Ο Γρηγόρης Λαμπράκης (Κερασίτσα Αρκαδίας 3 Απριλίου 1912 –Θεσσαλονίκη 27 Μαΐου 1963 ) ήταν γιατρός, αθλητής, και πολιτικός που δολοφονήθηκε από παρακρατικούς. Η δολοφονία του προκάλεσε διεθνή κατακραυγή για
τις αυταρχικές πρακτικές της κυβέρνησης Καραμανλή και των Σωμάτων Ασφαλείας,
που αποδείχθηκε ότι όχι μόνο ανέχονταν, αλλά και εξέθρεφαν τον ανεξέλεγκτο
παρακρατικό μηχανισμό. Η υπόθεση Λαμπράκη αναζωογόνησε τον Ανένδοτο Αγώνα του Γεωργίου Παπανδρέου και
έπαιξε τον πιο σημαντικό ίσως ρόλο στην πτώση της κυβέρνησης Καραμανλή τον ίδιο
χρόνο.
Σύντομο Βιογραφικό και Ιστορικές συνθήκες
Ο Γρηγόρης Λαμπράκης γεννήθηκε στις 3 Απριλίου 1912 στην Κερασίτσα Αρκαδίας και
ήταν το 14ο παιδί από τα συνολικά 18 που απέκτησαν οι γονείς του. Σπούδασε ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και ειδικεύτηκε στη γυναικολογία. Υπήρξε αθλητής με πολλές
πανελλήνιες και βαλκανικές νίκες και κατείχε για 23 χρόνια (ως το 1959) το πανελλήνιο ρεκόρ
στο μήκος με επίδοση 7,37 μ.
Στην διάρκεια της κατοχής διοργάνωνε με άλλους συναθλητές του αγώνες,
διαθέτοντας τα έσοδα σε λαϊκά συσσίτια. Το 1950 κατέλαβε τη θέση
του υφηγητή Μαιευτικής - Γυναικολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Aπέκτησε δυο
γιους, τον Θοδωρή και τον Γρηγόρη.
Στις εκλογές του Οκτωβρίου 1961 ο Λαμπράκης
εξελέγη βουλευτής Πειραιά συνεργαζόμενος με την Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά (ΕΔΑ).
Υπήρξε ιδρυτικό μέλος και αντιπρόεδρος της «Ελληνικής Επιτροπής για τη Διεθνή
Ύφεση και Ειρήνη». Στις 21 Απριλίου 1963 αψηφώντας
σχετική απαγόρευση της αστυνομίας, πραγματοποίησε την 1η Μαραθώνια πορεία
Ειρήνης. Βάδισε το μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής μόνος του, εν μέσω απειλών,
πριν τελικά συλληφθεί και κρατηθεί για μερικές ώρες.
Αμέσως μετά μετέβη στο Λονδίνο για να συμπαρασταθεί στους Έλληνες, Κύπριους και
Άγγλους διαδηλωτές που ζητούσαν την απελευθέρωση πολιτικών κρατουμένων στην
Ελλάδα, ανάμεσα στους οποίους ήταν και η Βρετανίδα σύζυγός του Αντώνη
Αμπατιέλου Μπέτυ Μπάρτλετ Αμπατιέλου. Στόχος των
διαδηλωτών ήταν η βασίλισσα Φρειδερίκη, η οποία βρισκόταν στην αγγλική πρωτεύουσα
προκειμένου να παραστεί σε βασιλικούς γάμους. Η σύζυγος του Αμπατιέλου ζήτησε
ακρόαση από την Φρειδερίκη, η οποία την αρνήθηκε, παρά τις πιέσεις του
Λαμπράκη. Σχεδόν ένα μήνα μετά, στις 22 Μαΐου, καθώς εξερχόταν από συγκέντρωση για την ειρήνη και
τον πυρηνικό αφοπλισμό στη Θεσσαλονίκη, δέχτηκε δολοφονική επίθεση από παρακρατικούς. Τραυματίστηκε
βαριά και υπέκυψε στα τραύματά του λίγες μέρες μετά.
Η δολοφονία
Οι αντιδράσεις που προκλήθηκαν από το δολοφονικό χτύπημα κι
ενώ ο Γρηγόρης Λαμπράκης έπνεε τα λοίσθια
Το βράδυ της 22ας Μαΐου 1963 ο Λαμπράκης μίλησε σε εκδήλωση
που διοργάνωσε στη Θεσσαλονίκη η «Επιτροπή για τη Διεθνή
Ύφεση και Ειρήνη». Πριν ακόμα η εκδήλωση ξεκινήσει, πλήθος παρακρατικών καιαστυνομικών με πολιτικά είχαν καταλάβει τα
γειτονικά πεζοδρόμια, κραυγάζοντας συνθήματα και προπηλακίζοντας όσους
προσέρχονταν στην αίθουσα για να πάρουν μέρος σε αυτή. Άλλοι αστυνομικοί,
ένστολοι, αν και παρόντες σε μεγάλο αριθμό δεν λάμβαναν κανένα μέτρο για την
απώθηση των παρακρατικών, παρά τις διαμαρτυρίες των οργανωτών και του ίδιου του
Λαμπράκη, ενός μέλους δηλαδή του ελληνικού κοινοβουλίου. Μάλιστα, ένας
παρακρατικός κατόρθωσε να χτυπήσει το Λαμπράκη στο κεφάλι με ρόπαλο κατά την
είσοδό του στην αίθουσα της εκδήλωσης, τραυματίζοντάς τον ελαφρά. Σοβαρά,
αντίθετα, τραυματίστηκε από τους ανεξέλεγκτους διαδηλωτές ο έτερος παρών
αριστερός βουλευτής, Γιώργος Τσαρουχάς.
Με την ολοκλήρωση της εκδήλωσης, ο Λαμπράκης εγκατέλειψε την
αίθουσα με πρόθεση να κατευθυνθεί σε κοντινό ξενοδοχείο όπου είχε καταλύσει.
Τον ακολούθησαν μόνο δύο σύντροφοί του, καθώς η αστυνομία απέκλεισε το κοινό
της εκδήλωσης στο εσωτερικό της αίθουσας, απαγορεύοντας προσωρινά την έξοδο.
Ακριβώς εκείνη τη στιγμή, στη διασταύρωση των οδών Ερμού και Ελ. Βενιζέλου και
παρά το γεγονός ότι η αστυνομία είχε αποκλείσει όλους τους δρόμους, ένα
τρίκυκλο εμφανίστηκε από το πουθενά, πλησίασε το Λαμπράκη με ιλιγγιώδη ταχύτητα
και τον έριξε στο έδαφος. Κανείς αστυνομικός δεν κινήθηκε για να εμποδίσει το
τρίκυκλο πριν το χτύπημα, να συλλάβει τον οδηγό του μετά, ή ακόμα και να
βοηθήσει τον αιμόφυρτο Λαμπράκη. Όπως αποδείχτηκε, το θύμα είχε δεχτεί ισχυρό
χτύπημα στο κεφάλι από μεταλλικό αντικείμενο.
Το πιθανότερο είναι ότι οι δράστες της επίθεσης θα είχαν
διαφύγει ανενόχλητοι, αν ένας παριστάμενος Θεσσαλονικιός, ο Μανόλης
Χατζηαποστόλου (με το παρατσούκλι «Τίγρης») δεν είχε πηδήσει αστραπιαία
στην καρότσα του τρίκυκλου. Για ένα περίπου χιλιόμετρο το τρίκυκλο έτρεχε στους
δρόμους της Θεσσαλονίκης χωρίς κανένα αστυνομικό ή άλλο όχημα να το καταδιώκει.
Ο Χατζηαποστόλου εξουδετέρωσε μετά από σκληρή πάλη το μοναδικό επιβάτη της
καρότσας, Μανώλη Εμμανουηλίδη (ήταν
αυτός που είχε καταφέρει το θανατηφόρο χτύπημα στο Λαμπράκη) και κατόπιν
υποχρέωσε τον οδηγό Σπύρο Γκοτζαμάνη να σταματήσει. Ακολούθησε νέα πάλη αυτή τη
φορά ανάμεσα στον Χατζηαποστόλου και τον Γκοτζαμάνη, έως ότου εμφανίστηκε ένας
απλός τροχονόμος, ο οποίος μη γνωρίζοντας όσα είχαν προηγηθεί, συνέλαβε τον
Γκοτζαμάνη κατόπιν υποδείξεων των περαστικών. Ο Λαμπράκης μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ σε κωματώδη κατάσταση από
την οποία δεν εξήλθε ποτέ. Πέθανε τέσσερις μέρες αργότερα.
Σύμφωνα με τη μετέπειτα καταγγελία του Θ. Γρέβια, φοιτητή
τότε και υποστηρικτή του Γ. Λαμπράκη, αφότου ο Λαμπράκης μεταφέρθηκε στο ΑΧΕΠΑ,
αφέθηκε να πεθάνει. Μιλώντας στην εφημερίδα "Ελευθεροτυπία", ο
Γρέβιας δηλώνει χαρακτηριστικά: "Τον άφησαν βαριά τραυματισμένο, χωρίς ορό
στο νεκροθάλαμο του νοσοκομείου. Το σχέδιο τους πέτυχε".
Ο Θ. Γρέβιας περιέγραψε τις στιγμές που ακολούθησαν όταν ο
Γρηγόρης Λαμπράκης μεταφέρθηκε σοβαρά τραυματισμένος στο νοσοκομείο.
"Τα μεσάνυχτα βρισκόμασταν έξω από την κεντρική είσοδο
του νοσοκομείου, όταν εξήλθε ένας γιατρός. Απευθύνθηκε σε μας, ρωτώντας αν
ήμασταν εκεί για τον Λαμπράκη. Του απαντήσαμε 'ναι'. Είπε ότι χρειαζόταν ένας
από μας, γιατί δεν επαρκούσε το νοσηλευτικό προσωπικό. Πήγα εγώ. Κατέβηκα με το
γιατρό στο πρώτο υπόγειο. Από ένα μακρόστενο διάδρομο μπήκαμε σε ένα κλειστό
θάλαμο. Στην είσοδο βλέπω τη γραμματέα της οργάνωσής μας Καίτη Τσαρουχά, να
κρατάει στα χέρια της τον βαρύτατα τραυματισμένο πατέρα της, Γιώργη Τσαρουχά (χτυπήθηκε το ίδιο βράδυ),
βουλευτή Καβάλας της ΕΔΑ. Στο βάθος δεξιά ξαπλωμένο ανάσκελα, το σώμα του
Γρηγόρη Λαμπράκη".
Ο Θ. Γρέβιας σημειώνει ότι ο Λαμπράκης ήταν ζωντανός, αλλά
σε κωματώδη κατάσταση.
"Ο γιατρός μου ζήτησε να καθίσω σε μια καρέκλα, πίσω από
το κεφάλι του, να τοποθετήσω τα χέρια μου στην κάτω σιαγόνα και να κρατώ
συνεχώς το κεφάλι του προς τα πίσω και έφυγε. Του είχαν κάνει τραχειοστομία.
Δεν ήταν διασωληνομένος, δεν είχε ορό. Κατά διαστήματα το στήθος του
τρανταζόταν από ακανόνιστες εισπνοές και εκπνοές", συνεχίζει ο Θ. Γρέβιας.
Ερωτηθείς για το αν υπήρχε άλλος ασθενής στο θάλαμο, ο Θ.
Γρέβιας είναι αποστομωτικός, λέγοντας ότι δεν ήταν θάλαμος νοσηλείας, αλλά...
νεκροθάλαμος.
"Ο χώρος όπου βρισκόμασταν δεν ήταν θάλαμος νοσηλείας.
Ούτε τα κρεβάτια ήταν κρεβάτια νοσηλείας. Το κρεβάτι στο οποίο ήταν ο
Λαμπράκης, αποτελούνταν από τρεις ξύλινες σανίδες πάνω σε δύο μεταλλικά
"Π", πιθανότατα νεκροκρέβατο. Μάλλον ήταν ο νεκροθάλαμος του
νοσοκομείου".
Πολιτικές επιπτώσεις
Η κατακραυγή για τη δολοφονία Λαμπράκη και τις αποκαλύψεις
για την άμεση εμπλοκή της αστυνομίας, ήταν τόσο μεγάλη που οδήγησε σε παραίτηση
της κυβέρνησης Καραμανλή μέσα σε λιγότερο από τρεις βδομάδες από το έγκλημα (11 Ιουνίου1963). Σχηματίστηκε άμεσα
νέα κυβέρνηση της ΕΡΕ υπό τον Παναγιώτη Πιπινέλη, μετέπειτα υπουργό
εξωτερικών της χούντας. Το Σεπτέμβριο ο ανακριτής Χρήστος Σαρτζετάκης σε συμφωνία με τον
εισαγγελέα Δελαπόρτα διέταξε την προφυλάκιση των ανώτατων αξιωματικών της
χωροφυλακής, διαλύοντας κάθε αμφιβολία στην κοινή γνώμη για την εμπλοκή κράτους
και παρακρατικών στη δολοφονία Λαμπράκη. Το Νοέμβριο διεξήχθησαν εθνικές
εκλογές τις οποίες κέρδισε η Ένωση Κέντρου. Την ίδια χρονιά ιδρύθηκε η «Νεολαία Λαμπράκη», της οποίας πρώτος πρόεδρος
εκλέχτηκε οΜίκης Θεοδωράκης.
Περισσότερες πληροφορίες
Η υπόθεση της δολοφονίας Λαμπράκη έχει καταγραφεί στο
μυθιστορηματικό «Ζ» (από το «Ζει») του Βασίλη Βασιλικού. Το βιβλίο έγινε το 1969 ταινία Ζ από τον Κώστα Γαβρά, με τον Υβ Μοντάν στο ρόλο
του Λαμπράκη, τον Ζαν Λουί Τρεντινιάν στο
ρόλο του Σαρτζετάκη και την Ειρήνη Παπά στο ρόλο
της συζύγου του Λαμπράκη.
Μεταπολιτευτικά, διάφορα οικιστικά σημεία όπως
τα δημοτικά στάδια της Καλλιθέας και του Ζωγράφου στην Αθήνα,
ηλεωφόρος στην Τούμπα Θεσσαλονίκης κ.ά, μετονομάστηκαν
προς τιμήν του.
Από το 1983 ο Κλασικός Μαραθώνιος Αθηνών διεξάγεται
στη μνήμη του Γρηγόρη Λαμπράκη κάθε Νοέμβριο.
Χρονικά της δολοφονίας και των ενόχων μπορεί κανείς να βρει
στα βιβλία:
Κώστα Παπαϊωάννου «Πολιτική δολοφονία. Θεσσαλονίκη '48 -
Θεσσαλονίκη '63», 2 τόμοι, Αθήνα 1993, εκδ. Το Ποντίκι
Γιάννη Βούλτεψη «Υπόθεση Λαμπράκη», Αθήνα 1988 , εκδ. Αλκυών
Παύλου Πετρίδη (επιμ), «Δολοφονία Λαμπράκη. Ανέκδοτα
ντοκουμέντα (1963-1966)», Αθήνα 1995, εκδ. Προσκήνιο
Πλήθος στοιχείων έχουν καταγραφεί στην αρθρογραφία
εφημερίδων.
 |
ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΡΗΓΟΡΗ ΛΑΜΠΡΑΚΗ
Ο Μίκης Θεοδωράκης θα γράψει στην εφημερίδα “Αθηναϊκή”: «Χάνοντας τον Λαμπράκη, κερδίσαμε χιλιάδες νέους Λαμπράκηδες, χιλιάδες ήλιους που θα θερμαίνουν και θα φωτίζουν τη μνήμη του»
ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ - Επιτάφιο επίγραμμα του Λαμπράκη
Σηκώνοντας στους ώμους του το έπαθλο του Μαραθωνίου
ο ωραίος νεκρός κατεβαίνει στον άδη,
’κει που οι αιώνιοι Έλληνες τον καρτερούν. Αλλ’ όμως
τούς πάει μισό τ’ άγγελμα:
ΝΕΝΙΚΗ-
άλλοι σας φέρνουν πίσω μου το ΝΕΝΙΚΗΚΑΜΕΝ.
Εγώ δεν ήτανε να ρθω τόσο ενωρίς, εμένα,
στων Πλαταιών τη χώρα και του Μαραθώνα,
με σκοτώσανε οι Πέρσες.
(Δημοσιεύτηκε στην «Επιθεώρηση Τέχνης», τ. 101, Μάιος 1963, σελ. 387)
ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ «Επίγραμμα για το Λαμπράκη»
“Έπεσε ο μέγας δρυς στο ματωμένο χώμα
πουλιά και φύλλα στάθηκαν στον ουρανό
βουβή η Ελλάδα τον κρατεί στα δυο της γόνα
πανίσχυρο, γιγάντιο ξίφος φωτεινό.
Κι ενώ η οργή απ’ τους πόρους της αίματα ιδρώνει
τινάζεται όλη ανάμεσα στον άγιο λαό,
κι ολόρθη, τον υψώνει, μεσιανό καδρόνι,
ψηλά, στον θόλο, στης Ειρήνης το ναό.”
(Γ. Ρίτσος, Συντροφικά τραγούδια, εκδ. Σ. Ε.)
ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΛΤΕΖΟΣ "Σ’ ΑΥΤΟ ΕΔΩ ΤΟ ΦΕΡΕΤΡΟ"
Σ’ αυτό εδώ το φέρετρο δε μένει ένα κουφάρι,
ένας σωρός ανθρώπινος, ένα ρεφραίν που σβύνει.
Σ’ αυτό εδώ το φέρετρο η αγάπη κι η ειρήνη
σου έβαλε, Γρηγόρη μου, τη Δόξα μαξιλάρι.
Σ’ αυτό εδώ το φέρετρο δεν κρύβεται η ύλη,
ούτ’ η φθορά που θέλησε το μίσος να σου φέρει.
Σ’ αυτό εδώ το φέρετρο της εργατιάς το χέρι
υψώνεται χαιρετισμό αγάπης να σου στείλει.
Σ’ αυτό εδώ το φέρετρο δεν κρύβεται ο πόνος,
κλάματα δεν ακούγονται και οδυρμοί και θρήνοι.
Αυτό εδώ το φέρετρο Σύμβολο έχει γίνει
που θα φωτίζει πιο πολύ όσο περνάει ο χρόνος.
Σ’ αυτό εδώ το φέρετρο του αθλητισμού η δάδα
θα καίει καντήλι άσβυστο κι ας είν’ βαρύς χειμώνας.
Και τ’ όνομά σου αθάνατο θα μείνει στους Αιώνας.
Σ’ αυτό εδώ το φέρετρο ακούμπησε η Ελλάδα!
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ, «όργανο των προσφύγων απ’ την Ελλάδα που ζουν στην Λ. Δ. Πολωνίας», αρ. φύλλου 21, Τετάρτη 20 Μάη 1964, στα πλαίσια αφιερώματος στον Γρηγόρη Λαμπράκη, με αφορμή της επέτειο ενός χρόνου από την άγρια δολοφονία του.
Στην ανάρτηση διατηρήθηκε η ορθογραφία του εντύπου.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΖΥΓΟΥΡΗ - ΜΟΙΡΟΛΟΓΙ
Το αυτοσχεδίασε μπροστά στο κατάφορτο μαγιάτικα λουλούδια φέρετρο του Λαμπράκη η εβδομηντάχρονη Σταυρούλα Ζυγούρη από την Καλαμάτα, στο παρεκκλήσι του Αγίου Ελευθερίου, δίπλα στη Μητρόπολη:
«Γρηγόρη, σε φορτώσανε, βαριά είσαι φoρτωμένος. / Γρηγόρη μου, τις μυρουδιές να μην τις εσκορπίσεις, / να τις βαστάς στην Κάτω Γης, στους νιούς να τις δωρίσεις, / να βάλουνε στα πέτα τους να βγούνε στο σεργιάνι. / Γρηγόρη μου, η Κάτω Γης έχει αναστατώσει, / τι έμαθε η λεβεντιά πως κάποιος κατεβαίνει. / Τρέχουνε για συνάντηση, να σε προϋπαντήσουν, / τρέχουν στις βρύσες για νερό, στους κηπουρούς για φρούτα, / και στις καλές νοικοκυρές γι’ αφράτο παξιμάδι. / Τραπέζι σού τοιμάζουνε, Γρηγόρη, να δειπνήσεις / και το κρεβάτι στρώνουνε να πέσεις να πλαγιάσεις».
Η Ζυγούρη είναι μητέρα του πολιτικού κρατούμενου Νίκου Ζυγούρη. Τέσσερα άλλα παιδιά της εκτελέστηκαν από τους Γερμανούς».
ΒΑΣΙΛΗΣ ΒΑΣΙΛΙΚΟΣ "Ζ"
ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ
Το μυθιστόρημα-ντοκουμέντο για τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη (1963). Ένα βιβλίο-σύμβολο τα χρόνια της δικτατορίας, ένα μυθιστόρημα-σταθμός στην ελληνική λογοτεχνία. Γραμμένο εν θερμώ από το συγγραφέα σχεδόν παράλληλα με την εξέλιξη των γεγονότων και της δίκης που συντάραξε την Ελλάδα, το "Ζ" εκδόθηκε για πρώτη φορά στα μέσα της ταραγμένης δεκαετίας του 1960.
