 |
| Thanh Nguyen |
Για δευτερόλεπτα ήταν επώδυνο
όσο να σπάσει ο υδάτινος φλοιός
της θάλασσας να διαπεράσω την αιχμή
συνεστραμμένη να καταδυθώ μες τη γαλάζια λήθη
έμβρυο να γίνω σε αμνιακό υγρό
γαλάζια μνήμη από τη γαλάζια λήθη να αντλήσω
αρχή ως την άκρη
άκρη αρχή
πίσω μπροστά τα χρόνια μου
ανάστροφα
διαμετρικά
πρισματικά
να ατενίσω.
Κομμάτια αποκομμένα από σχισμένα σχίσματα
επάλληλοι κύκλοι φαύλοι της ζωής μου
κίνηση εκκίνηση επανεκκίνηση
Τέλος.
Αφήνομαι γλυκά σε υγρή αγκαλιά
ζωή ατελεύτητη δίχως στεναγμό
υπάρχω μην υπάρχω υπάρχω
Φτάνει.
Μα αίφνης.
Δόρυ από φως ο ήλιος εξαπέλυσε
στα μουσκεμένα μάτια μου το ρίχνει
τα στρέφω αντικριστά στο φως
Μαγνήτης.
Φρενήρης σκαρφαλώνω στις θαλασσινές πλαγιές
ανοδικά παλλόμενο κορμί
χέρια φτερά του κύματος
Να Ζήσω.
ν.σ
Η φωτογραφία είναι από A Lifetime Photography
Οἱ λέξεις σου διυλισμένες ἀπό τήν εἰκόνα , ἀκόμη πιό ἀφαιρετικές μέσα ἀπό αὐτήν : Μέ ὀρισμένη στάση , ζωῆς , ἔχοντας κρατήσει ἐγκαίρως τήν ἀναπνοή σου , μέ ἀέρα ἀνάτασης στά πνευμόνια σου , ὅσο βαθιά κι ἄν βρεθεῖς , ἀναδύεσαι ...
ΑπάντησηΔιαγραφή