Homo Universalis: ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΙΝΕΠΟΛΙΤΩΝ - ΚΑΣΤΑΜΟΝΙΤΩΝ "Εκδρομή σε Καλάβρυτα – Αγία Λαύρα

Πέμπτη 8 Μαΐου 2014

ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΙΝΕΠΟΛΙΤΩΝ - ΚΑΣΤΑΜΟΝΙΤΩΝ "Εκδρομή σε Καλάβρυτα – Αγία Λαύρα – Μέγα Σπήλαιο ."

Καλάβρυτα

Την Κυριακή 4 Μαϊου το Σωματείο Ινεπολιτών Κασταμονιτών πραγματοποίησε εκδρομή σε Καλάβρυτα – Αγία Λαύρα – Μέγα Σπήλαιο.

Ο οδοντωτός σιδηρόδρομος

Ένα γεμάτο πούλμαν ξεκίνησε από Ν. Ιωνία στις 8.00. Όταν φτάσαμε στο Διακοφτό μία μεγάλη ομάδα των εκδρομέων αποφασίσαμε να ταξιδέψουμε με το τρένο προς Καλάβρυτα ( τον περίφημο οδοντωτό σιδηρόδρομο ). Η διαδρομή, που διαρκεί μία ώρα είναι μία ανεπανάληπτη εμπειρία. Το τρένο περνάει μέσα από το φαράγγι του Βουραϊκού ποταμού, ένα φαράγγι που τώρα την Ανοιξη έχει τροπική βλάστηση.

Μέσα στο τρένο

Δεξιά και αριστερά απόκρημνοι βράχοι σμιλεμένοι από το χρόνο, που αποτύπωσε επάνω τους καταπληκτικά σχέδια. Δυστυχώς οι φωτογραφίες που τραβήξαμε πολύ λίγα από την ομορφιά τους δείχνουν γιατί το τζάμι σε συνδυασμό με την ταχύτητα του τρένου μας εμπόδιζαν. Σε ένα χαμηλότερο επίπεδο μας συντρόφευε ένα υπέροχο ρυάκι που σχημάτιζε κατά καιρούς μικρούς καταρράκτες !!!

Οι απόκρημνοι βράχοι

Εδώ διακρίνουμε τα ανάγλυφα σχέδια της φύσης

Ο οδοντωτός σιδηρόδρομος εγκαινιάστηκε το 1895 και κατασκευάστηκε για να συνδέσει σιδηροδρομικώς το Διακοπτό με τα Καλάβρυτα. Αποτέλεσε ένα από τα δυσκολότερα έργα για την εποχή του λόγω του ιδιαίτερα δύσβατου εδάφους, αλλά και του μεγάλου υψομέτρου στο οποίο κατέληγε καθώς ο οδοντωτός είναι ο ορεινότερος σιδηρόδρομος της Ελλάδας. Για να ξεπεραστούν αυτές οι δυσκολίες ο σιδηρόδρομος κατασκευάστηκε με την τεχνική της οδόντωσης κατά την οποία το τραίνο γαντζώνεται στις ράγες στις διαδρομές που η κλίση του εδάφους υπερβαίνει ο 10%. Ο σιδηρόδρομος διασχίζει το φαράγγι του Βουραϊκού περνώντας σε μεγάλο μήκος του από σήραγγες και γέφυρες, καλύπτοντας συνολικά απόσταση 22 χιλιομέτρων. Εξακολουθεί να χρησιμοποιείται και σήμερα για τουριστική περιήγηση σε μία από τις ομορφότερες διαδρομές με τραίνο στην Ελλάδα.

Ενας καταρράκτης !!

Στα Καλάβρυτα φτάσαμε γύρω στις 12.10, εκεί μας περίμενε το πούλμαν με τους υπόλοιπους.

Τα Καλάβρυτα υπήρξαν μία από τις περιοχές της Ελλάδας που βίωσαν με τον σκληρότερο τρόπο τα γερμανικά αντίποινα κατά τη διάρκεια της κατοχής. Στις 13 Δεκεμβρίου 1943 ο γερμανικός στρατός κατοχής εκτέλεσε σχεδόν όλο τον ανδρικό πληθυσμό των Καλαβρύτων και έκαψε την πόλη. Για τον αριθμό θυμάτων και επιζώντων από τη σφαγή της 13ης Δεκεμβρίου αλλά για το συνολικό αριθμό των θυμάτων από την επιδρομή των Γερμανών στην περιοχή, έχουν διατυπωθεί κατά καιρούς αντιφατικοί αριθμοί. Οι περισσότερες αναφορές κάνουν λόγο για περισσότερους από 800 νεκρούς. Τα Καλάβρυτα είναι σήμερα χαρακτηρισμένος μαρτυρικός οικισμός.

Το αρχοντικό της Παλαιολογίνας στα Καλάβρυτα

Επισκεφτήκαμε το Μνημείο των Πεσόντων στη Σφαγή των Καλαβρύτων .( + 13 - 12 – 1943) το οποίο είναι ένα από τα ξεχωριστά μνημεία της πόλης και Ιερό Προσκύνημα, που βρίσκεται στο λόφο του Καπή, ανατολικά της πόλης των Καλαβρύτων (500 μέτρα από το κέντρο), στο δρόμο προς Χιονοδρομικό Κέντρο.

Στη Ράχη του Καπή οδηγήθηκαν οι άνδρες από 14 χρονών και πάνω από τους Γερμανούς κατακτητές στις 13 Δεκεμβρίου 1943, όπου και τους εκτέλεσαν.

Σήμερα στη ράχη του Καπή βρίσκεται ένας μεγάλος Σταυρός που θυμίζει το αποτρόπαιο έγκλημα. Στις στήλες που περιβάλλουν τον κεντρικό χώρο αναγράφονται τα ονόματα των οικογενειών των Εκτελεσθέντων.

Στην κατακόμβη είναι αναρτημένα μικρά καντήλια ισάριθμα με τις οικογένειες των εκτελεσθέντων.

Το πέτρινο γλυπτό της πονεμένης μάνας, έμβλημα του Δήμου και σύμβολο της ανθρώπινης καρτερικότητας που φιλοτέχνησε η τότε σπουδάστρια της σχολής Καλών Τεχνών Άννα Βαφεία. Έχει συμβολικό χαρακτήρα για τις γυναίκες ηρωίδες των Καλαβρύτων (τη Μάνα, την αδελφή, τη γιαγιά, την κόρη) που με υπερπροσπάθεια αγωνίστηκαν να ξαναστήσουν την ολοσχερώς κατεστραμμένη πόλη.

Επόμενη επίσκεψη η ιστορική μονή της Αγίας Λαύρας, 5 χιλιόμετρα από τα Καλάβρυτα στη θέση Παλαιομονάστηρο

Στη μονή, εκτός του ιερού λαβάρου, φιλοξενείται μεγάλη συλλογή κειμηλίων με σπουδαιότερη την κάρα του Αγ. Αλεξίου, πολιούχο των Καλαβρύτων. Επίσης λειψανοθήκες άλλων αγίων, παλιές εικόνες, σημαντικοί κώδικες αρχαίων συγγραφέων, ιστορικά και λαογραφικά κείμενα, βυζαντινά και ενετικά έγγραφα και μια πλούσια βιβλιοθήκη.

Το εκκλησάκι όπου υψώθηκε το λάβαρο της επανάστασης το 1821.

Διώξεις, εκτελέσεις και καταστροφές είδε το μοναστήρι από τα Ναζιστικά στρατεύματα το σκληρό Δεκέμβριο του 1943. Έκαψαν τη μονή, λεηλάτησαν τις αποθήκες και εκτέλεσαν τρεις μοναχούς, που δεν είχαν εγκαταλείψει το Μοναστήρι. Οι μοναχοί που είχαν κρυφτεί λίγο πιο μακριά ξαναγύρισαν όταν είχαν απομακρυνθεί τα στρατεύματα, φέρνοντας μαζί τους τα κειμήλια και το λάβαρο που διέσωσαν και άρχισαν ξανά από την αρχή την επισκευή και ανοικοδόμηση.

Αγαλμα του Παλαιών Πατρών Γερμανού

Τελευταίος σταθμός μας η Μονή Μεγάλου Σπηλαίου, που βρίσκεται στο 10ο χιλιόμετρο του δρόμου Καλαβρύτων – Πούντας – Ε.Ο. Πατρών – Αθηνών.

Είναι χτισμένη σε ένα εντυπωσιακό τοπίο στην είσοδο μιας φυσικής σπηλιάς.

Η Μονή διαθέτει μεγάλο πλούτο κειμηλίων, μεταξύ των οποίων εξαιρετική θέση κατέχει η εικόνα της Παναγίας, που φιλοτέχνησε ο Ευαγγελιστής Λουκάς. Επίσης, διαθέτει ένα σπάνιο λάβαρο με τις μορφές τριών βυζαντινών αυτοκρατόρων, εθνικές στολές, ένα πολύτιμο σταυρό με Τίμιο Ξύλο, λειψανοθήκες με οστά Αγίων και των ιδρυτών της Μονής, Ευαγγέλια σε περγαμηνές κλπ. Διαθέτει επίσης βιβλιοθήκη με περισσότερους από 3.000 τόμους, καθώς και πλήθος χειρογράφων.

Στο υπόγειο της μονής υπάρχει ένα σπήλαιο όπου υπάρχει η αναράσταση της εύρεσης της εικόνας της Παναγίας .

Η Μονή η οποία θεωρείται η αρχαιότερη στην Ελλάδα, χτίστηκε το 362 μ.Χ. από τους Θεσσαλονικείς αδερφούς μοναχούς, Συμεών και Θεόδωρο. Ενώ οι δύο αδελφοί βρίσκονταν στα Ιεροσόλυμα είδαν ο καθένας ξεχωριστά μια οπτασία με την εντολή να μεταβούν στην Αχαΐα και να βρουν την Ιερή Εικόνα της Παναγίας από μαστίχα και κερί, φιλοτεχνημένη από τον Ευαγγελιστή Λουκά. Υστέρα από αλλεπάλληλες περιπλανήσεις και αποκαλυπτικά όνειρα, συνάντησαν εδώ το 362 μ.Χ. την κόρη Ευφροσύνη, βοσκοπούλα από το χωριό Γαλατά (Ζαχλωρού). Η Ευφροσύνη τους οδήγησε στο σπήλαιο που βρισκόταν η αναζητούμενη Ιερή Εικόνα, την οποία είχε ανακαλύψει νωρίτερα η ίδια με "Θεία Βουλή", και με την οδηγία ενός τράγου από το κοπάδι της, που πήγαινε στο σπήλαιο για να πιει νερό από την πηγή που βρισκόταν εκεί. Η πηγή αυτή του σπηλαίου - μαρμάρινη κατόπιν - αποτελεί σήμερα, το γνωστό με το όνομα «η Πηγή της Κόρης», άγιασμα, ενώ η Ευφροσύνη τιμάται ως Αγία.

Η Ιερή Εικόνα, σύμφωνα με την παράδοση, βρισκόταν δίπλα στην πηγή και φυλασσόταν από ένα φοβερό δράκο ο οποίος σκοτώθηκε από κεραυνό όταν επιτέθηκε στους δύο μοναχούς που προσπαθούσαν να καθαρίσουν το ιερό χώρο από την πυκνή βλάστηση. Στη συνέχεια οι δύο μοναχοί κατασκεύασαν μικρόν Ναό και μερικά μικρά κελιά με την συνδρομή του πλήθους των πιστών, που συνέρρεαν δια να προσκυνήσουν την θαυματουργή εικόνα της Θεοτόκου. Πολλοί μάλιστα από τους πιστούς παρέμεναν για άσκηση. Σιγά-σιγά η Μονή έγινε μία από τις πλέον «πολυμονάχους Μονάς» και γνώρισε μεγάλη ακμή και αίγλη.