 |
Ένα σεντόνι ονειρεύτηκα πως ήταν ωκεανός
καίκια με ευχές ταξίδευαν κι η φούστα είχε ψάρια
το στήθος ένα κομμάτι κρέας που το φαγαν πεινασμένα
και εσύ κάτω από το δέρμα δεν έβλεπες,
σηκώθηκε κύμα ψηλό σε πέταξε στο χώμα
στις επίγειες απολαύσεις σε αποπλάνησε η γη
ακούστηκε φωνή μη φεύγεις προς τη θάλασσα.
Κι η θάλασσα τραβήχτηκε βαθιά να με διαβάζει ξέρει
εκεί που οι αισθήσεις μου αποκτούν νόημα
έμεινα έτσι κι αλάτι στο βράχο έγινα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου