ΥΦΑΝΤΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ "ΓΛΥΚΙΑ ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ "

Προσπαθώντας να περιγράψω εσένα, 

αγάπησα τις λέξεις.

Προσπαθώντας να βρω τις λέξεις για να σε περιγράψω,

σ' αγάπησα περισσότερο.

Μα όλες μοιάζαν απόκληρες, αδύναμες και λίγες.

Κι έτσι σιωπώντας πορευόμουν,

σεβόμενος του ανέγγιχτου ανώτερου,

του εύγλωττου ανείπωτου την ατελεύτητη σαγήνη.

Κι όταν τα δάχτυλα κι η γλώσσα πυρακτωμένες γίναν πένες,

συμμαχίες λέξεων σαν ασημοφωτισμένες αποικίες κοραλλιών

αναδύθηκαν απ' τον βυθό της καρδιάς,

γίναν νησιά, πλημμύρισαν το σύμπαν!

Πλησίστια καράβια τα ρήματα, γεμάτα με μπαχάρια φθόγγων

κι εσύ η θάλασσα κι ο άνεμος που τ' αρμενίζουν.

Μέρες και νύχτες γεννούν αιωνιότητες.

Άγγελοι επί γης μοιράζουν παραδείσια μήλα,

αθάνατο νερό, ψωμί της χαράς.

Θαυμαστή ομόνοια στον ηλίαστρο ουρανό,

διάφανη γαλήνη στους ιριδίζοντες φλοίσβους,

μακρόσυρτη αρμονία στις αγκαλιές των βράχων,

και στο εκστατικό τραγούδι του Ήλιου,

κοσμογονική αύρα στα θροϊσματα των πράσινων φύλλων.

Μια συμπαντική συνωμοσία για τον Έρωτα!

Γιατί ο Έρωτας ξέρει να φτιάχνει τη λέξη "σ' αγαπώ".

Μια συνωμοσία γλυκιά, δροσερή σαν απειρογάλαζη αυγή.

Φωτεινή απόδειξη της ύπαρξης του Θεού μας.

Η μόνη μεγάλη αλήθεια στα μικρά ανοίγματα του χρόνου.

Μια φούγκα πληρότητας, ταύτισης, δημιουργίας, πλησμονής,

στο φως της αγάπης.

Μια συμφωνία κόσμου και ύπαρξης, άργητας και βιάσης.

Σαν όνειρο που ζωντανεύει!

Σαν ευτυχία που έρχεται απρόσμενα!

Σαν ποίημα που δεν θέλω να τελειώσει!