Kάτι όνειρα μου περίσσεψαν και που να τα βολέψω
Να τα σπείρω είπα
Στο μπλε της θάλασσας που μπέσα δεν έχει
Στα σύννεφα που τη ρετσινιά του άστατου κουβαλάνε
"Φυματικά όνειρα δεν δεχόμαστε "μου είπαν
Κι έμεινα εγώ με τα κουρέλια
Με τι να τα μπαλώσω;
Με αυτές τις σπασμένες χορδές που διαθέτω ;
Ασε ,λέω ,φυματική σπορά ,κουρέλια
ωστόσο το παρόν μου με αυτά όνομα έχει !!
Στο καινοτάφιο της ύπαρξης θα τα βάλω
Εκεί ,με την ενοχή του απραγματοποίητου παρέα
Οτι δεν σώθηκε απ΄τ άδικο του χρόνου ...
Και τα φθισικά κουρέλια έναν τόπο δικαιούνται !!!
να σε ευχαριστήσω δημόσια Γιωργίτσα μου
ΑπάντησηΔιαγραφήΑναστασία μου να είσαι πάντα καλά :))
Διαγραφή