ΜΑΡΙΑ ΜΠΙΖΑΝΟΥ " ΑΤΙΤΛΟ "

Νύχτα ατελείωτη
Θολό το καθρέφτισμα
σβησμένο στην ίριδα
αγναντεύει το κενό
αναζητώντας την Αιωνιότητα.

Πορφυρά τα φιλιά
στο νυχτερινό ορίζοντα
αναζητούν να ναυαγήσουν
στα πετρωμένα χείλη σου
από θανατηφόρο αλάτι.

Αργεί να ξημερώσει
και τα οστά ξέσαρκα
ακόμα δονούνται σε
εκκλήσεις λεηλατημένων
ανήκουστων προσευχών.

Ατέλειωτη η Νύχτα
σφαδάζει σε ταφόπετρες
που πάνω τους λιώνει
η αναλγησία από ένα τραγούδι
Πόθου .

Χιονίζει πάνω σε όνειρα
ανεκπλήρωτα...
Τυφλώνει το λευκό
Υστερικά τα όνειρα
ξεγυμνώνονται στις Πύλες του σκοταδιού.
Εγώ τυφλή καρφώνω όνειρα χιονισμένα
σαν λευκές φτερούγες Αγγέλων
Κραυγάζουν εξαρθρωμένα.

Τα όνειρα τυφλά καρφώνουν εμένα
στην ατέλευτη σιωπή της Κραυγής
Το οδυνηρό delirio ψυχομαχάει..

Μαρία (Μόιρα) Μπιζάνου
22/6/2017 7:40 μμ