Μύρισε με ... προσπαθώντας να ντυθώ τη γοητεία, δοκιμάζω διαφορετικό άρωμα κάθε μέρα, εκεί πίσω από το αυτί, στην αφετηρία της επιθυμίας, μα δεν κατάφερα να καλύψω τη μυρωδιά της ματζιοράνας που με ακολουθεί σαν έφυγα από τον τόπο μου... Άγγιξε με ... μη φοβηθείς να δεις από κοντά το χρώμα των χειλιών μου που προσπαθούν να συλλαβίσουν το όνομα σου, συνοδεύοντας το μ’ όλα εκείνα τα επίθετα που συνηθίζουν οι ερωτευμένοι... Δοκίμασε με ... έρχομαι για σένα αλμυρή από το αλάτι του κρίταμου και ηδεία από το μέλι του αγκαράθου στα χέρια βαστώ τους ασφοδέλους που φυτρώνουν στα νότια μέρη της πατρίδας που δεν λησμονιέται... Πιες με ... να δροσιστείς σαν φτάσεις διψασμένος απ’ το δρόμο, μα και να ζεσταθείς ανάμεσα στα χέρια μου, εκείνες τις νύχτες που φοβούνται οι μοναχοί... έχω στο αίμα μου το χιόνι της Μαδάρας και τη ρακή των πιο γλυκών στεμφύλων του νησιού μας... Αγάπησε με... (Μαρια Μ.) 10/1/2017
Ετικέτες
- Άρθρα
- Βιβλιοπαρουσίαση
- Γλυπτική
- Διαθεματικότητα
- Εκδηλώσεις
- Επιστήμη
- Ζωγραφική
- Θέατρο
- Ιστορία
- Κινηματογράφος
- Κοινωνία
- Λαογραφία
- Λογοτεχνία
- Μνήμες
- Μουσική
- Μουσική.
- Μυθολογία
- Παιδεία
- Περιβάλλον
- Σαν Σήμερα
- Σύγχρονη Λογοτεχνία
- Ταξιδιωτικές Εντυπώσεις
- Τέχνη
- Τεχνολογία
- Τηλεόραση
- Υγεία
- Φιλοσοφία
- Φωτογραφία
- Ψυχολογία
Σάββατο 11 Μαρτίου 2017
ΜΑΡΙΑ ΜΠΟΥΧΛΗ " Ατιτλο "
Μύρισε με ... προσπαθώντας να ντυθώ τη γοητεία, δοκιμάζω διαφορετικό άρωμα κάθε μέρα, εκεί πίσω από το αυτί, στην αφετηρία της επιθυμίας, μα δεν κατάφερα να καλύψω τη μυρωδιά της ματζιοράνας που με ακολουθεί σαν έφυγα από τον τόπο μου... Άγγιξε με ... μη φοβηθείς να δεις από κοντά το χρώμα των χειλιών μου που προσπαθούν να συλλαβίσουν το όνομα σου, συνοδεύοντας το μ’ όλα εκείνα τα επίθετα που συνηθίζουν οι ερωτευμένοι... Δοκίμασε με ... έρχομαι για σένα αλμυρή από το αλάτι του κρίταμου και ηδεία από το μέλι του αγκαράθου στα χέρια βαστώ τους ασφοδέλους που φυτρώνουν στα νότια μέρη της πατρίδας που δεν λησμονιέται... Πιες με ... να δροσιστείς σαν φτάσεις διψασμένος απ’ το δρόμο, μα και να ζεσταθείς ανάμεσα στα χέρια μου, εκείνες τις νύχτες που φοβούνται οι μοναχοί... έχω στο αίμα μου το χιόνι της Μαδάρας και τη ρακή των πιο γλυκών στεμφύλων του νησιού μας... Αγάπησε με... (Μαρια Μ.) 10/1/2017
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Μιά εξαιρετική ποιήτρια,που δεν φωνασκεί,δεν κραυγάζει,δεν εξυψώνει το εγώ της,που όμως αξίζει την προσοχή μας,αν αποτραβήξουμε το βλέμμα από τα φώτα που μας τυφλώνουν!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή