Βουνά λόφοι ουρανός με χάλκινη φορεσιά
μιά φέτα φεγγάρι πριονίζει το Σάλφοξ Χορν
φωνές αντηχούν στην πράσινη σπηλιά
Σε κρατώ με γυμνά χέρια το κύκλωμα κλείνει
χύνονται έξω όλα τα νερά
τα ξεπλυμένα γδέρνει το φως
αηδιασμένος φυσά χαμηλά ο άνεμος
τσακίζοντας τις φτερούγες του
Μέρα που δεν είδα ουτένα αστέρι
λαμπρό κενό με συντροφεύει
το κύμα ρίχνει λάσο στα βράχια
που κοιτάζουν σαν μοσχάρια
παφλάζει στην οροφή της πράσινης σπηλιάς
το μαστίγιο της αστραπής σκίζει το βαμμένο με λουλάκι θόλο
ουρλιάζουν οι μανιασμένες σκύλες του πελάγου
ηλεκτρίζεται ο κάβος
Σε κρατώ με γυμνά χέρια το κύκλωμα κλείνει
στο φλογισμένο από την αναμονή κενό
τα μάτια μας γίνονται χρυσά.
Έκτωρ Πανταζής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου