Evelyn De Morgan,night and sleep,1878.~ |
Μία Σιωπηλή Αγκαλιά
είναι σαν Χίλιες Λέξεις..
Πως την ποθώ,
πως τη θέλω,
πως τη περιμένω,
χρόνια τη προσμένω..
Μία Αγκαλιά Σου Αγαπημένε,
να τη ζήσουμε, να τη νοιώσουμε
μαζί ανάμεσα σ᾿ ολάνθιστους κήπους,
ν΄ακούμε χαρούμενα κελαηδήματα
όλων των πουλιών, μέσα στον
άγνωστο "Παράδεισο Μας"..
μόνοι οι δυο μας, έτσι αθόρυβα
με της ευτυχίας τις ματιές,
σπίθες τα μάτια μας, να φουντώνουν
σαν τις φλόγες, σαν τις γλώσσες
μιας θεόρατης Φωτιάς...
Της Δικής Μας Φωτιάς Αγάπη μου..
Τ΄ ασημένια νερά της Θάλασσας
να λαμποκοπούν κάτω απ΄το
ολόγιομο Ασημένιο Φεγγάρι της Νύχτας..
Μία Αγκαλιά Σιωπηλή στα παγωμένα
τα νερά του ορμητικού ποταμού
της αγάπης μας..
Μέσα στη Χαρά της Σιωπής,
στην απέραντη Αγκαλιά με αντίλαλο
τα Φιλιά Μας μέσα στο Φαράγγι..
Αγκαλιά μου Εσύ, βιαστικά πηγαίνεις,
φεύγεις και περνάς.
΄Αβυσσος η Σιωπηρή Αγκαλιά Σου
ίση με Χίλιες Λέξεις,
με Χίλιες Βίβλους..
Στις μεγάλες Λεωφόρους τώρα πια
προσδοκώ μία Μεγάλη Σιωπηλή Σου
Αγκαλιά, δυνατότερη απ΄τα λόγια
τα ανίερα και περιττά... {Γ.Τ.}
{Γιούλη Τσουρεκά} ~ 11 Ιούλη 2013 ~
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου