Κρατάω το μαντήλι σου στο συρτάρι μου
μυρίζει Άνοιξη , βιολέτες και ... απώλεια .
Οι μνήμες με πνίγουν .
Ο πόνος από την απουσία σου αφόρητος .
Δεν αντέχω άλλο χωρίς εσένα μαμά .
Οι θύμησες με γονάτισαν .
Δεν αντέχω την απώλεια ούτε τα επακόλουθα μιας σχεδόν βίαιης ενηλικίωσης .
Δεν αντέχω την απουσία σου .
Κανείς δεν με αγκαλιάζει όπως εσύ ... μαμά ...
κανείς δεν με παρηγορεί , ούτε με φροντίζει όπως εσύ μαμά .
Δεν υπάρχει πια στο λεξιλόγιο μου η λέξη '' μαμά '' ...
Όταν δεν έχεις μάνα δεν μπορείς ποτέ πια να είσαι παιδί .
Κρατάω ένα ματσάκι αστέρια σφιχτά στο χέρι μου και κάνω σινιάλα στο φεγγάρι .
Καληνύχτα μαμά ........
© Santina konstantinidou
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου