Αλλοπαρμένη φτιάξη με φωνή ανθρώπου
πέρα και πάνω από φτηνούς θεούς.
Διάλεγμα του Μάνου σε μια εποχή
που η λεφτεριά έψαχνε να τραγουδηθεί
ανάμεσα στο χαμένο δίκιο του ανθρώπου
του Μίκη από τη μια και στον έρωτα του Μάνου,
έναν έρωτα που μονάχα λέφτερος μπορεί να ζήσει.
Οταν ο Δάσκαλος έφυγε για το μεγάλο το ταξίδι μονάχος,
την Φλέρυ διάλεξε μετά από λίγο να του τραγουδά
κει που η μοναξιά ενός σύγνεφου
σμίγει με το φέγγος των αστεριών
και σένα άφησε δω κάτου χάρισμα του σε μας.
Ασήκωτο, βαριό το χρέος σα στοιχειό,
δύσκολοι οι καιροί, φτηνοί σχεδόν ξετσίπωτοι,
αλλά δεν έχεις επιλογή μα ούτε και πισωγύρισμα
σου πρέπει. Αλλο δεν έχεις να πορευτείς
σε τούτο το ντουνιά παρά τον έρωτα να τραγουδάς
αγγιγμένος με το μαγικό το ραβδί του Δασκάλου σου.
Δημήτρη σε διατάζω ……………… τραγούδα ……….. τουλάχιστον
μέχρι να φύγει το σκοτάδι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου