Βλέμμα επίμονο φορτωμένο
των τραγουδιών τους ήχους
που έσκισε η πλώρη του καιρού συλλαβιστά
στην κόψη των ανέμων
ταξιδεύοντας
ήλιους πυρρούς στα σπάργανα της νύχτας
πάγους θραυστούς στο τρίγμα των δαχτύλων του
Όσο να λιώσει η παγωνιά το χιόνι της
στην πρύμνη της απόφασης
αφήνοντας αυλακωτό το στίγμα της
στο σκίσμα των χειλιών της
Το χώμα ανατριχιά στην προσμονή
της θύμησης που μαρτυρά το σύννεφο
στο ακράγγιγμα της θλίψης
Στου κόμπου του λαιμού το ράγισμα
Στου ανήλεου ώμου τ’ αποκούμπι του
που σπαρταρά τη θέρμη του
στο γέρμα του προσώπου
και σφίγγει των λυγμών τα θέλω του
στη μυρωδιά τ’ ανθού του
α. ζ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου