ΚΙΚΗ ΚΟΚΚΙΝΟΥ "ΚΑΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΦΩΣ"

Rémi LaBarre

Καιρό, πολύ καιρό πριν τα χαμόκλαδα αναρριχηθούν και καλύψουν τα πάντα, στη γούρνα που καθρεφτιζόταν το χαμόγελο, ξεδιψούσαν λεύτερα οι ψυχές. Ανάλαφρα χοροπηδώντας συνοδεία παιχνιδιάρικη των ηλιαχτίδων, γέμιζαν τον κόρφο τους με φως.

Δεν ζούσα για να δω, όμως το ξέρω. Κάπου υπάρχει καλά φυλαγμένο, όπως κείνο το ενύπνιο, που, αν και ξύπνιος ανάμεσα στα βλέφαρα προσπαθείς να φυλάξεις.

Κλειδωμένες τώρα οι πόρτες των ανθρώπων. Φυτρώνουν ασφόδελοι στα νυφικά τους κρεβάτια.

Αναλογίζονται, μα δεν μιλούν. Λαχταρούν, μα δεν αγγίζουν.

Ακολουθώντας τυφλά την πορεία των πραγμάτων πορεύονται.

Το μυστικό κανείς δεν γνωρίζει. Κι αναρωτιέμαι. Ως πότε;

Κική Κοκκίνου (από την ποιητική της συλλογή '' Η αέναη πορεία του φεγγαριού '')