Κάνει ψοφόκρυο απόψε στης μοναξιάς τα μονοπάτια!! Μάταια σφίγγομαι στο παλτό μου, και γρηγορώ το βήμα μου στο πουθενά της ξενητιάς! Ζεστά,στολισμένα σπίτια τριγύρω μου οικογένειες χαρούμενες,ενωμένες, με χαμογελαστά πρόσωπα στο γιορτινό τραπέζι! Εγώ κρυώνω!Κρυώνω πολύ! Ένα κάποιο χνώτο γυρεύω, έναν άνθρωπο ζητάω, να συγχνωτιστούμε, με μια μπουκιά φαΐ,μια γουλιά κρασί να ζεστάνουμε λίγο τις καρδιές μας! Ανοίγω την πόρτα μου!Κανείς! Μια απέραντη μοναξιά Θεού με τυλίγει! Ε λοιπόν,όχι!Αρνιέμαι να υποκύψω στην τυραννία της μοναξιάς! Αύριο ξημερώνει ένας καινούργιος χρόνος, κι εγώ θα τον γλεντήσω!!! Με δυο κουτάλια είπα τα κάλαντα στις εικόνες μου! Και μου απάντησαν!! Μάλιστα!Μου απάντησαν,με απέραντη γαλήνη,με ανείπωτη ευτυχία,με άφατη χαρά!Δόξα τω Θεώ μου!! 'Εξω χιόνιζε!Δεν μ' ένοιαζε!! |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου