε πλέον τρεις κόρες, και ο σύζυγος της είχε πεθάνει. Όταν ρωτήθηκε πως ένιωθε για την ασφάλεια της, ανέφερε πως η ζωή υπό τους Ταλιμπάν ήταν καλύτερη καθώς υπήρχε ασφάλεια και τάξη.
Μετά την ανακάλυψη της, το National Geographic κάλυψε επίσης τα έξοδα για την ιατρική φροντίδα της οικογένειας της, καθώς και πλήρωσε τα έξοδα για το ταξίδι του προσκυνήματος στην Μέκκα.
Μετέπειτα εξελίξεις
Η φωτογραφία χρησιμοποιήθηκε το 2002 από την κυβέρνηση των ΗΠΑ επί διακυβέρνησης του Τζωρτζ Μπους μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου του 2001 στην Νέα Υόρκη , στα πλαίσια της χρήσης των δικαιωμάτων και ελευθεριών των γυναικών στο Αφγανιστάν ως μέσο για την δημιουργία υποστηρικτικού κλίματος για την στρατιωτική επέμβαση στο Αφγανιστάν και την ανατροπή των Ταλιμπάν.
Το περιοδικό National Geographic ίδρυσε το ταμείο αλληλεγγύης για τα κορίτσια του Αφγανιστάν (Afghan girl fund) προς αναγνώριση της Σαρμπάτ, ένα φιλανθρωπικό οργανισμό ο οποίος στόχο έχει την εκπαίδευση των κοριτσιών και νεαρών γυναικών Αφγανικής καταγωγής.Το 2008, η δραστηριοποίηση του ιδρύματος επεκτάθηκε έτσι ώστε να περιλαμβάνει και αγόρια και το ίδρυμα μετονομάστηκε σε ταμείο αλληλεγγύης παιδιών του Αφγανιστάν.
Το 2016, η Σαρμπάτ συνελήφθη από τις πακιστανικές αρχές με την κατηγορία πως ζούσε στην χώρα έχοντας πλαστά έγγραφα. Καταδικάστηκε σε 15 ημέρες κράτηση και απελάθηκε στο Αφγανιστάν
Egon Schiele Portait of Walburga Neuzil
Πρόκειται για τον πίνακα Portait of Walburga Neuzil, γνωστού ως «Wally», έργο του διάσημου αυστριακού, εξπρεσιονιστή ζωγράφου Εγκον Σίλε Egon Schiele (1890–1918).
Αναπαριστά το μπούστο και το πρόσωπο μια νεαρής γυναίκας, που γέρνει ελαφρά προς τα εμπρός και κοιτάζει απευθείας τον θεατή, με εκτυφλωτικά, ελαφρά αλλοίθωρα, γαλάζια μάτια. Ο πίνακας έγινε το 1912 και η Βάλι δείχνει πλημμυρισμένη από μελαγχολία ή θλίψη, σαν να νιώθει ότι πλησιάζει ένα κακό τέλος.
Γεννημένη φτωχή, η αυστριακή Walburga Neuzil ή Wally, ήταν πραγματικό πρόσωπο. Εγινε σε ηλικία 15 ετών ένα από τα μοντέλα του διάσημου ζωγράφου Gustav Klimt. Εκείνος την έστειλε στη συνέχεια στον 20χρονο φίλο του ζωγράφο Εγκον Σίλε. Klimt και Σίλε είναι δύο από τους μεγαλύτερους αυστριακούς εξπρεσιονιστές του περασμένου αιώνα.
Η Wally παρότι ανήλικη είχε σκανδαλώδη φήμη, αν και δεν υπάρχουν πολλές λεπτομέρειες για την σύντομη ζωή της. Εγινε μοντέλο και ερωμένη του Σίλε, καθάριζε το σπίτι του, ασχολιόταν με τα οικονομικά του. Οταν συνέλαβαν τον Σίλε και τον φυλάκισαν επί 24 ημέρες -κατηγορούμενο για σεξουαλική παρενόχληση σε ανήλικη- η Wally έμεινε δίπλα του. Εμειναν μαζί 4 χρόνια και ο Σίλε ζωγράφισε πολλά γυμνά και πορτρέτα της αγαπημένης του.
Μόνο μια φορά έδειξε το πρόσωπό της, στον πίνακα που έμελλε να γίνει αργότερα παγκόσμια διάσημος για την τραγική ιστορία του, στο «Πορτρέτο της Wally».
Στη συνέχεια γνώρισε μια κόρη καλής οικογένειας, την Edith Harms, και επειδή εκείνη αρνήθηκε να ζήσουν και οι τρεις μαζί, ο Σίλε αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την Wally, να παντρευτεί και να μετακομίσει με την σύζυγό του στην Βοημία. Το ζευγάρι ήταν άτυχο, το 1918 πέθανε η έγκυος Edith Harms, από επιδημία ισπανικής γρίπης και τρεις ημέρες αργότερα πέθανε και ο Εγκον Σίλε, σε ηλικία 28 ετών.
Η Wally είχε πεθάνει έναν χρόνο νωρίτερα, το 1917, αφού πρώτα δούλεψε ως νοσοκόμα στον Ερυθρό Σταυρό.
http://www.iefimerida.gr/
Πλοκή
Ο Μπιλ και η Άλις Χάρτφορντ είναι ένα νεαρό ζευγάρι που ζει στη Νέα Υόρκη. Κάθε Χριστούγεννα προσκαλούνται σε ένα ετήσιο πάρτι ενός πλούσιου πελάτη του Χάρτφορντ, του Ζίγκλερ. Εκεί ο Μπιλ θα συναντηθεί με ένα πιανίστα, ο οποίος πήγαινε μαζί του στην ιατρική σχολή, που όμως τα παράτησε εντελώς. Παράλληλα, η Άλις φλερτάρεται έντονα από έναν Ούγγρο καλεσμένο. Ωστόσο, ο Ζίγκλερ φωνάζει επειγόντως τον Μπιλ γιατί μία κοπέλα ήταν είχε χάσει τις αισθήσεις της, λόγω ναρκωτικών. Η κοπέλα αυτή ήταν πόρνη, και σώζεται με τη βοήθεια του Μπιλ.
Επιστρέφοντας αργότερα σπίτι, το ζευγάρι κάνει χρήση μαριχουάνας και ξεκινούν έναν καυγά. Η Άλις τον ρωτά γιατί δεν τη ζηλεύει και εκείνος της απαντά επειδή είναι η γυναίκα του και η μητέρα του παιδιού του, τότε αυτή βάζει τα γέλια και του εκμυστηρεύεται ότι τον έχει απατήσει. Ο Μπιλ μένει εμβρόντητος, ωστόσο χτυπά το τηλέφωνο, γιατί πέθανε ένας ασθενής του, και αναγκάζεται να φύγει αμέσως. Στο σπίτι τον περιμένει η κόρη του Νέιθανσον, Μάριον, η οποία φιλά τον Μπιλ και του λέει πως τον αγαπά, και ότι θα παρατούσε τον αρραβωνιαστικό της για χάρη του. Η κουβέντα σταματά όταν έρχεται στο σπίτι και ο Καρλ, ο αρραβωνιαστικός της Μάριον. Ο Μπιλ να φεύγει για μια βόλτα.
Στη βόλτα του συναντά τη Ντόμινο, η οποία του λέει να ανέβει στο σπίτι της, αυτός ανταποκρίνεται. Καθώς φιλιούνται τον καλεί η γυναίκα του, ο Μπιλ να σταματά ό,τι έκανε με τη Ντόμινο και να αποχωρεί, αφού πρώτα την πληρώνει. Κατόπιν βρίσκεται έξω από το κλαμπ, στο οποίο ο παλιός του φίλος του είχε πει ότι παίζει, και αρχίζουν να κουβεντιάζουν. Όταν το θέμα πάει στο που δουλεύει ο Νικ, ο Μπιλ αρχίζει να μη καταλαβαίνει, καθώς ο Νικ του λέει πως στο μέρος στο οποίο παίζει πιάνο, παίζει με τα μάτια κλειστά. Κάποια στιγμή, ο Νικ δέχεται ένα τηλεφώνημα και σημειώνει επάνω σε μία χαρτοπετσέτα τη λέξη Fidelio, η οποία, όπως καταλαβαίνει ο Μπιλ, επρόκειτο για κωδικό. Σκέφτεται να πάει σε αυτό το μέρος, και ο Νικ του λέει πως το μόνο που πρέπει να κάνει είναι να μασκαρευτεί, αποφεύγοντας περαιτέρω λεπτομέρειες.
Ο Μπιλ βρίσκει μαγαζί με κουστούμια, αλλά είναι κλειστό. Ξυπνά τον καταστηματάρχη, κύριο Μίλιτς, και του προτείνει να ανοίξει το μαγαζί για 200 δολάρια παραπάνω από την τιμή ενοικίασης. Ζητά έναν μαύρο μανδύα, παπούτσια και μάσκα. Ξαφνικά, ακούν φασαρία μες στο μαγαζί και ο καταστηματάρχης βλέπει τη νεαρή κόρη του με δύο Ιάπωνες σε πλήρως απρεπή κατάσταση, και τους απειλεί ότι θα φωνάξει την αστυνομία. Παρόλα αυτά, ο Μπιλ εξυπηρετείται, παίρνει ένα ταξί και πάει στη διεύθυνση που του είχε δώσει ο Νικ. Αφού λέει στο ταξί να τον περιμένει, βγαίνει έξω και λέει τον κωδικό σε δύο άτομα που ήταν έξω από την έπαυλη, έπειτα τον παίρνει ένα αμάξι και, πριν μπει σε μία αίθουσα, βάζει τη μάσκα του.
Στη μεγάλη αίθουσα, ο Νικ έπαιζε πιάνο με κλειστά μάτια, ενώ στη μέση υπήρχε ο αρχηγός μιας τελετής, με γυμνές γυναίκες γύρω του. Η τελετή, ωστόσο είχε και άλλους μασκαρεμένους θεατές που παρακολουθούσαν. Όταν οι γυναίκες αφήνονται ελεύθερες από τον αρχηγό της τελετής, πιάνουν ένα άντρα η καθεμία και πάνε στα ενδότερα. Έτσι πιάνει μία και τον Μπιλ, η οποία του λέει πως δεν ταιριάζει εδώ και πως καλύτερα να φύγει γιατί κινδυνεύει, αλλά δεν του λέει γιατί, καθώς κάποιος του την πήρε. Στα ενδότερα διαδραματίζονται αρκετές σεξουαλικές πράξεις ανάμεσα στις γυναίκες και τους μασκαρεμένους. Κάποια στιγμή, η γυναίκα τον βρίσκει και τον ειδοποιεί ξανά, όμως ένας τύπος παίρνει τον Μπιλ με μία ψεύτικη πρόφαση.
Κατόπιν οδηγείται στην αίθουσα, με τους μασκαρεμένους να βρίσκονται όλοι εκεί. Ο Μπιλ ρωτάται από τον αρχηγό ποιος είναι ο πρώτος κωδικός, αλλά και ο δεύτερος, τον οποίο δεν γνώριζε. Έτσι, του είπε να αποκαλυφθεί και να γδυθεί, ξαφνικά όμως πετάγεται η γυναίκα που προσπαθούσε να τον σώσει και παίρνει αυτή τη θέση του. Ο Μπιλ μετά πάει στο σπίτι του, με την Άλις να βλέπει ένα ερωτικό όνειρο με όργια, παρόμοιο με το όργιο που έζησε ο Μπιλ, αλλά και με εκείνον για οποίον είχε σκεφτεί να παρατήσει τον Μπιλ. Την άλλη μέρα ο Μπιλ πάει να βρει τον Νικ, που όμως λείπει από το ξενοδοχείο όπου έμενε, και ο ρεσεψιονίστ του λέει ότι ήρθε και έφυγε με δυο περίεργους τύπους, ενώ είχε και μία μελανία στο πρόσωπο. Έπειτα, ο Μπιλ πηγαίνει πάλι στη βίλα και του δίνουν από την εξώπορτα ένα σημείωμα με απειλές. Παράλληλα, επέστρεψε και το κουστούμι του με τη μάσκα όμως, προς έκπληξή του, να λείπει. Εκεί βλέπει πάλι τους Ιάπωνες με την κόρη του Μίλιτς, σε ευπρεπή κατάσταση, και λέει στον Μπιλ πως μπορεί να του δώσει οτιδήποτε χρειαστεί, υπονοώντας την κόρη του.
Ο Μπιλ, ο οποίος δεν είχε ξεχάσει τη σκέψη της γυναίκας του να τον παρατήσει για άλλον άντρα, πήρε αρχικά τηλέφωνο τη Μάριον με σκοπό να ενδώσει, αλλά όταν το σηκώνει ο Καρλ, το κλείνει. Αργότερα πηγαίνει να βρει τη Ντόμινο για να κάνει σεξ μαζί της, αλλά εκείνη έλειπε. Τον υποδέχεται η συγκάτοικός της, Σάλυ, και του λέει πως όταν η Ντόμινο έμαθε ότι είναι είναι οροθετική, εξαφανίστηκε. Παρά τη διαχυτική στάση της φίλης της Ντόμινο απέναντι στον Μπιλ, αυτός διαλέγει να μη κάνει σεξ μαζί της, πράγμα που την κάνει να πιστέψει πως έχει κολλήσει και ο ίδιος τον ιό του AIDS. Φεύγοντας, αντιλαμβάνεται στο δρόμο την παρουσία ενός άντρα να τον παρακολουθεί, έτσι αγοράζει μια εφημερίδα και πηγαίνει σε μία καφετέρια. Στην εφημερίδα αναγράφεται ότι βρέθηκε νεκρό ένα νεαρό μοντέλο από υπερβολική δόση ναρκωτικών. Πηγαίνει στο νοσοκομείο, παριστάνοντας το γιατρό της, και ζητά να τη δει. Στο νεκροτομείο, συνειδητοποιεί πως ήταν η ίδια κοπέλα που είχε σώσει στο πάρτι του Ζίγκλερ. Φεύγοντας από το νοσοκομείο, δέχεται ένα τηλεφώνημα από τον Ζίγκλερ, ο οποίος του λέει να πάει στο σπίτι του.
Ο Ζίγκλερ του αποκαλύπτει ότι σχετίζεται με αυτά τα όργια, αλλά του επισημαίνει ότι, η στιγμή όπου η κοπέλα προσφέρθηκε να θυσιαστεί για τον Μπιλ, πρόκειται για θέατρο. Ο Μπιλ ζητά να του εξηγήσει πώς βρέθηκε νεκρή η κοπέλα, αλλά ο Ζίγκλερ του λέει πως ήταν λογικό, εφόσον ήταν μία ναρκομανής πόρνη. Ο Μπιλ επιστρέφει στο σπίτι του. Μπαίνοντας στην κρεβατοκάμαρα, βλέπει στο μαξιλάρι δίπλα στη γυναίκα του, η οποία κοιμάται, τη μάσκα του. Βάζει τα κλάματα και εξιστορεί στη γυναίκα του όσα πέρασε εκείνη τη νύχτα. Την επόμενη μέρα πηγαίνουν για ψώνια με τη μικρή τους κόρη, όπως της είχαν υποσχεθεί. Καθώς το ζευγάρι κουβεντιάζει για το μέλλον του, η Άλις λέει στον Μπιλ ότι πρέπει να βάλουν πίσω τις περιπέτειές τους και να κοιτάξουν το μέλλον. Του λέει ότι τον αγαπάει και ότι ένα πράγμα πρέπει να κάνουν όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Όταν ο Μπιλ ρωτάει τι, η Άλις απαντά φειδωλά Να γ*******ε.https://el.wikipedia.org/
kazuya akimoto artist Crying woman
ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ
Μάτια Ερμητικά Κλειστά - Eyes Wide Shut
Το Μάτια Ερμητικά Κλειστά (πρωτότυπος τίτλος: Eyes Wide Shut) είναι αμερικανική - βρετανική ερωτική ταινία θρίλερ, του 1999. Η σκηνοθεσία και η παραγωγή της ταινίας έγινε από τον Στάνλεϊ Κιούμπρικ. Πρόκειται για την τελευταία ταινία του σκηνοθέτη, καθώς πέθανε τέσσερις μέρες, αφότου παρουσίαζε την τελική μορφή της ταινίας στα στούντιο της Warner Bros.Το σενάριο γράφτηκε από τον ίδιο και τον Φρέντερικ Ράφαελ, ωστόσο η έμπνευση του σεναρίου προέρχεται από το μυθιστόρημα Traumnovelle, του Άρτουρ Σνίτσλερ. Η ταινία διαδραματίζεται στη Νέα Υόρκη και περιστρέφεται γύρω από την περίεργη και επικίνδυνη περιπλάνηση του ιατρού Μπιλ Χάρφορντ, όταν μαθαίνει ότι η γυναίκα του σκέφτηκε να τον παρατήσει για έναν άλλον άντρα, ένα χρόνο πριν, καθώς και τη μεταξύ τους σχέση.
Ήδη απο τη δεκαετία του 1960 ο Κιούμπρικ ειχε αποκτήσει τα δικαιώματα για να γυρίσει μία ταινία βασισμένη στο μυθιστόρημα του Σνίτσλερ, καθώς το θεωρούσε ιδανική περίπτωση μετατροπής σε ταινία. Παρόλα αυτά, το εγχείρημα μπήκε σε εφαρμογή όταν ο σκηνοθέτης προσέλαβε τον Φρέντερικ Ράφαελ, ώστε να τον βοηθήσει με το σενάριο. Η ταινία κατά κύριο λόγο γυρίστηκε στο Ηνωμένο Βασίλειο, ενώ υπάρχει και αναπαράσταση του Γκρίνουιτς Βίλατζ, που γυρίστηκε στα στούντιο Pinewood Studios. Η παραγωγή της ταινίας διήρκεσε πάρα πολύ καιρό, τόσο που κατέχει θέση στο βιβλίο Γκίνες στη σχετική λίστα, τα γυρίσματα κράτησαν 400 μέρες.
Το Μάτια ερμητικά κλειστά κυκλοφόρησε στις 16 Ιουλίου του 1999, μερικούς μήνες μετά το θάνατο του Κιούμπρικ. Η ταινία απέσπασε καλές κριτικές, και οι εισπράξεις της έφτασαν τα 162$ εκατομμύρια δολάρια παγκοσμίως. Ωστόσο, οι αρκετές σεξουαλικές σκηνές που περιλαμβάνει το κατέστησαν ακατάλληλο στις ΗΠΑ. Η με-κομμένες-σκηνές έκδοση της ταινίας κυκλοφόρησε σε DVD, HD DVD αλλά και Blu-ray.
Ήδη απο τη δεκαετία του 1960 ο Κιούμπρικ ειχε αποκτήσει τα δικαιώματα για να γυρίσει μία ταινία βασισμένη στο μυθιστόρημα του Σνίτσλερ, καθώς το θεωρούσε ιδανική περίπτωση μετατροπής σε ταινία. Παρόλα αυτά, το εγχείρημα μπήκε σε εφαρμογή όταν ο σκηνοθέτης προσέλαβε τον Φρέντερικ Ράφαελ, ώστε να τον βοηθήσει με το σενάριο. Η ταινία κατά κύριο λόγο γυρίστηκε στο Ηνωμένο Βασίλειο, ενώ υπάρχει και αναπαράσταση του Γκρίνουιτς Βίλατζ, που γυρίστηκε στα στούντιο Pinewood Studios. Η παραγωγή της ταινίας διήρκεσε πάρα πολύ καιρό, τόσο που κατέχει θέση στο βιβλίο Γκίνες στη σχετική λίστα, τα γυρίσματα κράτησαν 400 μέρες.
Το Μάτια ερμητικά κλειστά κυκλοφόρησε στις 16 Ιουλίου του 1999, μερικούς μήνες μετά το θάνατο του Κιούμπρικ. Η ταινία απέσπασε καλές κριτικές, και οι εισπράξεις της έφτασαν τα 162$ εκατομμύρια δολάρια παγκοσμίως. Ωστόσο, οι αρκετές σεξουαλικές σκηνές που περιλαμβάνει το κατέστησαν ακατάλληλο στις ΗΠΑ. Η με-κομμένες-σκηνές έκδοση της ταινίας κυκλοφόρησε σε DVD, HD DVD αλλά και Blu-ray.
Πλοκή
Ο Μπιλ και η Άλις Χάρτφορντ είναι ένα νεαρό ζευγάρι που ζει στη Νέα Υόρκη. Κάθε Χριστούγεννα προσκαλούνται σε ένα ετήσιο πάρτι ενός πλούσιου πελάτη του Χάρτφορντ, του Ζίγκλερ. Εκεί ο Μπιλ θα συναντηθεί με ένα πιανίστα, ο οποίος πήγαινε μαζί του στην ιατρική σχολή, που όμως τα παράτησε εντελώς. Παράλληλα, η Άλις φλερτάρεται έντονα από έναν Ούγγρο καλεσμένο. Ωστόσο, ο Ζίγκλερ φωνάζει επειγόντως τον Μπιλ γιατί μία κοπέλα ήταν είχε χάσει τις αισθήσεις της, λόγω ναρκωτικών. Η κοπέλα αυτή ήταν πόρνη, και σώζεται με τη βοήθεια του Μπιλ.
Επιστρέφοντας αργότερα σπίτι, το ζευγάρι κάνει χρήση μαριχουάνας και ξεκινούν έναν καυγά. Η Άλις τον ρωτά γιατί δεν τη ζηλεύει και εκείνος της απαντά επειδή είναι η γυναίκα του και η μητέρα του παιδιού του, τότε αυτή βάζει τα γέλια και του εκμυστηρεύεται ότι τον έχει απατήσει. Ο Μπιλ μένει εμβρόντητος, ωστόσο χτυπά το τηλέφωνο, γιατί πέθανε ένας ασθενής του, και αναγκάζεται να φύγει αμέσως. Στο σπίτι τον περιμένει η κόρη του Νέιθανσον, Μάριον, η οποία φιλά τον Μπιλ και του λέει πως τον αγαπά, και ότι θα παρατούσε τον αρραβωνιαστικό της για χάρη του. Η κουβέντα σταματά όταν έρχεται στο σπίτι και ο Καρλ, ο αρραβωνιαστικός της Μάριον. Ο Μπιλ να φεύγει για μια βόλτα.
Στη βόλτα του συναντά τη Ντόμινο, η οποία του λέει να ανέβει στο σπίτι της, αυτός ανταποκρίνεται. Καθώς φιλιούνται τον καλεί η γυναίκα του, ο Μπιλ να σταματά ό,τι έκανε με τη Ντόμινο και να αποχωρεί, αφού πρώτα την πληρώνει. Κατόπιν βρίσκεται έξω από το κλαμπ, στο οποίο ο παλιός του φίλος του είχε πει ότι παίζει, και αρχίζουν να κουβεντιάζουν. Όταν το θέμα πάει στο που δουλεύει ο Νικ, ο Μπιλ αρχίζει να μη καταλαβαίνει, καθώς ο Νικ του λέει πως στο μέρος στο οποίο παίζει πιάνο, παίζει με τα μάτια κλειστά. Κάποια στιγμή, ο Νικ δέχεται ένα τηλεφώνημα και σημειώνει επάνω σε μία χαρτοπετσέτα τη λέξη Fidelio, η οποία, όπως καταλαβαίνει ο Μπιλ, επρόκειτο για κωδικό. Σκέφτεται να πάει σε αυτό το μέρος, και ο Νικ του λέει πως το μόνο που πρέπει να κάνει είναι να μασκαρευτεί, αποφεύγοντας περαιτέρω λεπτομέρειες.
Ο Μπιλ βρίσκει μαγαζί με κουστούμια, αλλά είναι κλειστό. Ξυπνά τον καταστηματάρχη, κύριο Μίλιτς, και του προτείνει να ανοίξει το μαγαζί για 200 δολάρια παραπάνω από την τιμή ενοικίασης. Ζητά έναν μαύρο μανδύα, παπούτσια και μάσκα. Ξαφνικά, ακούν φασαρία μες στο μαγαζί και ο καταστηματάρχης βλέπει τη νεαρή κόρη του με δύο Ιάπωνες σε πλήρως απρεπή κατάσταση, και τους απειλεί ότι θα φωνάξει την αστυνομία. Παρόλα αυτά, ο Μπιλ εξυπηρετείται, παίρνει ένα ταξί και πάει στη διεύθυνση που του είχε δώσει ο Νικ. Αφού λέει στο ταξί να τον περιμένει, βγαίνει έξω και λέει τον κωδικό σε δύο άτομα που ήταν έξω από την έπαυλη, έπειτα τον παίρνει ένα αμάξι και, πριν μπει σε μία αίθουσα, βάζει τη μάσκα του.
Στη μεγάλη αίθουσα, ο Νικ έπαιζε πιάνο με κλειστά μάτια, ενώ στη μέση υπήρχε ο αρχηγός μιας τελετής, με γυμνές γυναίκες γύρω του. Η τελετή, ωστόσο είχε και άλλους μασκαρεμένους θεατές που παρακολουθούσαν. Όταν οι γυναίκες αφήνονται ελεύθερες από τον αρχηγό της τελετής, πιάνουν ένα άντρα η καθεμία και πάνε στα ενδότερα. Έτσι πιάνει μία και τον Μπιλ, η οποία του λέει πως δεν ταιριάζει εδώ και πως καλύτερα να φύγει γιατί κινδυνεύει, αλλά δεν του λέει γιατί, καθώς κάποιος του την πήρε. Στα ενδότερα διαδραματίζονται αρκετές σεξουαλικές πράξεις ανάμεσα στις γυναίκες και τους μασκαρεμένους. Κάποια στιγμή, η γυναίκα τον βρίσκει και τον ειδοποιεί ξανά, όμως ένας τύπος παίρνει τον Μπιλ με μία ψεύτικη πρόφαση.
Κατόπιν οδηγείται στην αίθουσα, με τους μασκαρεμένους να βρίσκονται όλοι εκεί. Ο Μπιλ ρωτάται από τον αρχηγό ποιος είναι ο πρώτος κωδικός, αλλά και ο δεύτερος, τον οποίο δεν γνώριζε. Έτσι, του είπε να αποκαλυφθεί και να γδυθεί, ξαφνικά όμως πετάγεται η γυναίκα που προσπαθούσε να τον σώσει και παίρνει αυτή τη θέση του. Ο Μπιλ μετά πάει στο σπίτι του, με την Άλις να βλέπει ένα ερωτικό όνειρο με όργια, παρόμοιο με το όργιο που έζησε ο Μπιλ, αλλά και με εκείνον για οποίον είχε σκεφτεί να παρατήσει τον Μπιλ. Την άλλη μέρα ο Μπιλ πάει να βρει τον Νικ, που όμως λείπει από το ξενοδοχείο όπου έμενε, και ο ρεσεψιονίστ του λέει ότι ήρθε και έφυγε με δυο περίεργους τύπους, ενώ είχε και μία μελανία στο πρόσωπο. Έπειτα, ο Μπιλ πηγαίνει πάλι στη βίλα και του δίνουν από την εξώπορτα ένα σημείωμα με απειλές. Παράλληλα, επέστρεψε και το κουστούμι του με τη μάσκα όμως, προς έκπληξή του, να λείπει. Εκεί βλέπει πάλι τους Ιάπωνες με την κόρη του Μίλιτς, σε ευπρεπή κατάσταση, και λέει στον Μπιλ πως μπορεί να του δώσει οτιδήποτε χρειαστεί, υπονοώντας την κόρη του.
Ο Μπιλ, ο οποίος δεν είχε ξεχάσει τη σκέψη της γυναίκας του να τον παρατήσει για άλλον άντρα, πήρε αρχικά τηλέφωνο τη Μάριον με σκοπό να ενδώσει, αλλά όταν το σηκώνει ο Καρλ, το κλείνει. Αργότερα πηγαίνει να βρει τη Ντόμινο για να κάνει σεξ μαζί της, αλλά εκείνη έλειπε. Τον υποδέχεται η συγκάτοικός της, Σάλυ, και του λέει πως όταν η Ντόμινο έμαθε ότι είναι είναι οροθετική, εξαφανίστηκε. Παρά τη διαχυτική στάση της φίλης της Ντόμινο απέναντι στον Μπιλ, αυτός διαλέγει να μη κάνει σεξ μαζί της, πράγμα που την κάνει να πιστέψει πως έχει κολλήσει και ο ίδιος τον ιό του AIDS. Φεύγοντας, αντιλαμβάνεται στο δρόμο την παρουσία ενός άντρα να τον παρακολουθεί, έτσι αγοράζει μια εφημερίδα και πηγαίνει σε μία καφετέρια. Στην εφημερίδα αναγράφεται ότι βρέθηκε νεκρό ένα νεαρό μοντέλο από υπερβολική δόση ναρκωτικών. Πηγαίνει στο νοσοκομείο, παριστάνοντας το γιατρό της, και ζητά να τη δει. Στο νεκροτομείο, συνειδητοποιεί πως ήταν η ίδια κοπέλα που είχε σώσει στο πάρτι του Ζίγκλερ. Φεύγοντας από το νοσοκομείο, δέχεται ένα τηλεφώνημα από τον Ζίγκλερ, ο οποίος του λέει να πάει στο σπίτι του.
Ο Ζίγκλερ του αποκαλύπτει ότι σχετίζεται με αυτά τα όργια, αλλά του επισημαίνει ότι, η στιγμή όπου η κοπέλα προσφέρθηκε να θυσιαστεί για τον Μπιλ, πρόκειται για θέατρο. Ο Μπιλ ζητά να του εξηγήσει πώς βρέθηκε νεκρή η κοπέλα, αλλά ο Ζίγκλερ του λέει πως ήταν λογικό, εφόσον ήταν μία ναρκομανής πόρνη. Ο Μπιλ επιστρέφει στο σπίτι του. Μπαίνοντας στην κρεβατοκάμαρα, βλέπει στο μαξιλάρι δίπλα στη γυναίκα του, η οποία κοιμάται, τη μάσκα του. Βάζει τα κλάματα και εξιστορεί στη γυναίκα του όσα πέρασε εκείνη τη νύχτα. Την επόμενη μέρα πηγαίνουν για ψώνια με τη μικρή τους κόρη, όπως της είχαν υποσχεθεί. Καθώς το ζευγάρι κουβεντιάζει για το μέλλον του, η Άλις λέει στον Μπιλ ότι πρέπει να βάλουν πίσω τις περιπέτειές τους και να κοιτάξουν το μέλλον. Του λέει ότι τον αγαπάει και ότι ένα πράγμα πρέπει να κάνουν όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Όταν ο Μπιλ ρωτάει τι, η Άλις απαντά φειδωλά Να γ*******ε.https://el.wikipedia.org/
Akiane Kramarik Art
ΜΟΥΣΙΚΗ
Μην τα φιλάς τα μάτια μου
Στίχοι: Απόστολος Καλδάρας
Μουσική: Απόστολος Καλδάρας
Πρώτη εκτέλεση: Βίκυ Μοσχολιού
Μην τα φιλάς τα μάτια μου
το χωρισμό φοβάμαι,
στα χείλια φίλα μ' όσο θες
δική σου πάντα να 'μαι.
Γιατί απ' τα χρόνια τα παλιά
στα μάτια, λένε, χωρισμός είν' τα φιλιά.
Μην τα φιλάς τα μάτια μου
γιατί θα τα μισήσω,
μην τύχει κι είν' η αφορμή
με σένα να χωρίσω.
Στίχοι: Άκης Πάνου Μουσική: Άκης Πάνου Ερμηνεία: Γρηγόρης Μπιθικώτσης Τον έρωτα φαρμάκωσε η μιζέρια Κομμάτιασε η φτώχεια την καρδιά Δεν ήρθανε για μας τα καλοκαίρια και έγινε η ζωή τόσο βαριά Θα κλείσω τα μάτια θ' απλώσω τα χέρια μακριά από τη φτώχεια μακριά απ΄τη μιζέρια θα πάρω την στράτα και εγώ τη μεγάλη θα κλείσω τα μάτια και όπου με βγάλει Πού να βρεθεί ντροπή να με κρατήσει στη λάσπη και στην ξύλινη σκεπή τη φτώχεια που μας έχει γονατίσει τη νιώθω μεγαλύτερη ντροπή Θα κλείσω τα μάτια θ' απλώσω τα χέρια μακρυά από τη φτώχεια μακρυά απ΄τη μιζέρια θα πάρω την στράτα και εγώ τη μεγάλη θα κλείσω τα μάτια και όπου με βγάλει **** Οι στίχοι αυτοί λογοκρίθηκαν καθώς θεωρήθηκαν κομμουνιστικού περιεχομένου. Στη συνέχεια το τραγούδι με παραλλαγμένους στίχους θα ερμηνευθεί από την Βίκυ Μοσχολιού.
Στίχοι & μουσική: Άκης Πάνου. Μπουζούκι: Γιώργος Τσιμπίδης. Πρώτη εκτέλεση: Βίκυ Μοσχολιού, δίσκος 45 στροφών, 1971. Το τραγούδι είχε ηχογραφηθεί παλιότερα (1967), με άλλους στίχους με τον Γρηγόρη Μπιθικώτση και τη Χαρούλα Λαμπράκη, λογοκρίθηκε από τη δικτατορία και ξανακυκλοφόρησε το 1971 με τη μορφή που έγινε περισσότερο γνωστό. http://www.youtube.com/watch?v=np1Na0... Σε πότισα το πιο γλυκό μου δάκρυ με πότισες τον πιο γλυκό καημό σε άγγιξα στου ονείρου μου την άκρη και στράγγιξα τον πρώτο στεναγμό. Θα κλείσω τα μάτια θ' απλώσεις τα χέρια να βρουν να φωλιάσουν λευκά περιστέρια αγάπη μου πρώτη αγάπη μεγάλη θα κλείσω τα μάτια κι όπου με βγάλει. Λαχτάρησα ζωή απ' τη ζωή σου λαχτάρησες το φως του αυγερινού στα σύννεφα περπάτησα μαζί σου κι ανοίξανε οι πόρτες τ' ουρανού. Θα κλείσω τα μάτια θ' απλώσεις τα χέρια να βρουν να φωλιάσουν λευκά περιστέρια αγάπη μου πρώτη αγάπη μεγάλη θα κλείσω τα μάτια κι όπου με βγάλει.
Μάτια μου μεγάλα
Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος
Μουσική: Γιώργος Ζαμπέτας
Πρώτη εκτέλεση: Χαρούλα Αλεξίου
Μάτια μου μεγάλα
μάτια μελαγχολικά
ήπια στάλα στάλα
τα βαθιά σας μυστικά
Τι γλυκό να σ' αγαπούν
και να σου το λένε
μάτια που μελαγχολούν
και κρυφά σου κλαίνε
και κρυφά σου σιγοκλαίνε
Άντρας μου δικός μου
Θεέ μου γλυκαπαντοχή
η καρδιά του κόσμου
στη καρδούλα μου αντηχεί
Χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια
Ερμηνεία: Ανδρεάτος Γεράσιμος Μουσική: Παπαδημητρίου Δημήτρης Στίχοι: Γκανάς Μιχάλης Στα ίδια μέρη θα ξαναβρεθούμε Τα χέρια θα περάσουμε στους ώμους Παλιά τραγούδια για να θυμηθούμε Ονόματα και βλέμματα και δρόμους Χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια Που θυμάσαι και θυμάμαι Τίποτα δεν χάθηκε ακόμα Όσο ζούμε και πονάμε Χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια Μόνο τρόπο να κοιτάνε Κι αν αλλάξαν οι φίλοι μας λιγάκι Αλλάξαμε και μεις με τη σειρά μας Χαθήκαμε μια νύχτα στο Παγκράτι Αλλά βλεπόμαστε στα όνειρά μας
Στίχοι: Παραδοσιακό
Μουσική: Κώστας Βερδινάκης
Πρώτη εκτέλεση Κώστας Βερδινάκης
Άλλες εκτελέσεις
Νεάρχου Παράπλους & Μιλτιάδης Πασχαλίδης ( Ντουέτο )
Βασίλης Σκουλάς & Μανώλης Λιδάκης ( Ντουέτο )
Βασίλης Σκουλάς & Παντελής Θαλασσινός & Γεράσιμος Ανδρεάτος ( Τερτσέτο )
Τούτο το μήνα, τον από πάνω
τον από πάνω τον παραπάνω
αϊτός εβγήκε να κυνηγήσει,
να κυνηγήσει και να γυρίσει
Δεν εκυνήγα λαγούς και λάφια
μόν' εκυνήγα δυο μαύρα μάτια
μαύρα μου μάτια κι αγαπημένα
και πως περνάτε χωρίς εμένα
Μαύρα μου μάτια κόκκινα χείλη
έβγα μικρή μου στο παραθύρι
να δεις τον ήλιο και το φεγγάρι
να δεις το νέο που θα σε πάρει
Γαϊτάνι πλέκω και δεν αδειάζω
δεν μου βολεί να κουβεντιάζω
ανάθεμά το και το γαϊτάνι
κι απού το πλέκει κι απού το φάνει
Στίχοι: Γιάννης Θεοδωράκης
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Δακρυσμένα μάτια νυσταγμένοι κήποι
όνειρα κομμάτια ας ήτανε να ζω
στους μεγάλους δρόμους κάτω απ’ τις αφίσες
στα χιλιάδες χρώματα ας ήταν να βρεθώ
Να `ταν η καρδιά μου λαμπερό αστέρι
να `ταν η ματιά μου δίκοπο μαχαίρι
αστραφτερό σπαθί μες το μεσημέρι
αστραφτερό σπαθί μες το μεσημέρι
Elton John - blue eyes
Blue eyes
Baby's got blue eyes
Like a deep blue sea
On a blue blue day
Blue eyes
Baby's got blue eyes
When the morning comes
I'll be far away
And I say
Blue eyes
Holding back the tears
Holding back the pain
Baby's got blue eyes
And she's alone again
Blue eyes
Baby's got blue eyes
Like a clear blue sky
Watching over me
Blue eyes
I love blue eyes
When I'm by her side
Where I long to be
I will see
[Chorus]
Blue eyes laughing in the sun
Laughing in the rain
Baby's got blue eyes
And I am home, and I am home again
Blue eyes laughing in the sun
Laughing in the rain
Baby's got blue eyes
And I am home again
Billie Eilish - Ocean Eyes
[Verse 1]
Sailing down behind the sun
Waiting for my prince to come
Praying for the healing rain
To restore my soul again
Just a toerag on the run
How did I get here?
What have I done?
When will all my hopes arise?
How will I know him?
[Chorus]
When I look in my father's eyes
My father's eyes
When I look in my father's eyes
My father's eyes
[Verse 2]
Then the light begins to shine
And I hear those ancient lullabies
And as I watch this seedling grow
Feel my heart start to overflow
Where do I find the words to say?
How do I teach him?
What do we play?
Bit by bit, I've realized
That's when I need them
https://itzikas.wordpress.com/
https://pyroessa-artemusica.blogspot.com/
https://www.e-dromos.gr/
http://users.uoa.gr/
http://www.palmografos.com/
http://www.kavafis.gr/
http://eimaistahaimou.blogspot.com/
http://apenadi.blogspot.com/
http://dromoilogotexnias.blogspot.com/
https://genius.com/
Εξαιρετική Ανάρτηση!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστούμε πολύ αγαπημένη μου Γεωργία!
Όμορφο βράδυ!