"Λογοτεχνικό ρεπορτάζ" ή "φανταστικό ντοκιμαντέρ ενός εγκλήματος" για τον ίδιο τον Βασίλη Βασιλικό, το "Ζ" κινείται στα όρια μεταξύ λογοτεχνίας και δημοσιογραφίας με το συγγραφέα να ενορχηστρώνει τα επίσημα ντοκουμέντα της υπόθεσης Λαμπράκη. Ο Βασίλης Βασιλικός εξηγεί: "Είναι κάτι ανάλογο με το χαρακτηρισμό -μη μυθιστορηματικό μυθιστόρημα- "non fiction novel" που λανσάρισε στο "Εν Ψυχρώ" ο Τρούμαν Καπότε. Σημαίνει, με άλλα λόγια, μια περίπτωση, που θα ήταν, κάτω από άλλες περιστάσεις, φανταστική ή μυθιστορηματική αλλά συμβαίνει να ’ναι εκατό τα εκατό πραγματική και μη μυθιστορηματική. Δηλαδή το Ζ υπακούει στους νόμους ενός έργου φαντασίας, έχει δική του νομοτέλεια, αυτόνομη, μόνο που τυχαίνει όλα αυτά να μην είναι διόλου φανταστικά, αλλά μια πιστή και υπεύθυνη αντιγραφή της πραγματικότητας" (1966).
Η ΤΑΙΝΙΑ
Ζ είναι ο τίτλος ταινίας του Κώστα Γαβρά, παραγωγής 1969, με θέμα τη δολοφονία του αριστερού βουλευτή της ΕΔΑ Γρηγόρη Λαμπράκη και την αναζήτηση των ενόχων από τον ανακριτή Χρήστο Σαρτζετάκη, μετέπειτα πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας. Βασίστηκε στο ομώνυμο μυθιστόρημα που έγραψε το 1966 ο Βασίλης Βασιλικός. Πρόθεση των δημιουργών ήταν το "Ζ" του τίτλου να προφέρεται "Ζει" και όχι "ζήτα", καθώς ήθελαν να εκφράζει ηχητικά το ρήμα που ακουγόταν στις διαδηλώσεις που έγιναν όταν σκοτώθηκε ο βουλευτής - "Λαμπράκη ζεις, εσύ μας οδηγείς" και "Ζει, Ζει, Ζει".
Ο αδελφός του Κώστα Γαβρά είχε υπηρετήσει στον στρατό μαζί με τον συγγραφέα Βασίλη Βασιλικό και ήταν φίλοι. Οταν διάβασε το Ζ του Βασιλικού για την υπόθεση Λαμπράκη, το πρότεινε αμέσως στον αδελφό του. Εκείνος το είδε θετικά, αλλά δεν βιάστηκε να το υλοποιήσει. Εντούτοις όταν έγινε το πραξικόπημα των συνταγματαρχών τον Απρίλη του 1967, ο Γαβράς αποφάσισε αμέσως να κάνει την ταινία. Τα γυρίσματα έγιναν στην Αλγερία και η ταινία είχε κάποιες μικροδιαφορές στην πλοκή τόσο σε σύγκριση με το βιβλίο όσο και με την πραγματικότητα. Είναι γαλλόφωνη.
Παίζουν
Υβ Μοντάν στο ρόλο του αριστερού βουλευτήΕιρήνη Παππά στο ρόλο της χήρας του βουλευτή
Ζαν Λουϊ Τρεντινιάν στο ρόλο του ανακριτή
Ζακ Περέν ως φωτορεπόρτερ
ΠΗΓΕΣ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ
 |
Γελοιογραφία του Μποστ (Ελευθερία 21.4.63) που δείχνει τον Λαμπράκη να ζητάει να επιτραπεί η πορεία. Τα λόγια του είναι παραλλαγή ενός τραγουδιού που είχε φτιάξει για την πορεία ο Μίκης. Το ίδιο και ο «ύμνος της ΕΡΕ» στην ταμπέλα.
ΑΠΟ |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου