ΚΑΛΒΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ "Εἰς Ἀγαρηνοὺς"

 α´.

Ἕνας Θεὸς καὶ μόνος

ἀστράπτει ἀπὸ τὸν ὕψιστον

θρόνον· καὶ τῶν χειρῶν του

ἐπισκοπεῖ τὰ αἰώνια

ἄπειρα ἔργα. 5

β´.

Κρέμονται ὑπὸ τοὺς πόδας του

πάντα τὰ ἔθνη, ὡς κρέμεται

βροχὴ ἔτι ἐναέριος

ἐν ᾧ κοιμῶνται οἱ ἄνεμοι

τῆς οἰκουμένης. 10

γ´.

Ἀλλ᾿ ἡ φωνή του ἀκούεται,

φωνὴ δικαιοσύνης,

καὶ ἡ ψυχαὶ τῶν ἀνόμων

ὡς αἵματος σταγόνες

πέφτουν ῾ς τὸν ἅδην. 15

δ´.

Τῶν ὁσίων τὰ πνεύματα

ὡς ἀργυρέα ὁμίχλη

τὰ ὑψηλὰ ἀναβαίνει,

καὶ εἰς ποταμοὺς διαλύεται

φωτὸς καὶ δόξης. 20

ε´.

Μόνον βλέπω τὸν Ἥλιον

μένοντα εἰς τὸν ἀέρα·

τοὺς τριγύρω χορεύοντας

οὐρανοὺς κυβερνάει

μὲ᾿ δίκαιον νόμον. 25

ς´.

Φαίνεται εἰς τὸν ὁρίζοντα

ὡσὰν χαρᾶς ἰδέα,

καὶ φωτίζει τὴν γῆν

καὶ τῶν θνητῶν τὰ ἔργα

τῶν πολυπόνων. 30

ζ´.

Ὅμως ἰδοὺ τὰ σκῆπτρα

ἄφησεν, ἐβασίλευσεν·

ὅτι ἀνάγκην τὸ ἀνθρώπινον

στῆθος ἔχει ἀναπαύσεως

ἀνάγκην ὕπνου. 35

η´.

Ποῖος ποτὲ τοῦ Θεοῦ,

ποῖος τοῦ Ἡλίου ὠμοίασεν;

διατὶ βωμούς, θυμίαμα

διατὶ ζητοῦν οἱ μύριοι

τύραννοι, κ᾿ ὕμνους; 40

θ´.

Ὕψιστοι αὐτοί! - λαμπρότεροι

αὐτοὶ τῶν ἄλλων! - μόνοι! -

Λαμπροί, κ᾿ ὕψιστοι οἱ δίκαιοι,

καὶ μόνοι τῶν ἀνθρώπων

οἱ εὐεργέται. 45

ι´.

Κριταὶ ὡς θεοί! καὶ πότε

τὴν ἀρετὴν ἀθλίως,

πότε δὲν ἐκατάτρεξαν;

πότε εὐσπλαγχνίαν ἐγνώρισαν,

δικαιοσύνην; 50

ια´.

Μὲ᾿ ὑπερηφάνους πόδας

καταφρονητικούς,

δὲν πατοῦν τὸ χρυσοῦν

συντριφθὲν τώρα ζύγωθρον

τοῦ ὀρθοῦ νόμου; 55

ιβ´.

Τὸ ἀχόρταστον δρέπανον

αὐτοὶ βαστοῦν· θερίζουν

πάντ᾿ ὅσα ὁ ἵδρωτάς μας

ὠρίμασεν ἀστάχυα

διὰ τοὺς υἱούς μας. 60

ιγ´.

Τρέξε ἐπάνω εἰς τὰ κύματα

τῆς φοβερᾶς θαλάσσης,

κινδύνευσε, ἀναστέναξε,

πίε τὸ πικρὸν ποτήριον

τῆς ξενιτείας· 65

ιδ´.

Διὰ τὴν τροφὴν ποὺ ἐσύναξας

μὲ᾿ κόπους ἀνεκφράστους,

εἰς τὰ παραθαλάσσια

ἰδοὺ χάσκει τὸ λαίμαργον

στόμα τυράννων. 70

ιε´.

Τί τὰ εὐώδη ἀγκαλιάζετε

προσκέφαλα τοῦ γάμου;

τί φιλεῖτε τὸ μέτωπον

ἱερὸν τῶν γονέων σας

μὲ᾿ τόσον πόθον; 75

ις´.

Ἡ σάλπιγγα, τὰ τύμπανα

σᾶς προσκαλοῦν· ἀδίκους

ἀσυνέτους πολέμους

φέρετε, κατασφάξατε

τὰ ἔθνη ἀθῷα. 80

ιζ´.

Ὄχι μόνον τὸν ἵδρωτα,

ἀλλὰ καὶ τ᾿ αἷμα οἱ τύραννοι

ζητοῦσιν ἀπόσας,

κ᾿ ἀφ᾿ οὗ ποτάμια ἐχύσατε

μήπως τοὺς φθάνει. 85

ιη´.

Τὴν πνοήν σας ἀχόρταστοι

ἐπιθυμοῦν· ἀλλοίμονον

ἄν ποτε ἐπὶ τὰ σφάγια

τῶν τυράννων ἀναστε-

-νάξῃ ἡ ψυχή σας. 90

ιθ´.

Ἀλλοίμονον, ἀλλοίμονον,

ὅταν ὁ θεὸς πέμψῃ

ἀκτῖναν ἀληθείας

καὶ μὲ᾿ αὐτὴν τὸ στῆθος σας

ζωοποιήσῃ. 95

κ´.

Ἐάν τις τὸ νουθέτημα

θεῖον ἀκολουθήσῃ,

στόμα μαχαίρας, βάσανα,

κλαύματα φυλακῆς

τότε ἂς προσμένῃ. 100

κα´.

Καὶ τοιοῦτοι, ἐμπρός σας

ἐγὼ ῾νὰ γονατίσω! -

ἡ γῆ ἂς σχισθῇ, εἰς τὸ βάραθρον

ἡ βροντὴ τ᾿ οὐρανοῦ

ἂς μὲ τινάξῃ· 105

κβ´.

Πρωτοῦ σᾶς ἀτιμήσω

ὦ γόνατά μου. - Ἀτάρακτον

ἔχω τὸ βλέμμα ὁπόταν

τὸ καταβάσω εἰς πρόσωπον

ἑνὸς τυράννου. 110

κγ´.

Ἐσεῖς ὡσὰν ὁ Ἥλιος

λαμπροί! - ναὶ φλόγας βέβαια

βλέπω διαδημάτων,

ἀλλὰ τὰς δυστυχίας μας

μόνον φωτίζουν. 115