ΨΑΡΡΟΣ ΑΝΤΩΝΗΣ "Απάθεια "

Σαν χάρτινα καραβάκια

που αφήσαμε να ταξιδέψουν

στα ρυάκια της βροχής

μούσκεψαν οι ελπίδες μας

κι ένας λαός ολόκληρος

στοιβάχτηκε άφωνος στ'αμπάρια

να ταξιδέψει στο πουθενά

χωρίς οράματα

στό αβέβαιο σήμερα

στο σκοτεινό αύριο

χωρίς μπούσουλα και πυξίδα.

Ο μόνος φάρος που φωτίζει 

τα σκυθρωπά μας πρόσωπα

η οθόνη της τηλεόρασης

συντονισμένη στο βραδινό δελτίο

να μας ανακοινώνει ότι υπάρχει φως

στο βάθος του τούνελ

κι εμείς σαστισμένοι αναρωτιόμαστε 

αν αυτό που ακούμε είναι τα κύματα

η το τραίνο που έρχεται