μια σάρκα που ανασαίνει
και πονά.
Δρόμοι της νύχτας
λασπωμένοι
απ'του στεναγμού το βήμα.
Ανάσες σαθρές
καλύπτουν της σιωπής
τις κραυγές τις άναρθρες.
Χρόνια σιωπής
που απλά σε ματώνει
μια πληγή βαθειά
που σε πληγώνει.
Μαλλιά λυτά
που σε χαϊδεύουνε θλιμμένα
ξεπλένουν τις πληγές
με αγγίγματα αμίλητα και ξεχασμένα.
Αιώνες σιωπής
μα εσύ προχώρα
και ράψε τις πληγές
ο χρόνος είναι
που κοιτά τις αντοχές
τυλιγμένος με χιτώνες
πόνου,απόγνωσης κι ελπίδας.
Carpe.
Η φωτογραφία είναι από το https://www.pinterest.se/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου