Πίνακας - Marc Chagall |
Θέλω απόψε να μιλήσω
για κείνους τους Τρελούς,
που ζουν μια μυστική χαρά
γεννώντας τα παιδιά τους
μέσα απ`των λέξεων τη συνουσία...
Που μέσα τους βαραίνουνε
οι άδειες αγκαλιές,
που λαχταρούν το άγγιγμα
απ`τα χαμένα χάδια,
και που μιλούν με γέφυρες,
ποτάμια, θάλασσες και στάλες.
Που ένα φύλλο ξεσκισμένο,
κλαδί του δέντρου τσακισμένο,
μικρός ανθός το καταχείμωνο,
τους προκαλούν ευθύς το κλάμα.
Αχ πώς τους νιώθω!!!
Που `ναι μόνοι τους στον Πόνο,
μα τον ντύνουν μύρια χρώματα.
Να μην τους καταλάβουν
και να μην κι οι ίδιοι
χαλαστούν κι αποθαρρέψουν.
Ναι, για τους Ποιητές
ήθελα απόψε να μιλήσω.
Για τους γνωστούς, τους άγνωστους,
τους φανερούς και τους κρυμμένους...
Έλσα Σ. 10.01.2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου